Zo nu en dan glipt er eens eentje door de mazen van het net. ‘Rock,
You Can Fly’, het tweede album van Lise Westzynthius, dateert in
feite al van 2004, maar werd toen enkel op de Scandinavische markt
gegooid. De rest van de wereld baadde in onwetendheid tot dit jaar,
toen One Little Indian besloot Westzynthius in haar gelederen op te
nemen en dit noordelijke geheim te onthullen. De zangeres, een
Deens-Finse kruisbestuiving, groeide op met Chopin en Brahms
alvorens als sopraan in een koor terecht te komen. Op haar 21ste
groeide het verlangen om eigen materiaal te kunnen brengen en dus
was de ontmoeting met gitarist Mikael Simpson een godsgeschenk.
Luksus was geboren en telde al gauw vier leden. Deze eerste
muzikale stappen bleven niet onopgemerkt, maar de appreciatie eiste
haar tol: na een verhuis naar London nam moedeloosheid het over van
creativiteit en een derde album werkten ze nooit af. Lise
assisteerde bij enkele projecten van andere artiesten, maar in 2002
ging haar ultieme droom in vervulling: het solo-album ‘Heavy Dream’
was een feit. Voor de opvolger wist ze producer Ian Caple te
strikken, die in het verleden al een handje toestak bij Tricky en
Tindersticks. Hij zou de perfecte man zijn om de duisterder sfeer
te creëren die rondsluimerde in het nieuwe materiaal waar ze aan
werkte. En zo zijn we weer aanbeland bij ‘Rock, You Can Fly’,
waarmee ze dit jaar opnieuw een gooi doet naar internationale
bekendheid.
Het prachtige titelnummer kan meteen gebruikt worden om de niche
aan te duiden waarbinnen dit album te situeren valt. Deze
pianoballade maakt van eenvoud haar kracht, zowel op muzikaal als
op thematisch vlak. “We have time to lose so let me lose it
with you”: het klinkt op het eerste gehoor heel gewoontjes,
maar werkt wel omdat deze kleine emoties net zo herkenbaar zijn en
perfect door de beugel kunnen indien ze oprecht geuit worden.
Doorheen het album passeren verschillende fasen van het relationele
leven de revue. ‘Sans Souci’ (waarvan enkel de titel de Franse taal
omhelst) beschrijft de feiten net na de breuk, waarbij de geliefde
de biezen nam maar toch nog steeds diep in het hart van de
tegenpartij geworteld zit. Pas bij ‘Return to Take-off” wordt het
emotionele afscheid genomen. Ook muzikaal viert eenvoud hoogtij.
Hier en daar worden andere terreinen verkend: ‘Mousquetaire’ flirt
met lounge-elementen, op ‘The Wreck’ speelt Westzynthius met een
retro-geluid en ‘Dead Angle’ sluit de plaat af met wat elektrische
gitaren. ‘Séance’ doet even denken aan An Pierlé, ‘Cowboys and
Indians’ begeeft zich op het werkveld van Kate Bush en enkele
nummers tonen een stilistische verwantschap met het nieuwe Charlotte
Gainsbourg-album, maar ondanks deze vergelijkingen slaagt
Westzynthius er wonderwel in om een eigen sfeer op te bouwen voor
dit album. Dit mede dankzij enkele bijzonder sfeervolle nummers.
‘Reparation’ is uiterst traag en bijna efemeer, maar weet die
simpliciteit alweer in eigen voordeel om te buigen. Ook bij het
vrijwel tekstloze ‘Northernmost’ staat deze techniek garant voor
een dromerig resultaat. Met ruim zeven minuten is ‘Sunstroke’ het
langste nummer van de plaat, dat via zachte en graduele
aanpassingen zeer mooi kan openbloeien en op muzikaal vlak doet
denken aan ‘Angels of the Universe’ van Hilmar örn Hilmarsson, een
project waarbij onder meer ook op Sigur
Ros een beroep gedaan werd.
Voor sommigen zal ‘Rock, You Can Fly’ te traag en te lief zijn om
van te kunnen genieten, maar voor de liefhebbers van het genre is
dit een plaat om te koesteren. Met oog voor detail beschrijft
Westzynthius de kleine gevoelens en hersenspinsels waarmee we
allemaal af te rekenen krijgen. De eenvoud van de lyrics en van de
soms lichtjes onderkoelde muziek werpen hun vruchten af. De grote
persoonlijke betrokkenheid van Westzynthius (ze pende alle songs
zelf neer en neemt ook een reeks instrumenten voor haar rekening)
speelt in dit proces natuurlijk ook een gunstige rol. Caple zorgde
daarbij voor een fijne productie die de combinatie van fragiliteit
en innerlijke sterkte verder in de verf zet, zonder de nummers te
overheersen. Het heeft een tijdje op zich laten wachten, maar
hopelijk betekent dit platencontract de aanloop van een verdiende
internationale solo-carrière.
http://www.westzynthius.dk
http://www.mysprace.com/lisewestzynthius
