Als Koen Wauters en Tom Barman een geslaagd duet kunnen brengen, waarom zouden een rapper en een elektronicawizzard dan samen geen geslaagde plaat kunnen maken? Op The Same Channel versmelten Styrofoam en Fat Jon hun muzikale achtergronden tot een harmonieus en bezwerend geheel.
Ze was al lang aangekondigd en doemdenkers her en der begonnen reeds tirades af te steken dat ze er nooit zou komen en dat Morr Music in de toekomst alleen nog samples van brandende synthesizers op plaat zou uitbrengen. Zwaaiend met een exemplaar van The Same Channel zagen we onze platenboer onlangs de doemdenkers terug in hun holen drijven. We gristen het exemplaar uit de brave man zijn handen en kropen in ons eigenste hol om de samenwerking van Styrofoam en Fat Jon ten volle te ondergaan. Want als er een plaat is waar we naar uitkeken, was het deze. Jaren is het alweer geleden dat Arne "Styrofoam" Van Petegem zich voor het eerst liet ontvallen dat hij een plaat zou maken met Fat Jon. Eindelijk wordt ons en uw geduld beloond.
Dat het zolang duurde, hoeft niet echt te verwonderen, al zullen de fans die op hete kolen zaten daar misschien een andere mening over hebben, maar — om voor een zucht van opluchting te zorgen — The Same Channel was het wachten meer dan waard. Enig begrip en wat menselijkheid lijkt ons ook gepast, gezien de hoeveelheid bezigheden die beide heren er op nahouden. Fat Jon bracht dit jaar niet alleen het instrumentale Afterthought uit, maar zorgde als vanouds ook voor beats op het nieuwe Five Deez-album, Kommunicator. Styrofoam dan weer, schudde tijdens het opnameproces van deze plaat ook nog Nothing’s Lost uit zijn mouw, tourde door de VS én werd in Antwerpen al eens in een nieuwe concertzaal gesignaleerd.
Gedurende drie jaar zagen beide heren elkaar sporadisch, perioden waarin kortstondig, maar intensief, aan The Same Channel werd gewerkt. Hoewel de achtergronden van Styrofoam en Fat Jon op het eerste gezicht misschien enigszins verschillend zijn, is het resultaat van hun samenwerking een mooi afgewerkt album. Opener "Acid Rain Robot Repair" is het soort song waarmee een ijzersterke plaat begint: de luisteraar wordt zonder meer bij de haren gegrepen en, al is het misschien figuurlijk, richting nachtleven gesleept. Over het nummer hangt de vibe van een uitgaansavond die zich op gang trekt, de vroege euforie van een nacht die losbarst en die vol mogelijkheden voor je open ligt.
De nachtelijke atmosfeer hangt over de hele plaat en tegen dat de Grace Period-mix van "Upgrade" The Same Channel afsluit, waan je je — onder het wakende oog van de eerste zonnestralen — onderweg naar huis, uitgeput, moe, maar voorzien van een gelukzalige gloed die alleen door een perfect nachtje stappen opgeroepen kan worden. Halverwege de plaat weerklinkt trouwens de ’gewone’ versie van "Upgrade", een van de hoogtepunten van het album, vooral omwille van de hier volledig tot zijn recht komende combinatie van gedreven raps, zacht in het gehoor liggende zang, een zalig drijvende beat en bij momenten heerlijk subtiel storende electronics.
Hoewel er in bepaalde kringen de laatste tijd kritiek te horen valt op het in een niet zo ver verleden bepaald hippe Morr Music, is het laatste dat we na het beluisteren van The Same Channel zouden durven te stellen dat de ster van de Duitsers aan het tanen is. De enige zinnige verklaring lijkt ons dat de criticasters een ander hype-speeltje gevonden hebben. Hopelijk ontgaat deze release hen evenwel niet, want Fat Jon en Styrofoam hebben met The Same Channel een klein meesterwerk gemaakt. Als een eventuele volgende samenwerking van beide artiesten zich op hetzelfde niveau afspeelt, dan wachten wij met plezier nog eens jaren op die release.
