Naar porno kijken omwille van de soundtracks klinkt nog ongeloofwaardiger dan het excuus playboy te lezen omwille van de interviews. Toch is het net dat wat Emil Amos en Alex Hall van Grails gretig doen. Niet alleen beluisteren ze de muziek al eens graag, daarnaast plunderen ze het ook tijdens hun zoektochten naar bruikbare samples voor hun instrumentaal hiphopproject Lilacs & Champagne.
Zo komt de titel van hun tweedeling Danish & Blue gedeeltelijk voort uit het feit dat in 1969 Denemarken het allereerste land was dat porno legaliseerde, waarop een wildgroei van pornofilms van allerlei slag volgde — geen idee echter waar die “blue” vandaan komt, mogelijk speelt het melancholisch karakter van de muziek mee. Waren sommige van die films al wat (pseudo-)artistieker of gekker dan andere, dan waren ook enkele ervan gezegend met een boeiender soundtrack dan andere. Al halen Amos en Hall hun samples zeker niet enkel bij pornosoundtracks; werkelijk alles kan als bronmateriaal dienen zolang het maar obscuur is — wat ook gedeeltelijk te maken heeft met angst voor rechtszaken in verband met niet toegelaten samples — en opvallend klinkt.
In die zin kan er wel een zekere parallel getrokken worden met dat kringloopwinkels afschuimende duo The Books (zaliger), maar dan met het verschil dat Lilacs & Champagne in de eerste plaats op zoek gaat naar geluiden en instrumentale samples, terwijl The Books eerder aan de slag gingen met vocale samples. Dat doet Lilacs & Champagne ook, zo zijn de opener en afsluiter “Metaphysical Transitions” van Danish & Blue gezegend met lange samples van een of andere zelfhulpplaat, maar over het geheel genomen ligt toch een sterkere nadruk op het instrumentale. De uitkomst van de muziek is daardoor ook behoorlijk verschillend; maakten The Books immers hypereclectische muziek waar geen genre aan vast te knopen was, dan valt de muziek van Lilacs & Champagne toch wel voor een groot stuk terug te brengen tot instrumentale hiphop op z’n Dilla’s en Madlib’s.
Het is wel niet zo dat Lilacs & Champagne overduidelijk voorbeelden na-aapt, daarvoor speelt de achtergrond uit hoofdproject Grails te veel mee, waardoor de muziek in hun zijproject een opvallend psychedelisch kantje meekrijgt. Zelf ingespeelde gitaren duiken bijvoorbeeld vaak op, gekenmerkt door dat typische melodiegevoel van Grails. In “Le Grand” bijvoorbeeld bouwen de samples eerder een atmosferische ondergrond op en wordt de echte melodische leiding door een zo uit Deep Politics (de recentste langspeler van Grails) weggelopen gitaar op zich genomen. De eindes van “Better Beware”, dat in de eerste helft veeleer naar RZA neigt, en “Hamburgers & Tangerines” worden ook door dergelijke gitaren helemaal toegeëigend.
Door die koppeling van hun eigen achtergrond aan een nieuw genre-idioom slaagt Lilacs & Champagne er erg goed in om een eigen, meteen herkenbaar geluid neer te zetten. Wie het zelfgetitelde debuut afgelopen jaar hoorde, zal Danish & Blue meteen kunnen thuisbrengen, zeker doordat de gitaren hier nog een pak prominenter zijn dan op de voorganger die een groter overwicht aan samples kende. Tegelijkertijd zal wie dat debuut al hoorde hier niet echt voor verrassingen komen te staan. Is een nieuwe Grails-plaat altijd een beetje als een kerstcadeau openen waarvan je de inhoud niet kent, dan lijkt het erop dat Lilacs & Champagne meteen zijn stijl heeft gevonden en daar niet erg sterk van afwijkt.
Dat doet maar weinig af van de kwaliteit van de muziek, die hier als geheel genomen zelfs beter is dan die op het debuut, al ontbreken wel de fenomenale uitschieters die daarop te horen waren. Wel zorgt het ervoor dat wat ons betreft Lilacs & Champagne altijd een zijproject zal zijn, en dat het moederschip ontegensprekelijk Grails blijft. Wat uiteraard niet wegneemt dat we u Danish & Blue best wek aanraden, u zal maar weinig betere spaced out chillax-platen vinden dit jaar.
