Hij staat deze zomer op geen enkel festival, en net daarom zetten we hem graag even in onze spots. Over artiesten die wel op een wei in uw buurt staan kunt u immers genoeg lezen in andere media. Op een podium of niet, Mauro Pawlowski blijft immers een aangename gesprekspartner. Gisteren nog confidentieel in Toscane, vandaag virtueel bij u.
Het is al even stil rond Pawlowski. Toch zat de brave mens niet thuis voor tv: gastoptredens bij het Chitlin’ Fooks van mede-Mitsoobishy Jacksonlid Pascal Deweze op het LynX-festival en bij Kris de Bruyne,… een mens moet nu eenmaal bezig blijven, zelfs al is zijn cd al meer dan een jaar uit. Die plaat, Songs from a bad hat, bracht hem vorig jaar tot op Werchter en dan dringt zich de vraag op hoe hij nu op het afgelopen jaar terugkijkt.
Mauro Pawlowski: "Ik zou het begot niet weten. Na de Evil Superstarsperiode heb ik nu ook de Songs from a bad hat-periode afgesloten. Ik ben nu nieuwe nummers aan het schrijven en dat zou wel eens onder een andere naam kunnen zijn. Mauro is uiteindelijk maar een naam. Marketing heet dat: een korte naam."
"Ik denk niet dat ik dat onder die naam verder ga. Dat vond ik sowieso een slecht idee, toen al. Maar het moest ter plekke beslist worden. De hoes was klaar, alles was klaar: we moesten enkel nog een naam vinden voor het naar de drukkerij kon. ‘Zet voorlopig Mauro’, zei ik toen, ‘zoals Sergio of Arno.’ Nu ben ik aan het evolueren naar een modernere sound en zou ik de naam Pawlowski willen gebruiken. Die familienaam zou ik er heel graag in moffelen."
enola: wat moeten we ons voorstellen bij een meer moderne sound? Terug naar de gekte van de Evil Superstars of net niet?
Pawlowski: "Een mens wordt wat ouder. Ik interesseer mij maar in één ding en dat is partyen. Nu wil ik een soort partymuziek maken, maar dan op mijn manier. De gekte van de Superstars is zeker niet uitgebannen, het gaat iets meer terug naar mijn roots. Misschien wordt het een combinatie van beiden: Boogy children from a bad hat. Zoiets zal het worden, lijkt me."
enola: Schiet je jezelf niet onder je duiven door steeds maar onder andere namen te releasen?
Pawlowski: "Ja, maar sowieso ben ik al geen grote verkoper. Schouderklopjes krijg ik genoeg maar de verkoop is niet zo fameus. Maar dat heb ik zelf niet in de hand: ik zou niets liever willen dan dat ik een carrière uitbouw met dingen die allemaal eender klinken, maar helaas…"
enola: Is dat ook een beetje het verhaal van de Superstars?
Pawlowski: "Mjaa… maar toen deden we het er echt om. (denkt na) Eigenlijk: nu ook, hoor."
enola: Niet willen verkopen?
Pawlowski: "Jawel, ik wil mijn beroep zo vlijtig mogelijk uitvoeren maar ik ben altijd bang voor het Faustiaans pact. Ik heb een beetje schrik van alles. Eigenlijk ben ik een angsthaas."
enola: rumour has it dat de Evil Superstars de schulden aan hun oude platenfirma nog altijd aan het terugbetalen zijn.
Pawlowski: "Dat is absoluut niet waar. We hadden wel wat schulden aan de belastingen maar die hebben we allemaal netjes betaald. De echte reden dat de Evil Superstars er mee gestopt zijn, is omdat ik als baas vond dat het mooi was geweest. Jane’s Addiction, mijn favoriete band, heeft ook maar twee platen gemaakt en dat is een goed gemiddelde: vanaf je derde plaat word je al snel de Rolling Stones anno-nu. Wat nog niet slecht is."
"Neen, platenfirma’s genoeg die ons wilden tekenen, wij moesten A&M niets betalen. Je moet denken: platenfirma’s staan niet buiten de economie. Elke burger die zijn maandloon moet verdienen zit in hetzelfde schuitje en platenfirma’s komen niet van een andere planeet. Het zijn bedrijven als andere, al wordt het in de muziekbusiness wel extreem grof gespeeld. Het is allemaal behoorlijk verdorven, maar toch: het wordt ook opgeklopt."
enola: Wat wil je nog bereiken? Ben je nog ambitieus?
Pawlowski: "Zelfs met de Evil Superstars waren we niet erg ambitieus. Wel liepen we over van de artistieke ambitie, en dat doe ik nog steeds. Mijn ambitie dus? Ik wil de dames een betere levenskwaliteit bezorgen. En jij mag er ook bij: dames en journalisten. Muziek is een religie, dat doe ik voor de rest van mijn leven. Natuurlijk wil ik goed aan de bak komen, zodat ik niets anders moet gaan doen. Dat is erg belangrijk voor mij: dat ik mijn kunst kan verfijnen tot in het oneindige. En daar heb ik veel voor over."
enola: Lukt dat ook om er van te leven?
Pawlowski: "Ja, maar ik doe dan ook honderd dingen tegelijk, en met plezier: muziek voor kindertoneel, Het Paleis, gastoptredens,… Als je mij opbelt, wat goeie songs hebt en er broodjes zijn na afloop, ben ik daar. Ik speel graag muziek, moet je denken en ik heb maar één grote eis: het moet goed volk zijn waar ik mee speel, en dat varieert."
enola: Wat prefeer je? Een schouwburg als Het Paleis of een tent in Wallonië?
Pawlowski: "Dan verkies ik tenten in Wallonië. Waarom? Omdat daar iets inspirerends in de lucht hangt. Het publiek vindt dat waarschijnlijk een pak slechter dan een optreden in een gezellige schouwburg maar dit gaat dan ook puur over smaak. Dat het publiek in een schouwburg stilzit vind ik niet erg, maar ik vind het wat ongepast voor rock. Voor andere dingen is dat dan weer ideaal."
enola: Waar heb je je smooth podiummoves geleerd?
Pawlowski: "Eigenlijk ben ik daar niet zeker van dat die smooth zijn, dat weet ik niet. Ik heb ze gewoon op het podium geleerd: growing up in public noemen ze dat. Bedankt in elk geval, het is een hele geruststelling te weten dat ze goed overkomen."
"Er is een truck hoor: je mag je niet te snel bewegen. Als je je iets trager voordoet dan normaal, komt dat goed over. Dat heb ik ontdekt. Echt waar. Als in zo’n Oosterse gevechtssport: je moet eigenlijk op de berg met de shaolin-master gaan oefenen."
