Maandelijks selecteert enola.be op vraag van Poppunt een aanstormend talent uit de grote vi.be-pool. Deze keer: Wooly Mammoths.
Psychedelica, het is een beetje het muzikaal huiverwoord van de voorbije jaren geworden. Opeens was het een deksel dat op elk potje paste. En toch gaan wij het etiket hier toch weer op dit Brussels viertal plakken, dat ons ondanks de talrijke andere groepen in het genre toch steviger bij de lurven heeft dan meestal het geval is. Als Wooly Mammoths één ding bewijst, is het in ieder geval dat de invloed van Innerspeak van Tame Impala nog steeds verder rimpelt in het geluid van de hedendaagse popmuziek (en dat waarschijnlijk nog wel even zal doen). En waar Antwerpen Bed Rugs heeft om u in hogere sferen te brengen, doet Wooly Mammoths dat in Brussel. De groep is in ieder geval allesbehalve een kopie van deze bands. Ook al valt de invloed op het vlak van geluid niet te ontkennen, de songs van Wooly Mammoths zijn gewoon te sterk en aanstekelijk om zomaar als tweedehands niemendalletje onder het tapijt te vegen (hallo Temples, hoe vergaat het jullie daar nog?). De band ontving dan ook al heel wat lof, en daar kunnen wij ons enkel maar bij aansluiten. In “Floated” verhindert de stevige ritmepartij dat de mooie gitaren té zeer in het ijle verdwalen. De lome, heliumgevulde zangpartij voert je verder mee richting mijmerland. “Pulling Me Under” is iets potiger, met een occasioneel snijdende gitaarpartij, wat de variatie alleen maar ten goede komt. Ook “Out Of Love” is dwingend genoeg om niet op te stijgen richting een te ver afgelegen melkwegstelsel. Hopelijk kan de band die variatie aanhouden op hun debuutalbum, dat er binnenkort aankomt, en verzanden ze niet in de saaie eenvormigheid die middelmatige psychplaten zo vaak kenmerkt. Wij zijn in ieder heel benieuwd!
