Het gaat prima met The Kooks. Debuut Inside In/Inside Out werd twee jaar geleden meer dan lovend ontvangen en katapulteerde de vier jonge Britten naar het sterrendom. Maar ster of niet, ziek is ziek en zo komt het dat gitarist Hugh Harris alleen de pers te woord moet staan naar aanleiding van het nieuwe album Konk.
Hugh Harris: "Luke (Pritchard, frontman) had hier ook moeten zijn, maar het griepvirus heeft hem geveld. Hij ligt nu in bed, uit te zieken. Of zou dat toch aan het doen moeten zijn. Jammer, want nu moet ik helemaal alleen met iedereen praten, anders hadden we het werk kunnen verdelen, of nog wat pret hebben onder ons twee."
enola: Je hebt je gitaar nog als morele steun.
Harris: "Ja, maar die ga ik toch wegleggen. Anders bestaat de kans dat ik doorheen het hele interview speel. Op zich is dat misschien niet erg, je zit hier waarschijnlijk omdat je onze muziek toch een beetje goed vindt, maar ik zou me er zelf aan storen. Ik kan niet tegelijk gitaar spelen en praten. Vooral omdat het makkelijker is om te spelen dan te praten."
enola: Toch maar proberen, bijvoorbeeld over Konk. Die titel verwijst naar de opnamestudio, maar voor wie dat niet weet, klinkt hij nogal raadselachtig.
Harris: "Hij klinkt vooral goed, vind ik. (proeft het woord) Konk. Het heeft een leuke klank, nee? En de titel komt inderdaad van de studio waar we deze plaat opgenomen hebben. Die plaats, de studio van Ray Davies, voelt onderhand zeer vertrouwd aan: we hebben ons debuut er eveneens opgenomen en het is er aangenaam om te werken. Hoe we er op gekomen zijn om de plaat ernaar te vernoemen, weet ik eigenlijk niet. Opeens was die titel er simpelweg."
"Hij refereert ook naar The Beatles, ja. Maar dat was niet de bedoeling. We zouden onze nieuwe plaat niet met Abbey Road durven vergelijken (lacht)."
enola: Zoals hij op de hoes staat, doet de titel denken aan een speciaal soort bar.
Harris: (knikt) "Het ziet er uit als een, euhm, bar. Die foto is effectief aan de ingang van de studio gemaakt. Doordat de naam in neonletters boven de deur staat, denken veel mensen dat Konk daadwerkelijk een nachtclub of iets dergelijks is. Tijdens nachtelijke opnamesessies strompelen er soms dronken mannen binnen op zoek naar vrouwelijk vlees. In de neon zien zij niet ’konk’, maar ’bonk’, wat zoveel is als een plat woord voor van bil gaan."
enola: Niet alleen de studio is dezelfde als bij Inside In/Inside Out, jullie hebben ook opnieuw met Tony Hoffer als producer gewerkt.
Harris: "If it’s not broken, don’t fix. Het klikt zeer goed met Tony en ik ben van mening dat het goed is om, zeker in muziek, te proberen een relatie op te bouwen met anderen. Bovendien werkten mijn favoriete bands, zoals The Smiths, The Streets en The Beatles, bijna allemaal lange tijd samen met eenzelfde producer."
"Mensen ontwikkelen zich ook: zowel wij als Tony zijn veranderd sinds de vorige plaat. Tony zijn productie is momenteel honderd keer beter dan ten tijde van Inside In/Inside Out. Muzikaliteit, of hoe je het ook moet noemen, gaat volgens mij hand in hand met evolutie. The Kooks is nog steeds dezelfde groep als twee jaar geleden, maar we hebben andere ideeën en inzichten verworven in die tussenperiode. Door die evolutie die mensen doormaken, blijft het risico op sleur bovendien zo klein mogelijk. Want daar zijn we ons van bewust: altijd met dezelfde mensen werken, kan ook betekenen dat je zelfgenoegzaam wordt en denkt dat het allemaal vanzelf komt."
enola: Was dat niet bijna zo? Jullie zouden bijna negentig nummers geschreven hebben voor Konk.
