Dat King Khan er naast The King Khan & The BBQ Show nog wel een paar andere projecten op nahoudt is al eventjes geen geheim meer. Dat Khans sidekick Mark "BBQ" Sultan echter ook nog wel tot wat meer in staat is dan het vervaardigen van klassieke bluesrock, mag blijken uit ’s mans nieuwste project Mind Controls, waarmee de Canadees meteen een hyperspeed punkplaat op de wereld loslaat.
Is er nog iemand die maalt om het feit dat Hot Snakes een half jaar geleden ter ziele ging? Spijtige zaak natuurlijk, maar geen geldige reden om onze kop tot in de eeuwigheid in het zand te steken en niet naar nieuwe beloftes op zoek te gaan. En kijk, een half jaar later zien wij het leven al een stuk rooskleuriger in. Dit vanwege een wel zeer geslaagde poging de rock-’n-roll te redden door een artiest die wij slechts dachten te kennen. Het betreft Mark Sultan — de helft van het dynamische duo achter The King Khan & BBQ Show — die zijn reputatie als veelzijdig artiest met de Mind Controls werkelijk alle eer aandoet.
De plaat van de Mind Controls gaat meteen zeer stevig van start met "Take A Message", een song die het antwoord geeft op de vraag hoe een antwoordapparaat twee minuten lang met een boeiende, maar conceptuele song te vullen. Wie de samenstelling van de Mind Controls niet kent, zal zeker niet onmiddellijk in de gaten krijgen dat het Mark Sultan is die hier zomaar eens eventjes tegen de snelheid van het licht dertien rauwe punksongs heeft ingezongen, omdat Sultans stem op de wilde muziek van de Mind Controls toch op een heel andere manier uit de verf komt dan in zijn andere projecten.
Wijt dat gerust aan het intense karakter van de Mind Controls. Is er op Sultans soloplaten en op die van The King Khan & BBQ Show hier en daar nog wel eens plaats voor een tragere song, bij de Mind Controls is het helemaal uit den boze om vaart te minderen. Daar speelt Sultan met zijn stem perfect op in, wat tot resultaten leidt die u op basis van ’s mans andere projecten niet voor mogelijk houdt.
Sultan doet dit nieuwe project zelf nochtans af als pure punk, maar daar zal hij van ons geen gelijk in krijgen. Zo wordt er in het genre van de garagepunk net iets te veel crap gemaakt om de Mind Controls zomaar de benaming punk op te plakken. Waar zouden wij anders met al die groepjes heen moeten die er slechts van kunnen dromen een plaat op te nemen die zo energiek is als Mind Controls?
De plaat klinkt bij momenten ook gewoon bizar. Wat dacht u bijvoorbeeld van Sultan die zijn zang zo nu en dan al eens onaangekondigd afremt zoals in "Trap Door", terwijl de drums en de gitaren toch tegen het tempo van een TGV verder razen? Het heeft geen brekend, maar eerder een bevreemdend effect, en in de handen van de Mind Controls klopt het toch allemaal als een bus.
De Mind Controls gaan links en rechts wel eens over de lippen als de miniatuurversie van de Reatards. Dat is een vergelijking die de groep eigenlijk perfect omschrijft: de Mind Controls klinken minder luid, maar niet minder rauw dan de Reatards. De plaat klokt ook vroeger af dan de meeste punkplaten, en zou uiteindelijk, nog beter dan op het huidige vinyl, als een klein duiveltje in een muziekdoosje verpakt moeten worden. Maar hoe het ook zij: verkocht zijn wij nu al.
