dEUS houdt — naar aanleiding van hun uitstekende nieuwe album — hof in de Tune-up, en dat heeft zo zijn nadelen. Tom Barman zit ijverig geïnterviewd te worden in een hoekje, maar de ons toegewezen interviewees zitten even gretig met hun neus tussen het vinyl en geraken er pas met het toverwoord “terraske?” weg.
Promo-interviews geven is dan ook niet de meest favoriete bezigheid van muzikanten. Stéphane Misseghers en Mauro Pawlowski zijn leuke gesprekspartners, voor iets wat regelmatig in een geinig verneukeratief cafégesprek ontaardt. Plezant, maar het gaat dus niet altijd over het nieuwe album van dEUS. “Ik denk dat het makkelijker is om over Keep You Close te schrijven dan om erover te praten”, geeft Misseghers toe als het interview al voorbij is. “Ik weet niet wat ik erover moet zeggen, want ik heb veel meer dan met Vantage Point het gevoel dat de nummers zijn wat ze zijn.” Waarvan akte (het album staat wel degelijk als een huis), maar tot dan ging het dus zo:
enola: Vantage Point is gemaakt met de bezetting die Pocket Revolution heeft afgerond, maar het is pas de eerste keer dat er totaal geen verandering is in de band tussen twee albums. Dan denk ik dat dEUS eindelijk geland is. Is dat een te snelle conclusie?
Stéphane Misseghers (drums): “Toch een snellere conclusie dan dat het geduurd heeft om die plaat te maken. We hebben onze tijd genomen om iets te maken waar we echt 100% content van waren. Ook lang getwijfeld over wat er ging op komen. We hadden een nummer of 40. Allez ja, nummers: 40 ideeën. Als je er dan maar negen uithaalt, kom je hopelijk toch tot een homogeen iets en klinkt het ook als een homogene band. Dat is een logisch gevolg van twee en half jaar in de studio zitten.”
enola: Terwijl je op Pocket Revolution ook wel hoort dat er verschillende bezettingen in de studio hebben gezeten…
Misseghers: “En problemen, hè. Een paar interne problemen. Miserie. Je weet dat nooit op voorhand.”
enola: Twee jaar en half in de studio is lang. Zeker ook omdat na Vantage Point werd gezegd dat een nieuw album al na een jaar zou uitkomen. Was die plaat er toen?
Mauro Pawlowski (gitaar): “Als we willen wel hè. Dat is geen probleem. Je kan heel snel een plaat maken, maar toen we begonnen, werd er toch besloten dat we toch nog wat langer gingen doorwerken.”
enola: Dus er is doorgewerkt op songmateriaal van toen? Of is alles volledig nieuw?
Misseghers: “Ja, er zijn bepaalde dingen die we toen in de frigo gestoken hebben en die er nu weer uitgehaald zijn om verder op te werken. Maar we hadden eigenlijk ook te veel materiaal: met bijna 40 ideeën is het een lange oefening om een coherente tracklist te maken. Er is even sprake geweest van een dubbelalbum, maar dat hebben we wegens tijdsgebrek toch laten varen.”
Pawlowski: “Kost ook veel geld, zo’n dubbelalbum: meer studio, meer producer betalen.”
enola: Er zijn nu wel EPs aangekondigd.
Misseghers: “Ja, daar komt materiaal op dat we over hadden, of jams die de moeite waard zijn om onafgewerkt — als jam — uit te brengen.”
enola: dat wordt dan een beetje experimenteler?
Pawlowski: “Dat valt wel mee hoor. Een beetje ruwer misschien wel: minder strofe-refrein.”
enola: In de documentaire over Worst Case Scenario legt Tom uit dat hij meestal met een relatief basic nummer de studio in kwam en dat Rudi Trouvé de zaak dan overhoop mocht halen. Dat soort opvallende chaos zit er nu precies wat subtieler in…
Misseghers: “Tegenover Worst Case Scenario? Dat is ook een totaal andere bezetting natuurlijk. Die hadden een totaal andere synergie.”
enola: Ik heb de indruk dat er wat donkerte voor in de plaats is gekomen…
Pawlowski: “(veert recht) Ah ja?”
enola: Wat sexyer, donkerder, vuiler misschien zelfs.