Harris: "Of dat aantal klopt, weet ik niet. We hebben van een tachtigtal nummers demo’s opgenomen, al er zijn er meer geschreven. Die demo’s zijn echter geen tachtig kant en klare popsongs van drie minuten. Er zitten ook dingen bij die niet meer zijn dan een simpele gitaarrif."
"Hoe dan ook lijkt dat aantal mij eerlijk gezegd niet zo waanzinnig hoog. Zeker niet als je bedenkt dat het gaat om een periode van twee jaar: dat is best een lange tijd. En het enige dat je moet doen, is schrijven. Kon erger, lijkt me. Eigenlijk moet je daar zelfs nog een jaar bijtellen, want er zitten heel wat liedjes bij die dateren uit de tijd van de eerste plaat. En bovendien zijn we met vier mensen in de groep die nummers schrijven, het is niet zo dat die hele verzameling liedjes het werk is van een enkele persoon."
enola: Als je zoveel nummers hebt, waarom dan niet, zoals in de gouden jaren zestig, elk jaar of zelfs elk half jaar een plaat uitbrengen?
Harris: "Ja, waarom niet, eigenlijk? (denkt) Ik veronderstel dat we dat niet doen omdat we niet om het even wat willen uitbrengen. We willen dat onze platen juist zitten, dat ze kloppen. Daarom kan je beter kieskeurig zijn, ook als het om je eigen nummers gaat. Als je een periode van twee jaar overbrugt met één plaat, kan je alle nummers een eerlijke kans geven en afwegen of ze het waard zijn om op een album te belanden. Doe je dat niet, dan maak je op den duur een plaat waarvan je achteraf misschien vaststelt dat ze toch niet is wat ze had kunnen zijn."
"Al is het interessant om te horen hoe de plaat nu klinkt en dat te vergelijken met de nummers die er niet op geraakt zijn. Konk had een totaal ander album kunnen worden met een compleet ander geluid, gewoon door enkele andere nummers te gebruiken. Nu staan er bijvoorbeeld voornamelijk songs van Luke op en geen van mij. (lacht) Misschien moet ik mezelf meer laten gelden om mijn songs ook op de plaat te krijgen. Maar waarschijnlijk is het wel het beste zoals het nu is."
enola: Onlangs heeft bassist Max Rafferty The Kooks verlaten. Wat is er gebeurd?
Harris: "Wat er gebeurd is, is dat Max vertrokken is. (zucht) Er zijn een tijdje problemen geweest en Max is dan even weggegaan. Toen hij terug kwam, bleek dat er niets verbeterd was. Het werkte gewoon niet meer. Nu hebben we Dan Logan. Oorspronkelijk zou hij ons slechts tijdelijk uit de nood helpen, maar het werkt zeer goed dus sluit ik niet uit dat hij langer blijft. Op Konk zelf speelt hij nog niet mee, maar we hebben net Rak opgenomen, een bonus-cd, waarop hij wel te horen zal zijn. We zijn een dagje de studio ingetrokken, meer als experiment dan echt met de bedoeling iets op te nemen, en alles verliep ongelooflijk vlot. Op het einde van de dag hadden we acht afgewerkte nummers op band staan."
enola: Hoe makkelijk verliepen de opnames van Konk zelf eigenlijk? Met een overvloed aan nummers, perikelen met de bassist en de hete adem van het succes in de nek, waren de omstandigheden niet bepaald ideaal.
