Het is in de catacomben van de Brusselse Botanique dat we Emma
Louise Niblett ontmoeten. De in Amerika wonende Britse is niet echt
wat je zou noemen een praterstype. Niblett zegt het eerder met
muziek, wat we haar niet kunnen kwalijk nemen. Als dan nog eens
blijkt dat ze moe is, konden we ons al aan het ergste verwachten.
Na afloop van het interview toont ze ons haar sketchboek waarin ze
met de pen gezichten tekent. Het zijn willekeurige, verzonnen
gezichten die ze op papier zet wanneer ze tijdens het toeren niet
weet wat te doen. Bescheiden als ze is, wimpelt ze onze
complimenten af.
enola: Hoe gaat het ermee?
Vermoeid. De tol van het toeren, weet je wel.
enola: En zullen we daar deze avond iets van
merken?
Ik hoop alleszins van niet (lacht).
enola: Hoe is je Europese tournee verlopen tot nu
toe?
Goed eigenlijk. Er komt behoorlijk wat volk naar mijn optredens
kijken, dus daar ben ik zeker tevreden mee.
enola: Mis je Europa niet?
Euhm… Ja, in feite mis ik Europa wel maar ik mis Engeland niet.
Ik werd er op de duur alleen maar depressief. Daarom ben ik naar de
Verenigde Staten verhuisd. Ik vond het in Engeland gewoon niet leuk
meer.
enola: En het is wel leuk in de Verenigde
Staten?
Mja… Het kan daar leuk zijn.
enola: Ik herinner me van een radio-interview dat je een jaar
of vier geleden had dat je overwoog te verhuizen naar Gent.
Overwoog je dat echt of zei je dat gewoon maar?
Nee hoor, ik heb daar echt over nagedacht. Ik wilde in Gent op een
boot wonen. Ik kende iemand die dit deed en dat heeft me op ideeën
gebracht. Ik heb het idee nog niet opgegeven en ik wil het op een
zeker moment wel eens doen. Al weet ik nog niet of het in Gent zal
zijn.
Optreden voor vier man
enola: Nu we bezig zijn over Gent, ik heb je er al twee keer in
een café zien optreden…
Dat kleine plaatsje met die platen aan de muur? (Het
Krawietelke, kvv)
enola: Precies. Deze avond speel je voor meer dan honderd man. In
Gent was dat uiteraard wat minder. Wat is het kleinste publiek
waarvoor je al gespeeld hebt?
Op onze laatste toer in de Verenigde Staten hebben we in North
Carolina eens voor vier mensen gespeeld.
enola:
Waren ze wat enthousiast?
Niet echt, neen. Ik zou ook voor twee spelen hoor. Als ik gevraagd
word te spelen, dan speel ik. Als er echt niemand zou zijn, zouden
Christian (de drummer, kvv) en ik wellicht gewoon wat
jammen of wat repeteren.
enola:
Terwijl zulke café-optredens vaak gratis zijn, betalen wij hier 130
euro om Neil Young te zien. Zou jij ooit zoveel geld op tafel
leggen voor één optreden of geraak jij sowieso gratis
binnen?
Gratis geraak ik zeker niet binnen. Ik zou echt graag Bob Dylan
eens zien. Alleen weet ik niet wat het maximumbedrag zou zijn dat
ik er voor zou geven. Ik zou datzelfde wel geven aan Neil Young.
Die zitten ongeveer op hetzelfde niveau. Die hebben de status
bereikt dat ze zulke bedragen kunnen vragen.
enola: Kan je je een wereld voorstellen waarin mensen dat bedrag
moeten betalen om jou te zien?
Neen. En ik zou dat ook niet willen. Ik vind het eigenlijk gek.
Zelfs wat walgelijk. Ik heb de motivatie om zoveel te vragen nooit
begrepen. Oké, mensen willen dat bedrag betalen maar wie wil dat nu
echt?
Groter dan Jezus
enola: Op This Fool Can Die Now
werk je samen met Will Oldham. Hoe verliep dat?
Goed. Kort wel. Er was geen tijd om eerst te repeteren
bijvoorbeeld. Hij was op tournee.
enola: Als ik de video van ‘Kiss’ bekijk, lijkt het alsof
jullie zich daar goed geamuseerd hebben.
Ja! De opnames hebben twee dagen geduurd. We hadden niet veel tijd
omdat ik naar Europa kwam en ik had het script geschreven, waarna
we enkel nog iemand nodig hadden die het geheel kon filmen. Will
heeft eigenlijk zijn deel afzonderlijk gefilmd, dus de persoon die
in de video bij mij is, is eigenlijk iemand anders. Dus ja, ik heb
mijn fans beetgenomen (lacht).
enola: Op de frontcover van je laatste album heb je
eigenschappen van Jezus en Superman op hetzelfde moment. Werden je
voeten nat of heb je ons hier ook beetgenomen?
Mijn voeten waren nat. Het was een idee van de fotograaf, dat lopen
op het water. Ikzelf wilde er die laserogen nog bij. Inderdaad, ik
wilde nog groter zijn dan Jezus. (lacht)
enola: Ambitieus. Welke ‘fool’ kan er nu
sterven?
(korte stilte) Ikzelf. Het verwijst naar de toestand die
verliefdheid heet.
enola: Deze titel duidt een einde aan. Ik zag er eerder
muzikaal een begin in…
Klopt wel. Je kan het beschouwen als het einde van een periode in
mijn leven maar muzikaal gezien is dit album breder dan mijn
vorige.
PJ Harvey vergelijkingen beu
enola: Je gebruik van pruiken is nog een overblijfsel van je
kunststudies. Hoeveel heb je er zo?
Ik heb er een vijftal, alle andere. De bekende blonde, die ik in de
video draag, is mijn favoriete pruik. Die heeft iets van Hitchcock
en de jaren vijftig. Maar om op te treden draag ik bijna geen
pruiken meer. Overdag, in het openbare leven wel nog.
enola: Ben je het beu om altijd met Cat Power vergeleken te
worden?
Toch wel. Al ben ik de vergelijking met PJ Harvey nog meer beu.
Wellicht omdat ik Cat Power beter vind. Iemand heeft me ooit eens
met Kate Bush vergeleken. Die mocht nog eens naar mijn muziek
luisteren (lacht).
enola: Je speelt morgen in Nederland op een festival met Aphex
Twin, Mogwai en Sunn O))). Zijn dit bands waar je zelf naar
luistert?
Ik hou echt wel van Sunn O))), dus die ga ik zeker
bekijken.
enola: Toevallig geen stijl waarmee je zelf eens wil
uitpakken?
Wel, toevallig wel. Ik heb het nog nooit live gedaan maar ik hou
echt wel van die drones en ik sluit niet uit dat ik in de richting
van Sunn O))) zal evolueren.
enola: Wat zit er in jouw iPod?
Heb ik niet. Ik heb wel iTunes. Een artiest die ik de laatste tijd
echt veel draai is Craig Morgan. Die maakt mainstream country,
weinig speciaals eigenlijk, maar om de een of andere reden luister
ik er nu veel naar. De laatste tijd zit ik veel op MySpace, op zoek
naar kleine bands. Monster Women uit Californië bijvoorbeeld, vind
ik echt tof. Mij kan het weinig schelen dat die bands niet groot
zijn. Groepen als Radiohead of The National, daar hou ik niet
van.
enola: Je houdt niet van Radiohead?
Ik zou nooit een plaat kopen. Maar er zijn enkele songs die ik
gehoord heb, die echt goed zijn.
This Fool
Can Die Now is uit bij Too Pure/V2.
