Met debuten kan je overdonderen of zachtjes op de deur komen kloppen. Arthur & Yu kozen voor dat laatste en leveren met In Camera een plaat af die zowel knipoogt naar groten uit het verleden, als vertedert op een hedendaagse manier.
De kindertijd en de jeugd zijn altijd al geliefde inspiratiebronnen geweest van schrijvers en muzikanten, maar muzikaal lijkt dit onderwerp tegenwoordig wel zeer hoog op de lijst van inspiratoren te staan. Niet alleen Arcade Fire stopt geregeld verwijzingen in zijn teksten naar de tijd dat de leden nog jong en onschuldig waren, maar bijna de hele zogenaamde freakfolkscene maakt dankbaar gebruik van het onderwerp. En nu zijn er Arthur & Yu.
Deze twee muzikanten, die met de regelmaat van de klok met Nancy Sinatra en Lee Hazlewood vergeleken worden, komen uit Seattle en hebben besloten hun officiële namen (respectievelijk Grant Olsen en Sonya Westcott) achterwege te laten, ten voordele van de bijnamen die ze in hun kindertijd hadden. Op hun debuut In Camera combineren de twee de onschuld van de jonge jaren met een primitieve sixtiesklank en een vocaal klanktapijt dat inderdaad doet denken aan Hazlewood en Sinatra.
Opener "Absurd Heroes Manifestos" klinkt alsof "Venus In Furs" van The Velvet Underground een sprookjesbehandeling heeft gekregen. Daarmee is meteen de teneur van het album gezet. Zo drijft heel In Camera, met "1000 Words" op kop, op de gitaarklank en de percussie van de Velvets, en verwacht je ieder ogenblik dat iemand "All Tomorrows Parties" zal aanheffen, maar dat is buiten Yu gerekend: de jongedame heeft een gouden engelenstem en zorgt daarmee voor een mooi contrast met de kale muzikale omlijning.
Die soberheid zorgt ervoor dat In Camera geen echte uitschieters kent, al weet "Half Years" zich te onderscheiden door het gebruik van naar The Raveonettes neigende drumpartijen, en is "Come To View (Song For Neil Young)" door zijn spaarzame harmonica een kanshebber voor de titel van ultiem wiegeliedje. Sporadisch kijkt de band nog verder terug dan de primitieve rock van de jaren zestig en sluipen stokoude folkinvloeden de muziek binnen. "Afterglow" is een song die een ver verleden oprakelt, maar door de samenzang tussen Arthur en Yu toch een hedendaagse tint heeft.
Dat alles maakt van In Camera een plaat waar je snel over zou kijken, maar die in al zijn eenvoud toch de moeite waard is. Een artistieke hoogvlieger is het album misschien niet, toch weet het een snaar te raken, al was het maar doordat "Flashing The Lobby Lights" hetzelfde melancholieke gevoel weet op te roepen als South San Gabriels Carlton Chronicles. ’Veelbelovend’ is een term die in dat geval terecht in de mond genomen kan worden. Wij hebben er alvast een goed oog in en draaien, om onze overtuiging te sterken, "Lion’s Mouth" nog eens, kwestie van ons nog eens door Yu’s stem naar de zevende hemel te laten voeren.
