Eigen beheer
Teddiedrums ep ‘European Weekend’ komt net op tijd voor een
heerlijk zonnige lente. Het mysterieuze Gentse electropopduo,
bestaande uit Dijf Sanders (snor) en Jason Dousselaere (snor en
baard), pakte de festivalzomer van 2011 al in met hun bloedmooie
singles ‘Miami’ en ‘Odd Lovers’. Wie reikhalzend uitkeek naar een
full album rond dat materiaal, moet nog eventjes geduld oefenen.
Want de heren van Teddiedrum (zie ook het begeleidend interview) schudden
eerst nog een ander cadeautje uit de mouw van hun kostuumjas: een
mooie ep met vijf gloednieuwe nummers.
Zoals daar zijn het onweerstaanbare ‘The Audience’, een eerlijke
en positieve cry for love. Teddiedrum doet niet aan
clichés: geen Romeo met gitaar, smachtend omhoogkijkend naar
Juliette op het balkon. Nee, ze klimmen onversaagd op het dak, met
hun geliefde drumritmes en rollende synth sounds, en werpen hun
pijlen naar alle harten binnen oorbereik. In ‘Power Trip’, halen ze
de steel drum van stal en zijn ze minder lief. “Courageous,
slightly unkind. You kiss her, say this is goodbye.”
Synths die klinken als ijsgekoelde miauwende katten in een
zonnig park waar baseball wordt gespeeld, dat is ‘Lofty Glory’.
“Cause when we feel the lofty glory, no means yes. And we laugh at
each other’s stories, and the breeze under your dress.” Rollende
synths en welgeplaatste drumroffels, dat klinkt als rondlopen met
een ijsje.
Alsof een sample van een remmende stoomtrein (?) en
aanstekelijke houten percussie nog niet genoeg zijn om ons aan het
dansen te krijgen, doet Teddiedrum op het hoogtepunt van ‘The Bats’
de synths flippen als een winnende jackpot in een arcade. We kunnen
niet wachten tot we dit live horen.
Als afsluiter een grotendeels instrumentaal nummer. Bij ‘Baby’s
Eyes’ stellen we ons een eenzame werkman voor, die stug reparaties
uitvoert aan een lege staalfabriek. Net als hij naar gezelschap
begint te verlangen, en hij zijn moeren en bouten rammelend op de
grond legt, valt een melancholische synth en de zang in. En toch is
het tegelijk zo dansbaar als Tiga’s ‘Love don’t Dance Here
Anymore’. Mooi!
Met ‘European Weekend’ trakteert Teddiedrum ons op een meer dan
deugddoend reisje naar de jaren ’80. Het was fris en zonnig,
opwindend en toch een beetje donker en mysterieus. Om duimen en
vingers bij af te likken.