Harris: "Wij, de band en Tony, hebben veel gepraat en dat helpt je vooruit als je met mensen en ideeën tot een resultaat moet komen. Het is belangrijk dat je kan terugvallen op de mensen met wie je samenwerkt, dat je ze kan vertrouwen. Want of je het nu wil of niet, er is inderdaad sprake van druk bij het maken van een nieuwe plaat. En zelfs al lijkt alles vlot te gaan, dan nog is er een zekere mate van faalangst aanwezig. Al klinkt dat misschien erger dan het werkelijk was, want zelf hebben we amper iets van die druk gemerkt. Ons label heeft ons in alle rust laten doen en als je op zo’n manier kan werken, hoeft het maken van een tweede plaat niet noodzakelijk een zwaardere opgave te zijn dan het maken van de eerste."
"En je moet kunnen relativeren. Het gebeurt regelmatig dat ik ’s avonds in mijn bed kruip en me afvraag wat ik de ganse dag gedaan heb. Dan kom je tot de vaststelling dat je alleen maar muziek gespeeld hebt en stelt het plotseling niet zo heel veel meer voor."
enola: Ik denk dat er bij de doorsnee platenfirma lui rondlopen die daar anders over denken.
Harris: "Laat hen dan maar stressen. (lacht) Goh, we hebben een goede verstandhouding met ons label en ik heb vertrouwen in de plaat die we net gemaakt hebben. Voorlopig is er geen vuiltje aan de lucht."
"Wat ik nu ga zeggen, kan misschien raar klinken, maar het hele gedoe over het nieuwe beleid van EMI lijkt me enigszins overtrokken. Zoals ik het zie, heb je hier de kans voor een label om min of meer schoon schip te maken en degelijke groepen aan te trekken. Als dat moet door van het label een kleinere firma te maken, kan ik dat alleen maar toejuichen. Wanneer je afstapt van het gegeven van een gigantisch bedrijf, kom je terecht bij een kleinschaligere aanpak. En die is beter voor de artiesten."
enola: Van Inside In/Inside Out werden uiteindelijk zes singles getrokken. Op Konk staan twaalf songs. Ik hoor twaalf mogelijke singles.
Harris: "Definitely.(lacht) We zijn het soort groep waarbij platen en singles hand in hand gaan, snap je? Je hebt bands die twee of drie fantastische singles uitbrengen en waarvan je vervolgens dolenthousiast de full-cd koopt, maar die blijkt dan, op die drie nummers na, opgevuld te zijn met bagger. Dat willen we niet. Singles moeten een indicatie zijn van wat je op een plaat kan verwachten, geen hoogtepunt dat de rest doet verbleken. Zelfs in dit internettijdperk moet een single het pad vrijmaken voor de full-cd, hij moet de mensen dieper in je muziek proberen te trekken."
enola: Maar hoe bepaal je, als er geen uitschieters — of beter: geen zwakkere momenten — zijn, welk nummer een single wordt?
Harris: "Als het aan mij ligt, worden ze effectief allemaal als single uitgebracht. Weet je wat raar is? Vroeger waren de bands die algemeen als goed beschouwd werden, pakweg The Stones en Bowie, dezelfde groepen die in de hitparade stonden. Dat is zowat helemaal verdwenen. Het lijkt wel of het twee verschillende werelden geworden zijn: de hitparade en de rest. Ik steek de schuld daarvan op de jaren tachtig en negentig. Ergens moet in die periode een moment liggen waarop commerciële waarden het van de artistieke overnamen."
"De positieve kant is natuurlijk dat jongeren meer elders op zoek gaan naar muziek. Net als iedereen gaan ze graven naar dingen waar ze van kunnen houden en daar zijn nu veel meer manieren voor dan vroeger. Met als gevolg dat de doorsnee tiener een veel uitgebreidere muzikale bagage heeft dan tien jaar geleden."
"Stiekem proberen wij de muziek wel terug naar zijn essentie te brengen, er opnieuw iets van de maken dat betekenis heeft. Zelfs al is dat maar door catchy songs te spelen."
Joris Vanden Broeck Virgin / EMI