Pawlowski: “Sexyer zeker (lacht breed)”
enola: Dat heeft dan ook met de nieuwe leden te maken…
Pawlowski: “Absoluut!”
enola: Ik bedoel het muzikaal natuurlijk. De groove is veel belangrijker geworden.
Misseghers: “Ja, maar eigenlijk… Voor de groove wordt de basis meestal gemaakt door Mauro, Alan en ik. Dat is echt den tandem. Allez, een tandem met drie…”
Pawlowski: “Een driedem!”
Misseghers: “De groove wordt gemaakt door ons drie.”
enola: En wordt er dan soms nog beslist om er iets zots door te smijten, of het wat te saboteren…?
Misseghers: “Een vent met een paardenkop?”
enola: ???
Misseghers: “Dat is iets zots, een stoorzender.”
enola: Euh, ja, maar werken jullie zo in de studio?
Pawlowski: “Zeker. Soms hebben we het gevoel dat een nummer te clean of te kuis is en dan zoeken we iets dat dat verstoort.”
enola: Het album doet erg filmisch aan…
Pawlowski: “Dat vind ik zelf ook, ja: een heel filmische plaat.”
Misseghers: “Er zitten zeker wel Ennio Morricone-achtige elementen in. Dat vind ik wel een goeie toevoeging. Persoonlijk had ik wel nood aan iets meer uitgesponnen, iets dat op een bepaald elan doorgaat en waarin je je wat kunt verliezen. Niet in het minst omdat er maar negen nummers op de plaat staan. Dan is het wel nodig dat je je niet houdt aan de drie minuten en half. Maar om nu te zeggen dat we met opzet een heel filmische plaat hebben willen maken…”
Pawlowski: “Als je een goed nummer hebt, kan je muzikaal zo breed gaan als je wil. Ik vind dat ook een geweldige stijl: Mancini, Morricone, John Barry. Ik vind dat van de beste muziek ooit en daar heb ik me zeker door laten beïnvloeden.”
enola: Er is een vooroordeel over dEUS dat het eigenlijk de band van Tom Barman is: zijn songs en ideeën en een paar hoogwaardige sessiemuzikanten….
Misseghers: “Is dat zo?”
Pawlowski: “Het is wel Tom zijn groep natuurlijk.”
Misseghers: “Mochten we sessiemuzikanten zijn, dan zouden wij al lang rijk zijn en zij niet.”
Pawlowski: “En dan zouden wij hier niet moeten zitten (lacht).”
Misseghers: ”Misschien moeten we dat eens voorstellen dan. Je brengt ons op ideeën, man.”
enola: Het is dus meer dan ooit duidelijk dat dat vooroordeel niet klopt. Is dat een proces geweest?
Misseghers: “Ja, zeker. Alleen al het feit dat we allemaal samen geschreven hebben en dat er ook duidelijk stukken aangeleverd zijn door Mauro bijvoorbeeld: outro’s… De basis is compleet uit jams ontstaan, uit gezamenlijke input. Dus niet ‘jongen komt met gitaar en speelt kampvuurgewijs zijn liedje dat we dan zo opnemen’. Bij de twee vorige platen was dat wel nog zo. Daar was het 50/50 of zelfs 70/30 Tommy. Hij schrijft natuurlijk wel de teksten en de melodieën.”
enola: Is dat live gegroeid? Want het moet toch vreemd zijn om uit niet bepaald onsuccesvolle bands in een band als dEUS, met een flinke geschiedenis en repertoire, terecht te komen.
Pawlowski: “Mja, ik moet wel zeggen dat ik geen vreemde was. Ik zat in de periferie: ik speelde al met muzikanten in andere bands en heb ook vroeger al regelmatig met dEUS mee gespeeld. Buiten de bands die ik zelf heb opgestart, zat ik toen al het dichtst bij dEUS.”
Misseghers: “Ja, toen Craig wegging, heeft Tom geen enkel moment getwijfeld om Mauro te vragen. Dat was de meest logische keuze ook. Je wil op zo’n moment niet iemand die geen bal van de back catalogue kent.”
Pawlowski: “Ja, begin daar maar aan.”
Misseghers: “Dus je moet dan een soort… (zoekt naar het woord), ja hoe noem je dat. (Pawlowski begint te lachen) Ne gast die er al iets van weet…”
enola: Een fan?
Pawlowski: “(lacht) Een fan, ja. Zoals X-factor. So you think you can shred?
