De hele maand december blikt enola terug op het afgelopen jaar met de interviewreeks DIT WAS 2018. Daarin laten we artiesten aan het woord die het jaar maakten, of wiens plaat onterecht onopgemerkt de vergetelheid in dook.
Er zijn maar weinig dandy’s in Vlaanderen die weten te boeien als Bent Van Looy. Na omzwerving doorheen de vier windstreken lijkt hij in Antwerpen eindelijk rust te hebben gevonden.
Op Yours Truly, het laatste album van een geheel dat hij zelf als trilogie beschrijft, laat Van Looy opnieuw in zijn ziel kijken. Deze keer is er geen sprake van de droeve clown, eerder van een vader en echtgenoot die blaakt van vertrouwen; een muzikant die een twee adem vindt nu het licht aan het einde van de tunnel is bereikt.
enola: Yours Truly klinkt en leest als een dagboek, maar je wilt absoluut niet dat de plaat op die manier wordt omschreven.
Van Looy: “Als het even kan niet, nee. Je kan de plaat geen dagboek noemen, omdat het dat gewoon niet is. Kijk je naar het vormelijke aspect, dan staan een plaat en een dagboek mijlenver uit elkaar. Ik associeer dagboeken met geheimzinnige stukjes tekst die je eerder stiekem opschrijft, in de hoop dat niemand doorheeft wat je aan het doen bent. Kijk je naar wat ik inhoudelijk op Yours Truly vertel, dan heb je misschien wel een punt. Hoewel, erg concreet vind ik dat idee dan ook weer niet. De teksten en de muziek geven misschien wel aan welk levenspad ik nu bewandel en hoe ik tegen bepaalde dingen aankijk, maar los van dat aspect… Nee, noem het alsjeblieft geen dagboek.”
enola: Tijdens de luistersessies had ik de indruk dat je niet dadelijk stilstaat bij wat er gebeurt, maar wel wáar dingen gebeuren. Klinkt dat vreemd?
Van Looy: “Helemaal niet, want wat je zegt klopt volledig. De meeste mensen verbinden herinneringen aan bepaalde periodes of gebeurtenissen; ik doe dat niet. Ik koppel mijn herinneringen aan plaatsen. Dat mag je trouwens heel concreet opvatten; stel dat we nu samen een wandeling door het centrum van Antwerpen zouden maken, dan zou ik je tientallen dingen kunnen vertellen over wat er in welke straat gebeurd is. De manier waarop ik inspiratie voel opkomen, is door te wandelen. Mijn muziek is dus ook terug te brengen tot een bepaalde plek.”
enola: Is dat de reden waarom je zo rusteloos lijkt? Je woont ergens een aantal jaar, je bouwt een leven op en dan ben je weer weg.
Van Looy: “Niet meteen. Als je me zou vragen waarom ik nu in Antwerpen woon, dan moet ik vertellen dat mijn gezin en ik hier eerder toevallig terecht zijn gekomen. De huurbaas van ons appartement in Parijs had spontaan beslist de huur te verdrievoudigen, en na een aantal maanden bleek dat toch niet zo handig. Op dat moment had ik best wel wat werk in Antwerpen en — toevallig — ook een leegstaand huis dat mijn vrouw en ik wilden verhuren. Uiteindelijk zijn we er dan maar zelf ingetrokken. Ik reis wel erg veel, ja. Voor Yours Truly zat ik bijvoorbeeld in Los Angeles of in Tel Aviv, maar dat gaat niet noodzakelijk om langere periodes. Ben ik op zoek naar inspiratie, dan is het perfect mogelijk dat ik met de eerste vlucht vertrek en met de laatste weer naar huis kom. Tijdens het schrijven heb ik vooral ruimte nodig. Dat mis ik in Antwerpen. Parijs, daarentegen. Dat was fantastisch; uren wandelen en nog niet op de grenzen van de stad botsen.”
enola: Erg lyrisch over je woonplaats ben je nu ook niet.
Van Looy: “Weet je wat het is? Op dit moment is Antwerpen vooral een praktische stad. Huurprijzen zijn bijvoorbeeld veel goedkoper. Een atelier vinden, was ook bijzonder makkelijk. Maar inderdaad; als ik hier wat inspiratie wil opdoen en de deur achter me dichttrek voor een wandeling, sta ik in minder dan een half uur aan de andere kant van ’t Stad. Gent is nog kleiner. Toen ik als zestienjarige in Gent terecht kwam, had ik het gevoel in een wereldstad beland te zijn. Kijk ik daar nu op terug, dan moet ik vooral lachen met mijn eigen onwetendheid. Zit er in de toekomst nog een stop in? Die kans is er altijd.”
enola: Word je gelukkig van die onthechtheid? Het feit dat je niet echt gebonden bent aan huis en haard?
