Trek bij het horen van de naam Tiga geen gezicht alsof u deze Canadees niet kent. Als u het afgelopen jaar ook maar één feestje bezocht hebt, dan viel er sowieso te dansen op muziek van Tiga. "You Gonna Want Me", "Pleasure From The Bass" en "Louder Than A Bomb", het zijn maar enkele van de floorfillers die Tiga op de wereld losliet en die nu op zijn officiële debuutplaat terug te vinden zijn.
Hoewel de man reeds in de jaren tachtig voor het eerst in de muziekwereld opdook, in de Indiaase clubscene zowaar, heeft het een hele poos geduurd voor er een echte plaat in de winkel lag. Zoals dat wel vaker gebeurt in het electrowereldje, is het maken van een plaat van ondergeschikt belang. Met dj-sets, remixen en af en toe eens een maxi heeft de doorsnee electrowizzard vaak zijn handen al meer dan vol. Tot er eens zo’n maxi een gevoelige snaar raakt en vervolgens zelfs het grote publiek weet te bereiken. Het overkwam Tiga met "Sunglasses At Night", een track die vooral uitblinkt in afwezigheid op Sexor, ’s mans eerste volwaardige plaat na enkele geslaagde mixalbums.
Op die kleine leemte na valt er echter geen enkel minpunt te bespeuren op Sexor. Voornoemde hits zorgen voor een uitgaansgevoel in je woonkamer, terwijl rustigere, meer op de song gerichte nummers als "3 Weeks" — dat ondanks het rustige karakter een fantastische groove heeft — zowel geschikt zijn om onderuitgezakt naar te luisteren als om er de nodige heupbewegingen op te maken. Het nummer in kwestie draagt trouwens hoorbaar de erfenis van een verblijf in Goa met zich mee, zonder daarom te vervallen in totaal drugged out gedreun. Veeleer sluit de muziek, zoals ook in "High School", aan bij de betere dancemuziek uit de jaren tachtig.
Dat decennium is slechts een van de vele invloeden die hun stempel gedrukt hebben op het muzikale DNA van Tiga. Zo staan covers van "Burning Down The House" (Talking Heads) en "Down In It" (Nine Inch Nails) broederlijk naast elkaar zonder dat er een vuiltje aan de lucht is of je het gevoel hebt van het ene uiterste in het andere geslingerd te worden. Op "Good As Gold" en "Brothers" hoor je dan weer dat Stephen en David Dewaele meer dan één hand hebben toegestoken in de studio, wat wij, de kwaliteit van het verwante Nite Versions indachtig, absoluut geen probleem vinden.
Sexor is een eclectische plaat. Eentje die vanuit het niets lijkt op te duiken en een nieuwe standaard zet binnen een genre. Hoewel het jaar nog maar net begonnen is, zijn we benieuwd of we nog een sterkere electroplaat te horen zullen krijgen in 2006. Een kleine consumptietip nog: probeer de vinylversie van Sexor op de kop te tikken: niet alleen is de elpee zoveel sexier, van de cruciale songs krijgt u op die manier de volledige versies te pakken. Geen verplichting uiteraard.
