Gay, Black & Married… Bush, Dewinter, Benedictus XVI en andere fanatici zullen zich dit plaatje niet snel aanschaffen, dat is zeker. Wij kunnen anders wel lachen met dit olijke gezelschap. Hun muziek is dan ook even fout als de titel doet vermoeden.
U hebt er misschien nog steeds een hekel aan vanwege dat herexamen tien jaar geleden, maar een klein geschiedenislesje is hier wel op zijn plaats. Buzz McCoy en Groovie Mann (nee, wij verzinnen die namen niet zelf; het zijn nu eenmaal Amerikanen) vatten in 1987 het plan om een B-film te draaien en daar een toepasselijke soundtrack bij te verzinnen. Omdat er van de film niks terecht komt, gebruikt het duo de titel voor hun net opgerichte band. My Life With The Thrill Kill Kult staat garant voor vette house en bigbeats die in de clinch gaan met scheurende gitaren en een portie geile praat. De liveshows van My Life… zijn eveneens behoorlijk overthetop. De band komt terecht op het befaamde industrial label ’Wax Trax!’, waar ook cultbands als Psychic TV, Meat Beat Manifesto en The KLF zijn gehuisvest.
Er volgen nog enkele albums, de band levert songs voor films als Showgirlsen The Crow en ging op tournee met o.a. Marilyn Manson en onze eigenste Lords of Acid. De laatste acht jaar werden de fans zoet gehouden met remix-albums en verzamelaars. Nu laat My Life… eindelijk een nieuw album op de wereld los. Of toch niet helemaal. Gay, Black & Married heeft namelijk tien jaar onder het stof gelegen. Tegendraadsheid is deze heren niet vreemd, integendeel. Of de fans van het eerste uur dit kunnen smaken, is ook nog maar de vraag. Dit schijfje staat namelijk bol van de funky discohouse. Waar de band vroeger een wacky symbiose tussen Prodigy, KLF en Lords of Acid was, lijkt ze nu een maffe ontmoeting tussen Giorgio Moroder, Chic en George Clinton te zijn geworden. Even geschift dus, maar kleurrijker en meer dansbaar.
Vernieuwend kun je dit bezwaarlijk noemen, ingenieus evenmin. Gay, Black and Married staat niettemin mijlenver verwijderd van wat tegenwoordig hip is in electro- en technoland. Geen hi-tech geknisper en gebliep voor McCoy en Groovie Mann dus; evenmin minimale zuig- en blobgeluiden of guitige elektrosynths. Wat ons hier wordt voorgeschoteld zijn groovy housebeats, spacy disco, vocoderstemmetjes en een leger fluiten en andere toeters.
De titel van dit plaatje gaf ons al een donkerbruin vermoeden dat dit geen meesterwerk zou zijn. Daar malen we echter niet om. Een streepje kitscherige disco gaat er wel in van tijd tot tijd. Kwestie van de benen nog eens te strekken. Plant dit bijvoorbeeld neer in een festivaltent rond een uur of een ’s nachts en het dak gaat er gegarandeerd af.
Gay, Black & Married is bovendien meer dan een lange, vette knipoog naar de seventies. Om het op zijn Flairs te zeggen: Dit is een zonnig feel-good cd’tje waar uw chakra helemaal van openbloeit.
