Onze noorderburen mogen dan wel even rijk zijn aan muzikaal talent
als Paris Hilton aan hersencellen, toch verschijnt er af en toe een
lichtpuntje in de Nederlandse muzikale leegte. Zo heeft één van de
belangrijkste exponenten van de Hollandse pop, Urban Dance Squad,
verklaard weer te gaan optreden. Dat de band die funk, rock en
hiphop gretig in hun muzikale saus vermengt goede smaak heeft,
lijdt geen twijfel. Zo heeft Magic Sticks (Michel Schoots), de
drummer van het stomende gezelschap, als een havik zijn blik op het
zuiden gericht en zo het talent ingezien van het Vlaamse Members of
Marvelas. Hij tekende onmiddellijk voor de productie van deze
muzikale samenzwering tussen funk en hiphop en het resultaat mag er
absoluut wezen. De plaat baadt in een vet, warm geluid dat zelfs
mensen met vergevorderde artritis tot een voorzichtig danspasje zal
aanzetten.
De sonische planeet van Members of Marvelas is ontstaan na de
oerknal waardoor de rock-jazz-funkband ‘Niezny’ en de Brugse
rappers Ozi One en Meko D elkaar ontmoetten in outer space.
Astronauten die langs planeet ‘Marvelas’ passeren, zullen de
positieve vibes tot op enkele duizenden kilometers waarnemen want
de band schept een ongeremde orgie van geluid waarin seventies
funk, rock, jazz en hiphop elkaar gretig een tong draaien. Opener
‘All I Ever Wanted’ maakt de intenties van Members of Marvelas
meteen duidelijk: een smerig Rage Against The Machine-ritme wordt
geïnjecteerd met doeltreffende elektronische effecten, terwijl Ozi
One en Meko D rappen over de voor- en nadelen van een ambitieuze
muziekcarrière. ‘Me vs. Eye’ koppelt dan weer een synth, die zo uit
de Prince-backcatalogue is weggelopen, aan een refrein dat zelfs in
het hoofd van een Alzheimer-patiënt nog dagenlang blijft
rondspoken. Het absolute hoogtepunt van deze energetische bende
muzikanten is echter ‘Internal Observer’. Met dit nummer wonnen ze
de demopoll op Stubru en dat is niet minder dan terecht: funky
percussie in de trant van Sheila E. vergezelt snelle rhymes tot de
begeesterde vocals van keyboardspeler Fulco Ottervanger de song in
een hogere versnelling duwen. Het nummer klinkt alsof James Brown,
George Clinton en de vroege Beastie Boys na een paar Duvels zitten
te jammen: uitgelaten en vrolijk, maar wel professioneel.
Qua uitzinnigheid kan het tellen op ‘Members of Marvelas’. Luister
maar naar de verslavende orgelpartij in ‘They Don’t Know’, waarop
Ottervanger het beste van zichzelf geeft als Jimmy Smith op speed.
Ook het door Absynthe
Minded-zanger Bert Ostyn meegeschreven ‘Another One’ swingt op
een lekkere lazy manier als de spreekwoordelijke tiet. Het enige
puntje van kritiek dat te vermelden valt, schuilt in de raps, die
de uitbundige muziek soms een beetje in de weg zitten. Meko D en
Ozi One hebben dan wel een goeie flow, maar hun clichématige raps
in ‘Coliseum’ zijn echt van het goeie te veel. Een instrumental was
meer op zijn plaats geweest om een goeie balans te creëren. Dit is
echter slechts een kleine smet op een erg goeie plaat.
‘Members of Marvelas boom bap type the carpenters / Nail the
bloody obvious since hammer time the partiest‘: vraag ons niet
om een semantische analyse, maar de boodschap die deze woorden
uitstralen, komt toch goed over. Members of Marvelas bouwen op deze
plaat een decadent feestje waarop iedereen uitgenodigd is. Mis hun
funky party niet want op de planeet ‘Marvelas’ wordt elke dag met
volle overtuiging geplukt. Wicked!
