Met een verschroeiend harde debuutplaat pleegden de Noord-Ierse geluidsterroristen van And So I Watch You From Afar twee jaar geleden een brute aanslag op het gehoor. Gangs is een even grote pegel, maar daarom niet beter.
Dankzij het fel geprezen album werden de vier lawaaimakers uit Belfast op slag een Kerrang!- en Rock Sound-gehyped bandje. Het moeten immers niet altijd afkooksels van Taking Back Sunday of Bullet For My Valentine zijn. Maar de intensief toerende band dankt zijn stijgende populariteit ook aan een woeste livereputatie, geen wonder dat ASIWYFA deze zomer geprogrammeerd staat op Ieperfest Hardcore Fest.
ASIWYFA speelt explosieve post/mathrock die bij momenten neigt naar instrumentale hardcore. Vooral hun langgerekte breaks hebben meer raakvlakken met de ziedende oerriffs van Fucked Up en Gallows dan met de sonische uitbarstingen van Mogwai en Explosions In The Sky. Van emotionele erupties of supercomplexe structuren is er dus geen sprake, ook al wordt hoekige mathrock niet geschuwd.
Ook op Gangs wordt er met de botte hardcorebijl gehakt. Zonder veel omwegen vallen we in “Think:Breathe:Destroy” ten prooi aan een mortiervuur van staalharde gitaarbreaks en onheilspellende tempowisselingen. Ook “Beautifuluniversemasterchampion” bevat alle ingrediënten van een immense molotovcocktail: wild om zich heen slaande drums, maniakaal en nekbrekend gitaarwerk én een brommende bas. Maar ASIWYFA waagt zich in dit nummer aan meer dan alleen blinde agressie. Van in het begin schudden freaky gitaarwerk en velerlei melodietjes je door elkaar.
De meer op progrock geschoeide beuknummers zijn niet van hetzelfde niveau. In “Gang” en “Search:Party:Animal” blaast, raast en beukt ASIWYFA er met ADHD-ende gitaren, die telkens uitmonden in een ziedende hardcore-riff, weliswaar op los. Maar door het weinig gevarieerde gitaarwerk, wat neerkomt op oeverloze tapping solo’s, klinkt het allemaal te generisch. Het geheel doet denken aan repetitief gepingel op Guitar Pro.
Ook in de twaalf minuten durende hoofdbrok “Homes” botsen we tegen een muur van weinig flitsende mathrock. Aan speelsheid geen gebrek — het nummer begint zelfs veelbelovend met jazzy progrock — maar na een paar minuten ramt ASIWYFA wederom rücksichtslos alle kanten uit. De honger naar meer overtuigende composities die je meteen bij de keel grijpen, is groot hoewel de maag al behoorlijk gevuld is met moeilijk verteerbare prog/mathrock.
Met het toegankelijke “7 Billion People All Alive at Once” wordt het plots stukken interessanter. Het speelse nummer zigzagt tussen aanstekelijke instrumentale rock en bloedmooie postrock. Agressie maakt plaats voor emotie. De ziedende gitaarerupties worden opzij geschoven voor meer stomende, catchy passages en, geloof het of niet, voor enkele opwekkende papa’s en padada’s. Ook in de bruisende afsluiter “Lifeproof”, dat aanvankelijk als vertrouwelijke postrock klinkt, bewijst ASIWYFA met fluitjes en opzwepend sambageweld op een vreemde manier nog steeds over een dosis creativiteit te beschikken.
Maar al bij al is Gangs een kleine teleurstelling. ASIWYFA wil geen formuleband worden, zoveel is duidelijk, maar in zijn zoektocht naar een nieuw geluid rijdt de band zich vast in te geforceerde, middelmatige nummers. Hoewel ook Gangs een stormram van een plaat is, geven we de voorkeur aan het rechttoe rechtaan debuut van twee jaar geleden.
