Eindejaarslijstje 2017 van Nick Delafontaine

2017 was liever voor Trump en Francken dan voor Rohinya en Centraal-Afrikaanse migranten. We bevinden ons dus in twijfelachtig gezelschap wanneer we het kruim van wat dit jaar te bieden heeft deemoedig inruilen voor “Jingle Bells” en “Child In Time” op elke radiozender en beseffen: we zijn verwend geweest. Tien platen voor de eeuwigheid.

1. Soulwax :: FROM DEEWEE     FROM DEEWEE klinkt als Soulwax dat zich er helemaal niet van bewust is hoe hard de wereld jarenlang uitkeek naar deze plaat. En dat is maar goed ook, want met haar digitale as in analoge urnen klinkt Soulwax exact zoals we verwacht hadden. Erg eigenwijs, maar steengoed. FROM DEEWEE is een plaat voor zaterdagavond én zondagmorgen.
2. Spinvis :: Trein Vuur Dageraad     Geen plaat was dit jaar boeiender om literair van te smullen, intimistisch bij weg te dromen of nerdy tekstanalyse op toe te passen dan Trein Vuur Dageraad. In een tijd waarin iedereen het opgegeven lijkt te hebben, droomt Spinvis associatief van begrip, tolerantie en die zeemzoete grimlach op zondagmorgen. Onovertroffen.
3. Slowdive :: Slowdive     Eer gestopt wegens te apocrief, maar vandaag helemaal in ere hersteld. Anno 2017 maakt Slowdive muziek die luider dan ooit mag klinken, dansen als een lamme was nooit zo aanstekelijk.
4. Arcade Fire :: Everything NowVolkomen onterecht weggezet als over het paard getild cynisme, niet in het minst door onze eigen (mvs). Arcade Fire slaagt er andermaal in om de tijdsgeest in een doosje te steken, er bovenop te gaan staan, en triomfantelijk te wachten tot ze begrepen worden. Duchamp werd eer ook vreemd bekeken.
5. The War On Drugs :: A Deeper Understanding     Wat initieel een vervlakking van hun rijke geluid leek, blijkt na maanden laten doordringen toch vooral uitdieping. A Deeper Understanding laat zich moeilijker temmen dan voorganger Lost In A Dream, maar eens op je schoot gevleid is niks lieflijker. Hoeven ze nu nooit meer in Vorst aan te treden?
6. Millionaire :: Sciencing     Dat Millionaire nog zou opstaan. Bij God, zelfs Josh Homme viel – nu hij eens niemand anders omver te kegelen had – van zijn stoel, niet in het minst door het voortreffelijke vakmanschap dat ook een Vanhamel op leeftijd nog steeds op elk nummer tentoonspreidt. Ook live het hele jaar lang een zegetocht om je ootmoedig een hersenschudding bij te headbangen.
7. The National :: Sleep Well Beast     Altijd iets triester dan strikt noodzakelijk, altijd iets straffer dan initieel merkbaar. Ook met wat meer electronica slagen de Dessners er op fenomenale wijze in om de perfecte muziek bij Berningers bariton te leveren. Hoeven ze nu nooit meer in Vorst aan te treden (2)?
8. St. Vincent :: Masseducation     Als Arcade Fire dit jaar Duchamp was, dan was St. Vincent Warhol. Anne Clark heeft de gave om elk mogelijk genre te kneden tot het altijd gemaakt leek om haar kierewiete wereld van een soundtrack te voorzien. Verslavingen waren nooit intenser.
9. Björk :: Utopia     Björk is weer gelukkig, en dat laat zich horen. Arca mag haar eigenzinnige invulling van euforie verklanken en doet dat nu eens combattief, dan weer bijna sacraal, maar altijd melodieus. Aan Björk valt zelden een buil te vallen.