Gevoel voor humor hebben ze wel, die van daarboven. Zowat de hele
wereld is het er over eens dat Scandinavië hét gebied in opkomst is
in de hedendaagse pop- en rockwereld, zelf blijven de Scandinaven
er eerder rustig en onverstoorbaar bij. Het kan dan ook geen toeval
zijn dat zowel in IJsland als in Zweden op dit moment een
platenlabel actief is met de zelfrelativerende naam Bad Taste.
Terwijl het er voor de IJslanders (die in eigen land Smekklaysa
heten) om te doen is talent van eigen bodem een forum te bieden,
zien de Zweden het veel ruimer. De bands die vanuit het Zweedse
Lund op pad worden gestuurd, krijgen niet zelden een routekaart mee
met daarop de snelste en de kortste weg naar succes.
Eén van die bands die binnenkort wel eens in groten getale onze
huiskamers zou kunnen binnendwarrelen is het Zweedse kwartet Logh.
De groep werd opgericht in 1998, en naar eigen zeggen kostte het de
jongens een jaar of drie om fatsoenlijk met elkaar samen te spelen.
Maar nu de band haar draai heeft gevonden, blijkt er op de
creativiteit van de vier geen maat te staan: de debuutplaat ‘Every
Time A Bell Rings, An Angel Gets His Wings’ verscheen in 2002,
opvolger ‘The Raging Sun ‘ kwam er nauwelijks een jaar later en nu
is er dus nummer drie. Niet dat er plots zoveel meer tijd werd
doorgebracht in de studio, integendeel. ‘A Sunset Panorama’ werd
opgenomen op 26 september 2004, op nauwelijks tien uur tijd.
Tegelijkertijd werden er vijf camera’s geïnstalleerd in de studio
voor de opnames van – hoe kunt u het raden – een dvd. Daarop zult u
kunnen zien dat Mattias Friberg, Mathias Oldén, Jens Hellgren en
Marco Hildén niet alleen erg gepassioneerde, begeesterde muzikanten
zijn, maar ook over de nodige tafelmanieren beschikken.
Logh is een band die gegroeid is op het podium. Sinds het
verschijnen van de debuutplaat hebben de jongens er vijf Europese
tournees (goed voor meer dan 200 optredens) opzitten. En daarmee is
de kous niet af: om deze plaat te promoten starten ze een nieuwe
tournee in het verenigd Koninkrijk, Europa (18 landen), de
Verenigde Staten en Japan. Het plan is weer thuis te zijn voor de
kerst…
Het motto van de groep is overduidelijk ‘meer is minder’. Logh is
één van die groepen (zoals ook Low er één is) voor wie de stilte
tussen de noten minstens even belangrijk is als die noten zelf. Het
is dit minimalisme, die oorverdovende stilte(s) voor de storm, in
combinatie met de rustige, gestage en dodelijk efficiënte opbouw
van de songs die van ‘A Sunset Panorama’ een spannend, beklijvend
luisteravontuur maken. Deze werkwijze werd al gehanteerd op de
eerste twee platen, op de derde gaat de band nog een stapje verder.
Aan de tien uur studio (onder leiding van Hives-producer Pelle Gunnerfeldt) gingen
dan ook maanden van schrijven, repeteren, schaven en vooral
schrappen vooraf.
De ‘functionele stiltes’ in de songs van Logh zijn niet zomaar een
muziektechnisch of compositorisch gegeven. Structuur, vorm en
inhoud van de liedjes zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het
belangrijkste thema van de cd lijkt wel datgene te zijn dat steeds
sluimert in ons onderbewuste, maar zich nooit precies in woorden
laat vatten: verwarde herinneringen, vage herinneringen, mooie
herinneringen, slechte herinneringen. Dat straalt ook af op de
teneur van de songs: vaak introspectief, soms een beetje confuus,
maar meestal heel doordacht. Als geheel klinkt ‘A Sunset Panorama’
een beetje melancholisch en ingetogen, zonder dat we van een
sombere, trieste bedoening mogen spreken. Het is vooral een plaatje
dat ons uitnodigt er even rustig bij te gaan zitten, de oogjes te
sluiten en – als dat even kan – de dingen op een rijtje te
zetten.
‘A Sunset Panorama’ is het geschikte schijfje voor wie zijn
postrock liever niet te bombastisch of explosief heeft, voor mensen
die wild zijn van de kalme Sonic
Youth of – dichter bij huis – fans van onze Waalse vrienden van
Mud Flow. Afspraak op Pukkelpop?
