En plots was het gedaan. Nét toen Rilo Kiley met Under The Black Light een half voetje in de mainstream kreeg – in de Verenigde Staten toch – viel de entente tussen ex-lovers Jenny Lewis en Blake Sennet toch uit elkaar. Twee jaar later worden de brokken bij elkaar gevaagd op Rkives, een verzameling overschotjes die als grafsteen fungeert.
“Dus zij is een meteoor, en ik ben… middelmatig?” Toen dat Blake Sennett begon te dagen, was het definitief uit met één van de fijnste groepen die de Verenigde Staten rijk was. Jarenlang was het duo Lewis-Sennet, het koningskoppel van de Amerikaanse indiewereld, één van de aanstormende muzikale beloftes, héél bijna leek het zelfs te gaan lukken met dat laatste album, maar toen was het dus uit: exen waren de twee al langer, nu was er ook geen band meer.
Nochtans was er tijdens het opnemen van Under The Black Light genoeg extra materiaal opgenomen dat als basis voor een knappe volgende plaat kon gelden. Dat bewijst deze retrospectieve restjesverzamelaar, die aftrapt met vier nummers uit die sessies. “Let it be printed, let it be known / I’m leaving you, I’m going home, and all you can do is just watch me go”, windt Lewis er in opener “Let Me Back In” geen doekjes om, maar ze wist natuurlijk nog niet wat er zou volgen: het zou Sennet zijn die de band zou doen ontploffen, niet zij. De song is het soort lieflijk, akoestisch nummer waarop Rilo Kiley een patent leek te hebben.
Ook het smachtende “It’ll Get ¬You There” lijkt met zijn lapsteel eerder een aanpak te kiezen die ver van de stevige pop van die laatste plaat ligt. “Runnin’ Around” ligt echter wel in de lijn van die meer mainstreamaanpak; iets opgepomptere, directe aanpak met zwaar aangezette bas, en een zanglijn die zich onmiddellijk in het hoofd nestelt. “All The Drugs” is ook met nadruk een popsong, met strak doorhamerende drumbeats, en een gezellig toetsenmelodietje. De remix van “Dejalo” met rapper Too $hort staat later wat verloren halverwege als rariteit; het heeft zijn verdienste, maar vraag ons niet welke.
Ouder zijn “Bury, Bury, Bury Another” en “Well, You Left” die laten horen hoe het allemaal begon: zwaar onder de invloed van rootsmuziek, op zoek naar de pure song. Dat beheersten ze snel genoeg, zoals ook de slepende countryballad “Draggin’ Around” bewijst. Wie wil weten hoe het begon krijgt “The Frug” op zijn bord, de debuutsingle uit 1999. Het is een speels nummer dat een wrange tekst van Lewis meekrijgt.
Er valt dan ook weinig af te dingen op de teksten van Lewis. Vaak zijn het kortverhalen; regelrechte vignetten uit het dagelijkse leven. Het dramatische “A Town Called Luckey” schetst zo een desperaat beeld van een “middle age crisis type thing”. Het toont Rilo Kiley in een zeldzame epische modus, en het stond hen. “Emotional” dat er net na volgt, is ondanks zijn Grandaddy-achtig orgeltje wat te middelmatig, net als de demo van “Rest Of My Life”.
Het pijnlijkste is natuurlijk dat Sennett gelijk had met zijn oprisping. Het door hem gezongen “Well, You Left ” laat alleen maar horen waarom Rilo Kiley zo’n bijzondere groep was als Lewis het voortouw nam: in tegenstelling tot veel andere frontvrouwen in de indiewereld, profileert zij zich als een echte zangeres. Ze durft haar stem te gebruiken, haalt uit, geeft kracht of houdt net in, maar: ze is een aanwezige présence, geen instrument tussen de vele. Dat het nochtans niet zo begon hoor je in “About The Moon”, een out-take van debuut Take Offs And Landings waarop ze nog meer zoekt. Het is meteen ook haar eerste samenwerking met de Watson Twins, met wie ze later solodebuut Rabbit Fur Coat zou opnemen.
Wat Rkives vooral duidelijk maakt is dat Rilo Kiley zo rond 2007 goed op weg was om een geweldige popgroep te worden; zo eentje die de erfenis van Fleetwood Mac de jaren tien van deze eeuw kon binnentrekken. Het volstaat om “I Remember You”, een duet met Benji Hughes, te horen om het in de kiem gesmoorde potentieel te horen. Maar het mocht dus niet zijn. Sennett verdween zo’n twee jaar geleden van de radar toen het laatste album van zijn andere groep The Elected verscheen, Lewis bracht in de luwte nog een tweede soloplaat uit en een plaat met haar vriend Jonathan Rice als Jenny And Johnny, maar ook zij wist niet meer de hoge toppen te scheren die Rilo Kiley even haalde. Zonde dus, dat het verhaal van hun groep afgelopen lijkt. Rkives is bij dat besef echter een waardevolle troost.
