Zet een theetje en rol jezelf in een knus deken: de Britse Rozi Plain toont ons hoe te onthaasten en geluk te vinden in alledaagse eenvoud. Geen grootse bewegingen met moeilijke meditatieve mantra’s, maar gewoon even om je heen kijken en beseffen dat het hier toch allemaal nog zo slecht niet is. Deze boodschap brengt ze op haar vijfde album Prize in elf minimalistische nummers. Al moeten we toegeven dat het geheel misschien wat te weinig pijn doet om echt lang te blijven hangen. Ook de beste theetjes mogen al eens wat bitter zijn.
Ooit geprobeerd om laatste te worden in een race? Waarschijnlijk had je er niet al te veel punten voor gekregen bij je turnleerkracht, maar het is wel degelijk een kunst. In een wereld waar alles almaar sneller moet gaan, is het een zeldzaamheid te kunnen zeggen dat je het juist trager, met minder gaat doen. Mooie uitdrager van die filosofie is de Britse singer-songwriter Rozi Plain. Terwijl wij maar kerstballen en obsceen flikkerende lichtjes blijven toevoegen aan de kerstboom, gaat zij deze juist strippen, tak voor tak, tot ze overblijft met de Mooiste Aller Twijgjes.
Rozi Plain, geboren en getogen in Winchester in de diepgroene onderbuik van het Britse eiland, ontwikkelde zich als artiest binnen de DIY-scene in Bristol om die vervolgens mee te nemen richting Londen. En die ‘DIY’ mag je gerust letterlijk nemen: Plain speelt muziek op een zelfgebouwde gitaar en leidt een eenvoudig reizend bestaan, levend van en voor muziek, waarvoor ze inspiratie haalt in het leven van elke dag, dicht bij de natuur. Neen, niet met spectaculaire reizen aan de andere kant van de wereld, maar gewoon binnen de pracht die je lekker dicht bij huis vindt. Schaaf al de onzin weg en kijk wat er dan overblijft. Op die manier wist ze al vier albums bijeen te harken, waarbij nu dus een vijfde in de rij verschijnt: Prize.
Op het eerste gezicht biedt dit album alles wat we van Plain gewoon zijn: eenvoudige, pure nummers, mooi maar schaars gearrangeerd. Zang, gitaar, trommels en een streepje synth – neen, niet met een wacko overstuurd geluid. Haar stem wordt op Prize hier en daar bijgestaan door die van This Is The Kit-zangeres Kate Stables. Dit hoeft niet de verbazen; muzikaal en qua levensfilosofie staat ze Plain erg nabij. Verrassender is de verschijning van jazzsaxofonist Alabaster DePlume, die accenten schildert waardoor de nummers al eens meer van het gekende pad afwijken. Zodus, verschillende muzikale lagen die piepend en krakend in beweging komen, in interactie treden met elkaar en zo stilaan een mooi geheel vormen. Als een pasgeboren veulen dat voor het eerst de benen strekt; aarzelende schoonheid die ons doet denken aan bijvoorbeeld Blake Mills. Goeie illustraties hiervan zijn het openingsnummer “Agreeing For Two”, het daaropvolgende “Complicated” of “Score”. Bij dat laatste verwoordt Rozi dat ze ook in haar persoonlijk leven al eens onzeker op zoek gaat naar die unieke interactie zwevend rondom anderen. “Where are you then?”, verzucht ze.
De nummers drijven op repetitieve en eenvoudige riffs die je steeds nauwer omcirkelen en je in een meditatieve staat kunnen brengen. We gebruiken wel degelijk de term ‘kunnen’, want toegegeven: dit lukt niet altijd. De kaalheid van de nummers resulteert al eens in een gebrek aan variatie. Hier en daar wordt het tempo opgeschroefd om ons bij de les te houden, zie “Agreeing For Two” en “Painted The Room”, en naar het einde toe weten de riffs ook wat spanning te brengen – mogelijk door de toevoegingen van DePlume. “Spot Thirteen”, het hoekige ritme in “Blink” waarop de zangeres ons stiekem “Blink if you love” toewerpt: kleine momentjes die we onthouden.
Prize voelt dus aan als een verkwikkende natuurwandeling vlak na een voorjaarsbui. Verfrissend en opbeurend, maar niet bijster memorabel. Zo kunnen we deze plaat ook onthouden: mooie taferelen, eenvoudig weergegeven, maar misschien een tikkeltje te vluchtig. We blijven achter met een stiekeme glimlach, terwijl we weemoedig naar buiten staren uit het door de regen bespatte treinraampje. Dagdromend missen we onze halte, maar dat is geen ramp. Zo kunnen we ook eens het mooie Welkenraedt bezoeken.
