Een nieuwe Inwolves, een nieuw geluid. Kameleon Karen Willems, nog altijd de ongedurigheid zelve, pakt uit met haar meest eigenzinnige werk tot nog toe.
Als Air+ (2014) al geen uitstaans had met die eerste liveprobeersels, dan zorgde Involves (2016) voor een tweede zachtaardige rammeling. Weliswaar eentje met een ongemakkelijk randje dat soms neigde naar gitzwarte chaos en verlatenheid, maar in evenwicht gehouden werd met minder bedrukte, soms even voluptueuze, repetitieve gekte vol sektarische intensiteit en op hol gedraaide dagdromerijen. Voor wie het toen allemaal wat te veel was, hebben we een duidelijke boodschap: laat maar zo. Zoek iets anders.
Color In The Zoo is het geluid van een artieste die zichzelf geen enkele regel of beperking oplegt. Van verwantschap met popmuziek is hier amper nog sprake. Songstructuren, lange uitgetekende melodieën en coherente constructies werden opgeofferd aan het altaar van de voortdurende transformatie, met een tot leven gekomen kleurboek als gevolg. Het album klinkt bij momenten als een kleurrijke kleutertuin, volgestouwd met metershoge stapels blokkendozen, glijbanen, schommels en ander spul dat een stel uitgehongerde kinderen tilt doet slaan.
Niet dat het hier een uit z’n voegen barstende, jolig imbeciele bedoening werd waar geen touw aan vast te knopen valt. Het zit wel degelijk allemaal organisch aan elkaar genaaid, maar het is duidelijk dat spontaniteit en eigengereidheid hier vrij spel krijgt. Daarvoor schafte Willems wat nieuwe instrumenten aan, waardoor ze niet enkel drums, percussie en toetsen voor haar rekening neemt, maar ook nog eens gitaar, bas, fluit en veldopnames. Waar ze vond dat er nog extra input nodig was, liet ze een handvol verwante muzikanten hun ding doen: Nils Gröndahl, Barkin Engin, Stijn Dickel, Maarten Flamand en Glen Steenkiste.
Samen zorgen ze ervoor dat Color In The Zoo ei zo na uit z’n voegen barst van de vreemde elementen. De enige verwant die Willems in deze contreien heeft, is misschien Dijf Sanders. Ook diens JAVA voelde aan als een studie in muzikale etnografie, maar terwijl hij daadwerkelijk exotische regionen verkende, ontsproot dit allemaal aan de reizende geest van Willems. Die houdt weliswaar van minimale muziek, van tradities uit andere windhoeken en van verkeerd begrepen geesten zoals Moondog (die een eerbetoon krijgt in “To Louis Hardin”), maar ze doet er haar heel eigen ding mee.
Dat leidt op haar nieuwe album tot een collage van sferen, ritmes, ideeën en temperamenten, met momenten van hypnotiserende rites, ritualistische extase, ongein van net-één-pintje-of-trekje-te-veel, van jezelf met open ogen in nieuwe avonturen storten. Het is muziek om bij valavond het bos mee in te trekken, om mee stil te staan op het drukste kruispunt van het land, om te gebruiken als lachband bij de gekte van alledag. Je hoort er het geprevel van sjamanen in, de wartaal van verdoofde straatschuifelaars, de hortende ademhaling van verliefde zotten. Je ruikt gedroogde modder en vers gemalen pepers. Het dobbert, springt, stuitert, schuurt en plooit zich in de onnozelste bewegingen met brommende synths, zingende zagen en flodderfluiten als commentaarstemmen.
Op papier houdt het geen steek, dit zootje. Van de ochtendmarkt van Istanboel beland je plotsklaps in een scène van Tarkovsky, waar een plots opduikende Jaki Liebezeit een dansje uitvoert op het ritme van een Syrische fanfare. Het is komisch, filmisch en absurd tegelijk. Het is het product van een savant die vrij spel krijgt, een wroeter die er in slaagt om de chaos in haar hoofd en de ongedurigheid in haar lijf samen te bundelen in één verhaal. Dat verhaal houdt misschien niet altijd steek, en dat zal het zeker niet voor iedereen doen, maar het is goed voor een luisterervaring die even blijft hangen. Zoals wanneer je ontwaakt na een droom waarvan de ware toedracht je allang ontglipt is, maar die blijft nazinderen met maffe tintelingen en wat je er verdomme niet voor over zou hebben om het helemaal terug te krijgen? Dàt gevoel, ongeveer.
Het album wordt op 4 mei voorgesteld in Cactus Brugge en op 5 mei tijdens Ha’fest. Meer data HIER.
