Sublieme fluisterfolk, zo zachtjes tegen je aanschurkend dat je vanzelf een beetje gaat smelten. Superieure wiegeliedjes voor volwassenen. Twaalf brokjes pure klasse, tijdloos bijeen geharkt op een zilveren schijfje. “Mooi” is in het geval van het Belgische The Craving Deer nog een zwaar understatement.
Want laat ons wel wezen: de inmiddels al een half jaar oude debuutplaat van dit duo vormt wat ons betreft dé ontdekking van deze Belgische kwakkelzomer en zet de schakelaar van onze ziel meteen op mooi weer, evenwel steeds met de dreiging van een tropisch onweer op de achtergrond. De teksten gaan immers, heel slim contrasterend met de prachtige, intimistische folk, niet steeds over rozengeur en maneschijn, maar beslaan een heel breed palet: zowel passie en geborgenheid als woede en vergiffenis, hunkering en heimwee, vrolijkheid en eenzaamheid en leven en dood komen om het hoekje kijken. Of zoals de twee het zelf omschrijven: de zweepslag en de streel.
Maar u kan natuurlijk, zoals wij nu al een week doen, uw verstand even wandelen sturen, languit in de sofa gaan liggen en gewoon domweg genieten van die prachtige, lichtjes verslavende, steeds bedwelmende muziek. Want daar gaat het hem om bij dit sympathieke duo: niets in de handen of zakken, geen trucs van de foor; gewoon een simpele (zelfgebouwde!) gitaar, een mannen- en een vrouwenstem en tonnen klasse. Dit is muziek om er uw jaarvoorraad aan kaarsen bij door te jagen, enkele dichtbundels van een goed jaar bijeen te zoeken en vooral werk te maken van die indringende blik in de ogen van uw geliefde.
Het valt ons nog zwaarder dan een nationale zoekactie naar de klassieke naald in de hooiberg om individuele songs van dit wonderlijke duo te gaan bespreken. Daarvoor is er duidelijk te veel nagedacht over de volgorde en drijft de hele plaat bovendien te veel op één muzikale lijn. En zo is het aangenaam surfen en mijmeren op de golf van slowcore die Rein Vanvinckenroye en Natalie De Man steeds opnieuw, twaalf songs lang, uit hun mouw weten te schudden. Dit is tijdloze muziek, een beetje in het idioom van Nick Drake en vooral Leonard Cohen, die over een eeuw nog even overeind staat als pakweg de Kilimanjaro. Toch vreemd dat nog geen enkele platenmaatschappij deze zeer mooi verzorgde, in eigen beheer uitgebrachte debuutplaat aan de borst heeft gedrukt.
Soit. Het moge immers duidelijk zijn: wij zijn met ons hele lijf en leden méé met dit compromisloze en bovenal sympathieke duo; nu u nog. U krijgt het van ons op een briefje: als u houdt van stralende lenteochtenden, de geur van vers gras, ruisende zomerjurken, de smaak van verse koffie, liefde in hoofdletters, kortom: als u houdt van de mooie dingen des levens, gaat u ook in geen tijd deze prachtplaat aan uw borst drukken. The Craving Deer maakt het leven net dat tikje meer waard om geleefd te worden, geen geringe prestatie als u het ons vraagt. Kopen die handel!
The Craving Deer is niet te koop in de reguliere platenwinkels, maar u kan het kleinood probleemloos bestellen bij www.bolstermusic.com