Van Looy: “Gelukkig is te sterk uitgedrukt, maar ik kan me wel vinden in een licht nomadisch bestaan. Het is vooral het onderweg zijn dat me aanspreekt: als je onderweg bent, kan alles. Alles is nog abstract; je hebt misschien wel plannen, maar je moet die eerste stap nog nemen. Pas dan worden dingen concreet en kan je niet meer spreken van onbegrensde mogelijkheden. Vind je nu dat het de kunstenaar in mij is die spreekt? Tot op bepaalde hoogte wel. Het is ook moeilijk uit te leggen wat ik precies wil of verwacht wanneer ik “onderweg” ben. Verwachtingen zijn er zelden, dus ik kom ook amper in aanraking met teleurstellingen. Reis ik naar Tel Aviv of naar Kopenhagen, dan heb ik wel een duidelijk plan. Wat wil ik bezoeken, welke route neem ik, waar ga ik eten … Noem het een letterlijk stappenplan, maar zelfs die invulling is allesbehalve in steen gebeiteld.”
enola: Kan je makkelijk aarden als je opnieuw verkast? Voor minder avontuurlijke zielen moet dat hele idee verschrikkelijk zijn.
Van Looy: “Dat lukt aardig; al duurde het hier in Antwerpen net iets langer dan gedacht. We zijn hier nu ongeveer drie jaar, maar de stad voelt pas sinds een jaar als thuis. Dat heeft op zich weinig met Antwerpen an sich te maken, eerder met het feit dat ik sinds een jaar opnieuw de tijd vind om intensief te schilderen. Gestopt met schilderen ben ik nooit. Laten we zeggen dat ik een pauze heb genomen tot ik voelde dat er genoeg rust was in mijn hoofd. Nu de plaat af is, ben ik ook voornamelijk bezig met projecten die draaien rond wat ik schilder. Veel kan ik daar nog niet over kwijt, maar er zitten wel leuke dingen in de pijplijn. Het zou fijn zijn als waar ik nu mee bezig ben zou groeien tot een echte expositie. Of dat lukt, zien we dan wel weer.”
enola: Je hebt het over een voorliefde voor het abstracte, maar je spreekt toch een lichte wens uit naar een concreet resultaat.
Van Looy: “Ja, natuurlijk; als muzikant en als kunstenaar moet ik ook kunnen leven van wat ik produceer, maar ik ga niet zitten wegkwijnen als een project niet levensvatbaar blijkt te zijn. Dat lijkt me ook niet de reden waarom ik met vrij veel dingen op hetzelfde moment bezig ben. Tijdens de hoogdagen van Das Pop deden we ook niets liever dan met iedereen een aantal dagen een compleet andere omgeving op te zoeken en te zien wat dat opbracht. Lukte dat: top. Lukte dat niet: ook goed.”
enola: Allemaal goed en wel, maar als je als muzikant een niche voor jezelf heb gecreëerd, heb je het natuurlijk wel wat makkelijker.
Van Looy: “Vind je dat ik een niche voor mezelf heb gemaakt? Het zou stom zijn om dat te ontkennen, al moet je dat toch met een korrel zout nemen. Veel muzikanten doen wat ik doe, maar weinigen maken wat ik maak. Of wacht; ik probeer het anders uit te drukken. Ik hoop dat ik tijdloze muziek maak; liedjes die niet tijdsgebonden zijn en waar je in eender welk tijdvak van kan genieten. Niets dat aansluit bij een bepaalde trend, maar albums die je kleinkinderen binnen veertig jaar nog willen draaien. Een sterk resultaat dat volledig op zichzelf kan staan. Klinkt dat aanvaardbaar?”
enola: Ik had het eerder over het feit dat je minder toegankelijke dingen makkelijk populair maakt: melancholie, wanderlust, een ukelele …
Van Looy: “Ook waar, al moet ik toegeven dat ik nooit had gedacht nummers te schrijven met een ukelele. Dat ding was een verjaardagscadeau; ik kan geen gitaar spelen, dus je kan je wel inbeelden wat ik op dat moment dacht. Twee onlinetutorials later bleek het eigenlijk vrij makkelijk om ukelele te spelen. Voor ik het wist, had ik met dat minigitaartje twee nummers geschreven en bleken ze goed genoeg om de plaat te halen.”
enola: Is dat iets dat mensen je kwalijk nemen? Dat je zo goed bent in alles dat je doet? Ken jij mislukkingen?
Van Looy: “Hola, dat zeg jij. Zijn er grote mislukkingen in mijn leven? Eigenlijk niet; al ben ik op dit moment niet meteen enthousiast over de manier waarop bepaalde zakelijke aspecten bij Das Pop werden aangepakt. Er zit wel nog steeds een groeimarge op alles dat ik doe. Ik leer nog steeds bij; of ik nu aan het schrijven of aan het schilderen ben. Dat houdt het ergens ook wel spannend; ik heb al veel gedaan, dus als ik iets voor de tweede keer doe, dan mag het ook net wat anders of net wat beter zijn. Weet je wat ik erg graag zou willen? Met een big band op tournee gaan, maar dat is moeilijker dan het klinkt. Houdt me dat tegen? Misschien zijn er plannen in die richting, misschien ook niet. Het is nogal wat abstract momenteel.”
Bent Van Looy speelt in december driemaal in Vlaanderen; 17/12 (AB, Brussel), 18/12 (Handelsbeurs (Democrazy), Gent) en op 19/12 (De Roma, Antwerpen).
