Volgens bassist Dick Descamps klinkt II, de tweede plaat van ID!OTS, “alsof Johnny Rotten, Frank Black en Nick Cave aan het ouwehoeren zijn in een groezelig bordeel”. Dat is misschien nog de beste omschrijving van het puike tweede album van de vier West-Vlaamse rock-’n-rollers, die momenteel heel Vlaanderen platspelen.
We ontmoeten Descamps, zanger Luc Dufourmont, gitarist Wouter Spaens en drummer Tom Denolf op schrikkelmaandag in frituur Sympa op Sint-Jacobs in Gent. Dodelijk vermoeid zijn ze. Het is al bijna halfelf, maar de negenentwintig optredens — van slagers over rusthuizen tot de lokale voetbalkantine — die ze de dag voordien gaven ter promotie van de albumrelease, zijn in de kleren gekropen. En na een babbel bij Stubru en een akoestische set in café JOS zijn de vier heren duidelijk uitgehongerd. Een ding viel meteen op tijdens dat optreden: de nummers van II komen ook akoestisch volledig tot hun recht. “Run Run Run is zelfs op akoestische gitaar gemaakt en achteraf hebben we er nog veel aan veranderd. Dat is misschien het voornaamste verschil met de eerste plaat: er is meer naar de song toe gewerkt. In dat nummer zit trouwens een harmonium verwerkt. Als je echt goed luistert naar het refrein, hoor je het”, steekt Spaens van wal tussen de Bicky Burgers, vleesschotels en frieten met tartaar.
enola: Ik vind de nieuwe plaat dan ook een stap verder in vergelijking met de vorige. Was er een verschillende aanpak tijdens het schrijf- en opnameproces?
Descamps: “De eerste plaat hebben we opgenomen in een zeer korte tijd, met nummers die we tussen optredens door in elkaar gestoken hadden. En misschien zijn die wel meer op een groove en op riffs gebaseerd. Voor de tweede plaat hebben Wouter en ik vooral eerst volledige nummers thuis gemaakt, ook de basis van de drums. Misschien dat die plaat daarom een beetje anders is.”
Dufourmont: “We hebben voor de nieuwe plaat ook een preproductie gedaan. En dat is zeer belangrijk. We hebben ook redelijk lang aan de nummers gesleuteld tot ze allemaal goed zaten.”
Spaens: “We hebben de nummers besproken met de producer (Pieterjan Maertens, nvdr) die ook zijn inbreng had in de structuur, het geluid van de gitaar en de teksten. Nadat de nummers al opgenomen waren, hebben we hier en daar nog wat aan de structuur veranderd. Dat zijn we blijven doen tot de laatste dag van de opnames. De eerste plaat was meer een liveplaat. Maar ik vind dat beide platen even spontaan gegroeid zijn.”
enola: “Urang Utang Boogie” is het opvallendste nummer. Het vat misschien wel de nieuwe ID!OTS het beste samen. Ik hoor er wat Nick Cave ten tijde van The Birthday Party in.
Dufourmont: “Van dat nummer hebben we drie versies gemaakt. En ik vind persoonlijk dat er ook wel wat Captain Beefheart in zit.”
Spaens: “Dat is echt een studionummer! Pieterjan vond dat we het meer ‘jungle’ moesten maken. We waren eerst niet overtuigd, maar na veel pogingen vonden we dat de extra percussie echt werkte. Achteraf is er ook nog ongelooflijk veel aan gewerkt: gitaren erbij, overdubs… En dan moest Roland (Van Campenhout zingt en speelt mee in het nummer, nvdr) er nog bij komen. Het plan was er wel, maar er was geen contact. (lacht) Alles stond klaar in de studio voor zijn bijdrage, maar we konden hem niet bereiken. Uiteindelijk is het toch gelukt: Luc en Roland zijn dan één avond de studio ingedoken.”
Dufourmont: “Zodra Roland in je gsm zit, neemt hij op. Hij was in die periode ook bezig met de opnames van Cargo (de eerste langspeelfilm van Bevergem-regisseur Gilles Coulier, nvdr), waarin hij een vader speelt die verdrinkt. Hij zat vier dagen in het water. Je moet hem dan maar te pakken krijgen.” (algemene hilariteit)
enola: Naar mijn gevoel staan jullie met de tweede plaat nog meer in de schijnwerpers. Zit de Bevergemfactor daar voor iets tussen?
