Nu Ben Chasny niet langer bijklust voor Current 93 en andere bands of met Comets On Fire een plaat opneemt (ook alweer vijf jaar geleden), lijkt het wel alsof hij zeeën van tijd heeft. Tijd die hij bij voorkeur opvult met zijn (solo)band Six Organs Of Admittance. Nog geen twee jaar na Luminous Light en RTZ gooit hij er maar liefst twee nieuwe platen tegenaan.
De kans dat u het overigens prachtige Maria Kapel al gehoord hebt, is veeleer klein. Het album is uitgebracht op het kleine label Pavillion in 500 exemplaren en was vooral op optredens te verkrijgen, met dien verstande dat de plaat al uitverkocht was nog voor de tour om was. Gelukkig maakt Asleep On The Food Plain het gemis bijna volledig goed. Na het bij momenten zwaar in psychedelische en zelfs gierende gitaren badende Luminous Light keert Chasny terug naar zijn oudste exploten waarbij louter de akoestische gitaar en sfeervolle drones primeren.
Het nummer waarrond alle andere tracks zwermen, is het meer dan twaalf minuten durende “S/Word And Leviathan” dat een aan Boduf Songs verwante, meditatieve gitaardrone opstart en deze behoedzaam met verschillende laagjes achtergrondklanken aanvult. Rond de zevende minuut komt een tweede dominante gitaarpartij op kousenvoeten aangeslopen, al duurt het nog tot de tiende minuut vooraleer Chasny zijn bezwerend gezang laat horen, waarna in de finale een derde, scheurende rockgitaar tevoorschijn komt om het nummer af te sluiten.
Prelude “Poppies” is ondanks zijn luttele minuut al evenzeer de moeite waard; Chansy ontplooit hier immers opnieuw zijn talent voor gitaargepluk en melodie. Waar anderen de song eindeloos zouden uitputten, volstaat het korte exposé hier. Een bedenking die eveneens opgeld maakt voor het al even gebalde “Saint Of The Fisherman” dat met twee seconden nauwelijks een ademteug langer duurt. Gelukkig vallen er op de plaat ook genoeg “reguliere songs” te rapen die geen uithoudingsvermogen of sprint vereisen om opgenomen en gesavoureerd te worden.
Het voortkabbelende “Hold But Let Go” bijvoorbeeld dat als een rustige stroom door het landschap vloeit en etherisch gezang laat samenvloeien met meanderende gitaarlijnen. Het contrasteert prachtig met het introspectieve “River Of My Youth” dat omhuld door drones een ijle gitaarpartij brengt. In “A New Name On An Old Cement Bridge” opteert Chasny dan weer voor een beladen, trage gitaarlijn die een zekere loomheid oproept. Het past wonderwel bij het veel lichtere “Light Of The Light”, een van de weinige songs waarop Chasny zingt.
De eenheid die in de diversiteit zit, komt ook tot uiting in nummers als het door drones voortgestuwde “Briljant Blue Seas Between Us” en “Dawn, Running Home”. Het eerste is een voornamelijk op verschillende drones steunend sfeerstuk terwijl het tweede een melancholische reflectie is met een op het randje van vals zingende Chasny, wiens gezang in belangrijke mate de teneur van het nummer bepaalt. De afsluitende song zet zich af tegen opener “Above A Desert I’ve Never Seen”, dat louter op het gitaarspel (en “fingerpicking” van Chasny) steunt.
Met Six Organs Of Admittance heeft Ben Chasny voor zichzelf een speeltuin gecreëerd waarbinnen hij moeiteloos van verschillende folkvarianten, naar “guitar picking”, psychedelische uitstapjes of etherische drones overstappen kan — al dan niet binnen een album — zonder dat iemand hem dit ijdel kan duiden. Asleep On The Flood Plain biedt niets nieuws voor wie vertrouwd is met het oudere werk , al geldt een dergelijke opmerking hier vooral als kwaliteitslabel. Six Organs Of Admittance blijft na meer dan tien jaar en nog meer releases een te koesteren naam.
