Twee platen lang verwerkte Mike Hadreas al het leed dat op zijn schouders lag in twee verstilde platen. Met het nieuwe Too Bright waagt de muzikant zich aan nieuwe avonturen: het derde album blinkt uit in veelzijdigheid en biedt een fascinerend muzikaal tapijt.
Afgaande op de eerste noten lijkt het nochtans alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Openingstrack “I Decline” klinkt weliswaar zeer mooi, breekbaar en ontroerend, maar tegelijk wel heel vertrouwd: Hadreas die zichzelf aan piano begeleidt doorheen twee minuten verstilde pracht.
Maar dan. Dan komt “Queen”, de vooruitgeschoven single die afgelopen zomer zonder veel subtiliteit aangestoven kwam in de vorm van een flamboyante videoclip en zodoende duidelijk maakte dat Perfume Genius wel eens zou kunnen uitgroeien tot een echte band. Drums, synths, bassen, ja grootse klanken zelfs: Hadreas is zich duidelijk bewust van de beperkingen waarmee hij te kampen heeft wanneer hij binnen de voor hem afgebakende lijntjes blijft.
Dat die nieuwe aanpak op z’n minst fascineert, blijkt uit “Fool”, dat zowaar een zekere groove in zich draagt, maar net zo goed een brug slaat naar de ijle klanken van de vroege Sigur Ros. Tel daar, ja het kan niet op, nog wat stemmige fingerknips én geneurie bij en je verwacht een song die tegen overdaad aanschurkt, maar niets is minder waar. Hoeveel ingrediënten Hadreas ook aandraagt, ze worden op zulke wijze gedoseerd dat geen noot te veel weerklinkt, geen instrument te veel beroerd wordt.
Desalniettemin valt door het uitgebreide instrumentarium pas op hoe spaarzaam Perfume Genius klinkt wanneer Hadreas het alleen met een piano doet, zoals in de eerste helft van “No Good”. Zelfs de zachtjes aanzwellende strijkers kunnen niet verdoezelen dat Hadreas de luisteraar wel heel dicht op het vel kan zitten, iets dat in “My Body” evengoed gebeurt door met een gitzwarte, dreigende baslijn te komen aanzetten. Helemaal claustrofobisch wordt het in “I’m A Mother”, waarin opnieuw flarden Sigur Ros lijken door te schemeren, maar dan veel en véél donkerder getint. Het kleine auditieve lichtpuntje dat zich in de song aandient, wordt dan ook gretig gegrepen.
Wonderwel is, uitgebreid klankpallet of niet, het karakter van Hadreas’ muziek nagenoeg hetzelfde gebleven. Een en ander klinkt weliswaar minder dramatisch dan voorheen, maar Perfume Genius hoedt zich ervoor om plots een opgewekte toon aan te slaan. Integendeel: wanneer de titelsong en “All Along” de plaat afgerond hebben, heerst toch een kleine vorm van opluchting dat de rit voorbij is, hoe prachtig het bij momenten onderweg ook was. Hadreas grijpt je immers nog steeds genadeloos bij je nekvel om je elf nummers later uitgeput opnieuw achter te laten. Dat hij dat nu deels op een andere manier dan voorheen doet, is vooral goed nieuws voor de toekomst: met Perfume Genius kan het duidelijk verschillende kanten uit en Too Bright groeit in het beste geval uit tot een fraaie overgang naar een nieuwe fase in de muzikale output van een van de meest intrigerende songschrijvers die er vandaag rondlopen.
Perfume Genius speelt op 14 november in Het Depot.
