Op 31 januari 2020 brengt Squarepusher een nieuw album uit. Zijn eerste sinds 2015. Als voorsmaakje brengt hij twee versies van hetzelfde nummer uit: “Vortrack” en de zelfgemaakte “Fracture Remix”.
De oorspronkelijke song “Vortrack” is vintage IDM, zoals deze muziek zich in het begin van de jaren negentig als dystopisch toekomstbeeld aan de wereld openbaarde. Die ‘traditionele’ sound hoeft niet te verbazen. Tom Jenkinson keerde voor dit album immers terug naar zijn meer analoge gereedschap en ‘instrumenten’ uit de beginperiode. Breakbeats en bleeps knetteren vrolijk in een chaotisch binnenstebuiten gekeerde drum ‘n’ bass-kosmos. Vrij dwarrelend en ongestructureerd als een opstuivende zwerm duiven worden de beats uit de software geperst. Er schuilt schoonheid achter de gekte.
De remix is wat ons betreft nog sterker. Het is een ongrijpbare song, balorig en uit verschillende gedaantes opgetrokken. Laagje na laagje wordt op elkaar gelegd en in elkaar gepuzzeld. Het begin doet denken aan “Glue” van Bicep (maar dan op speed), waarna al snel een schuifelend tegenritme de boel komt verstoren. Vervolgens lijkt de song te vervellen tot een soort verknipte gabberhouse à la Bonzaï Channel One’s “Thunderball” (tsa tsa tsa Bonzai! komt steeds in ons op) om verder te evolueren tot een standvastige groove (maar dan wel één uit een lynchesque nachtmerrie). Squarepusher handelt echter niet in standvastigheid. Na vijf minuten laat Jenkinson net genoeg industriële stampij los om de song elegant uit de bocht te laten gaan. Hij blijft steeds aan de juiste kant van de lijn en keert altijd terug naar het dwingende basisritme om tenslotte de ruimtetrip veilig te doen landen.
Al bij al is dit een zeer goed verteerbare Squarepusher. Dat is ook al anders geweest. Tegelijk is dit een vortex naar een andere dimensie. De muziek door de hoofdtelefoon jagen en je laten hypnotiseren door de psychedelische visuals maken de ervaring compleet.
Hieronder vind je ook het originele nummer.
