Vergeet al die popdelletjes die massa’’s tijd en geld pompen in het opkrikken van hun street credibility en dump meteen ook maar alle bands die geloven dat een geleende cool factor hun muziek ook maar een seconde beter zal laten klinken. Das Racist bewijst achteloos dat zelfs de meest foute groepsnaam en ridicuulste cover geen reet uitmaken als de muziek zelf de concurrentie mijlenver achter zich laat.
Toegegeven, louter op basis van de groepsnaam of platenhoes zou de band nooit ook maar een fractie van de (bescheiden) aandacht die hij nu heeft, gekregen hebben. Het duo Himanshu “"Heems”" Suri en Victor Vazquez scoorde in 2009 een hit op het internet met “"Combination Pizza Hut and Taco Bell”" waardoor de bal voorzichtig aan het rollen ging. De song, niet veel meer dan het continue herhalen van beide fastfoodketens op een aanstekelijke beat, was een overduidelijke parodie op het crunkgenre, die echter zo knap in elkaar stak dat het gimmickgehalte er niet meer toe deed.
Dat Das Racist geen one trick pony was, maakte zijn MySpace duidelijk. “"Fake Patois”" en “"Rainbow In The Dark”" lieten twee andere kanten van het duo horen. Het eerste nummer mocht dan wel opnieuw een genre in de zeik zetten (commerciëële dub en ragga), de manier waarop het dat deed was zonder meer schitterend. “"Rainbow In The Dark”" is van een geheel andere orde. Ditmaal koos het duo niet voor een eenvoudige herhalingsoefening met de nodige ironische ondertonen, maar wel voor een hiphoptrack die zo vol zat met verwijzingen en referenties (en niet alleen naar de hiphopcultuur) dat het zelfs Umberto Eco deed duizelen.
Op basis van voormelde songs was/is het gemakkelijk om Das Racist af te schilderen als “"hipster hop”", een soort zelfbevlekkende intellectuele reflectie op hiphop en rban music waarbij postmoderne ironie op de muziek en authenticiteit zou primeren. En het is een feit dat een eerste of oppervlakkige beluistering van Shut Up, Dude dat gevoel onderschrijft. Songs als “"You Oughtta Know”" (de funky baslijnen) en “"Nutmeg”"(de gepitchte soulstemmetjes) plunderen schaamteloos uit het grote boek van hiphopclichéés –— zij het met zoveel knipogen dat niemand nog weet in hoeverre Das Racist het zelf meent.
Maar die vraag is ook niet relevant, vooral niet als de muziek die gebracht wordt, staat als een huis. Das Racist kent zijn muziekgeschiedenis en gaat er schaamteloos mee aan de haal. Of het nu hyphy, crunk, reggea, dub of pure hiphop is, steevast weten Heems en Vasquez er een eigen draai aan te geven. En hoewel het vaak hun teksten zijn die het verschil maken, letten ze wel degelijk op dat het nooit al te gratuit wordt. Klinkt in “"You Oughtta Know”" nog “"The rest of me is in the zone where the dodos roam”" dan valt in “"Don Dadda”" enkel het weinig poëëtische “"Pipi, kaka, Evil Don Dadda”" te horen.
Van pure onzin naar literaire hoogstandjes en terug weten Heems en Vasquez zelfs hun meest banale songs naar een hoger niveau te tillen. Als geen ander kennen ze de beperkingen van hun eigen raptalent en weten ze die om te buigen tot een troef. Muziek en tekst gaan zozeer samen dat de vraag of Das Racist het oprecht meent, dan wel het genre in de zeik wil zetten, haast irrelevant geworden is. Shut Up, Dude is niet over de hele lijn even sterk maar spreidt tezelfdertijd zoveel inventiviteit, (zelf)spot en kennis van een genre tentoon dat die paar schoonheidsfoutjes over het hoofd gezien zullen worden.
Das Racist is gratis te downloaden op http://nahright.com/news/2010/03/29/das-racist-shut-up-dude-mixtape-premiere/ en http://mishkanyc.com/bloglin/2010/03/29/%D0%BC%D0%B8%D1%88%D0%BA%D0%B0-presents-das-racist-shut-up-dude/