(hilariteit)”
enola: Het valt live alleszins op. In de outro van “Instant Street” bijvoorbeeld. Daar zit geen banjo meer in, het is bijna pure metal geworden.
Pawlowski: “Dat is ook praktisch. Ik leid niet graag teveel van de show af door instrumentenwissels en met pedalen te spelen. De mensen betalen niet om u te zien jongleren met instrumenten. Maar ja, die outro, (tegen Misseghers) die spelen we wel goed, hè?”
Misseghers: “Ja, en lang! (lacht)”
Pawlowski: “Als dit een optreden was, waren we die nu nog aan het spelen.”
enola: In het Engelse Q Magazine staat een erg positieve recensie van jullie nieuwe album en worden jullie zelfs met Elbow vergeleken. Doet jullie dat wat, zo’n vergelijking?
Misseghers: “Die mannen van Elbow zullen content zijn. (hilariteit)”
Pawlowski: “In Engeland hebben ze nu eenmaal niet zoveel groepen waarvan de leden ouder zijn dan 21 en waar wat meer aandacht is voor arrangementen en teksten. Elbow is er wel zo een, dus die vergelijking is wel snel gemaakt. Maar we zijn natuurlijk absoluut niet dezelfde groep, al heb ik zeer veel sympathie voor die gasten. Zeer OK, Elbow.”
Misseghers: “De Engelse pers is ook zodanig verknocht aan die niche-cultuur dat ze zelfs bang zijn om een nieuwe niche uit te vinden. Ze zijn precies bang om zelf te moeten nadenken waar ze ons kunnen plaatsen, dus dan gaan ze wat in de nichebak rommelen tot ze een plekske vinden.”
Pawlowski: “Een belangrijke verdienste van de mannen van Elbow, is dat ze me voor de eerste keer van mijn leven Duvel hebben laten drinken, in Manchester of all places. “Hey, they have Belgian beers. They have Duvel”. Ikke: “Neenee, ik drink dat niet.” “You will have a Duvel” en hop. Ik had dat nog nooit eerder gedronken.”
enola: Kan dEUS in deze bezetting nog even door? Jullie klinken meer dan ooit als een band, maar ik herinner me dat Mauro voorzichtig was toen hij erbij kwam. Dat hij niet wist hou lang hij zou willen blijven.
Pawlowski: “Klopt. Ik kon nog niet weten hoe het zou gaan natuurlijk. Maar nu wil ik er absoluut mee verder. Er ligt genoeg materiaal om de komende twee jaar drie platen uit te brengen, dus dat is zeker nog genoeg verhaal wat mij betreft.”
Misseghers: “Hmm, mochten we dat doen, dan zou het daarna ook wel gedaan zijn, denk ik. Dan zouden we dat ook zo moeten aankondigen. Mensen reclameren wel eens dat het altijd zo lang duurt voor we een nieuwe plaat klaar hebben, maar mocht het op kortere termijn kunnen, dan zou dat afdoen aan de kwaliteit. We hebben ingezien dat we dat ook gewoon nodig hebben. Dat is niet altijd makkelijk, want dat vergt veel uithoudingsvermogen. Het resultaat is er dan ook naar, zeker met Keep You Close. Ik moet zeggen dat ik supercontent ben met deze plaat.”
enola: Het valt alleszins op dat jullie hier vrij rustig zitten…
Pawlowski: “Hadden we een rookmachine moeten meebrengen? Of had je wat ontploffingen verwacht? We zullen de volgende keer in Kaboel afspreken. (hilariteit)”
enola: Nu ben ik natuurlijk wel mijn vraag kwijt.
Pawlowski: “Hoe lang is een Chinees? (hilariteit)”
enola: Er spreekt een zeker zelfvertrouwen uit jullie houding, die ik ook in de plaat hoor. Niet arrogant, maar rustig…
Pawlowski: “Jaja, maar dat hebben we wel afgedwongen door hard te werken.”
Misseghers:”We hebben er hard aan gewerkt, ja. Maar echt keihard. Echt bloed, zweet en tranen.”
enola: En dat in een tijd waarin niemand nog cd’s koopt.
Misseghers: “Ja, wat voor kiekens zijn wij eigenlijk?.”
Keep you close ligt vanaf vrijdag 16 september in de winkels. Je kan tot zondag hier luisteren naar het album.