Dufourmont: “In Rekkem (thuisbasis van Dufourmont, nvdr) herkent iedereen mij wel, ja. En we waren daarnet bij Stubru; daar verwezen ze ook meteen naar de serie. Veel mensen associëren mij met de Roste Luc, maar op het podium ben ik gewoon Luc; ik gedraag me in het repetitiekot ook zo. Bevergem zal dus wel helpen, maar we zijn er ook van overtuigd dat we een goeie plaat gemaakt hebben. De enige link tussen mijn personage in de serie en ID!OTS is het nummer “Overrated”. Dat is geschreven vanuit het standpunt van iemand die in een rolstoel zit, zo naar de wereld kijkt en met zijn broers gaat dansen.” (begint de teksten luidop te zingen)
enola: Jullie speelden in de 4AD voor een honderdtal Syrische vluchtelingen. Ik neem aan dat dat concert een speciale ervaring was?
Dufourmont: “Plots krijgen de nummers een heel andere betekenis. “Run Run Run” is bijvoorbeeld opgevat als een murder ballad. Maar toen de vluchtelingenproblematiek de actualiteit beheerste, kwamen de teksten totaal anders binnen.”
Denolf: “Ik werd voor de eerste keer echt geconfronteerd met de teksten, ook met die van “Crossing Borders”, “Never Look Backk” en “Backk”. Dat was wel héél speciaal.”
Dufourmont: “Ik dacht net voor het optreden: geef ons vijf minuten en hier staat niemand meer. Maar je moest de ogen van die kinderen zien, alle blikken waren op Tom gericht.”
enola: Jullie hebben het misschien al duizend keer uitgelegd, maar wie is er met de bandnaam op de proppen gekomen?
Dufourmont: “De bandnaam heeft zijn oorsprong in mijn rol van Hitler in Superstaar (humoristisch programma van Günther Lamoot op 2BE, nvdr). Ik moest aan de telefoon ‘Verrückte Idioten’ roepen tegen Frank Nuytten, de assistent van Gunter Lamoot. Normaal moest Alex Agnew dat typetje spelen. Jij kan dat toch bevestigen, Dick?”
enola: ID!OTS bestaat eigenlijk uit twee generaties. Hoe ging jullie allereerste repetitie er aan toe?
Dufourmont: “We hebben meteen “Mad Man Blues” gemaakt!”
Spaens: “Ik kende enkel Dick van vroeger en Dick kende Luc al meer dan twintig jaar. We waren kennissen, maar we hadden nog nooit samen gespeeld. En ik had eigenlijk echt geen tijd, maar ik wou wel proberen. We hadden niets voorbereid. Gewoon toekomen en beginnen te spelen, was het plan. Ik dacht dat het bij die ene keer zou blijven, maar het ging dus zeer goed. Nog beter: er zat meteen een zekere chemie tussen ons vier.”
Descamps: “We hadden ook direct een vrij massieve sound. ”
enola: Welke bands hebben jullie al aan elkaar opgedrongen?
Dufourmont: “Wouter heeft mij Arctic Monkeys aangeraden, maar ik krijg er geen kippenvel van. Daardoor heeft hij wel The Who leren kennen. En dankzij mij heeft hij ook Vanilla Fudge en T. Rex leren kennen.”
Spaens: “Ik heb de anderen geïntroduceerd in Sleaford Mods. En we gaan samen naar Ty Segall, hé?”
Descamps: “Maar ik ben echt niet mee met die nieuwe Tame Impala, hoor.”
Dufourmont: “En mijn oudste dochter heeft me overtuigd van Eminem.”
Spaens: “Uiteindelijk hebben we allemaal ongeveer dezelfde muzieksmaak. Ik denk maar aan Neil Young, Led Zeppelin… Het kan alle kanten uit, maar er zit wel een lijn in. Het lijkt soms wel of ik met mijn vader speel.” (kijkt naar Dufourmont)
ID!OTS speelt vanavond in Muziekodroom in Hasselt, vrijdag in De Kreun in Kortrijk en zaterdag in Het Bos in Antwerpen. De clubtournee wordt op 14 april afgesloten in Het Depot in Leuven.
