Een nieuw album van !!!. Sinds hun vorige (van 2003 alweer) hebben ze stapsgewijs de wereld veroverd met hun aanstekelijke danspunk. Een geanticipeerd album dus.
!!! (spreek het uit zoals u wil, zolang het maar drie dezelfde onomatopeeën zijn) was jarenlang een van de best bewaarde geheimen uit de danspunkfunk. Hun debuut (!!!: google dat maar eens) viel vooral op door cheesy songtitels als “Feel Good Hit Of The Fall” en de zeer originele maar nog niet helemaal rijpe mix van disco, punk, funk en noise.
De Pitchforkers van deze wereld begonnen pas echt hun oren te spitsen in 2003, toen de groep het geweldige “Me And Guiliani By The School Yard (A True Story)” op e.p. zette, gesteund door WARP. Terwijl The Rapture de grote belofte der danspunk was, zorgde !!! voor de deun die het genre zou bepalen. Negen minuten lang grooves, catchy breaks (die naar stevige punktraditie vooral niet herhaald worden) en citaten uit “Footloose” die over elkaar heen buitelen. De dag dat we onbewogen kunnen blijven onder deze track, is het dringend tijd om een dokter te bellen.
Louden Up Now volgde: een grotendeels geweldig maar net iets te wisselvallig album. “Me And Guiliani…” en drie andere straffe songs werden afgewisseld met iets te onnozele opvulseltjes die verbleken bij hun grote broers. Het is echter dankzij hun stomende concerten dat !!! naam kreeg. Zo speelden ze op Pukkelpop 2005 als nobele onbekenden headliner in de Club, om het jaar nadien (op basis van dat optreden) in de Marquee te mogen terugkomen, zonder vers album onder de arm.
Dat verse materiaal is er nu wel en het heet Myth Takes. De songs zijn in veel gevallen korter en het is ook weer in de lange tracks dat de energie van de liveshows van !!! naar boven komt. Zo lijkt het gejaagde titelnummer met galmende Morricone-gitaartjes naar een knetterende climax te leiden, maar blijkt het na nauwelijks tweeënhalf minuten al voorbij. “All My Heroes Are Weirdos” lijkt er naadloos op aan te sluiten, maar verzandt al gauw in een hoop gedoe.
Het is pas met “A New Name” dat !!! de voetjes van de vloer krijgt. Met een kitcherige falset, een gitaarroffel en een karakteristieke break, knalt opeens Prince op zijn vuilst door de boxen.
Maar het is voor trips van zes minuten en meer als “Heart Of Hearts” en “Bend Over Beethoven” dat we !!! op handen dragen. Fantastische raves, waarin elk dancecliché passeert: een soulzangeres, funkriedels, psychedelische synths, galmende gitaren,vuile bassen, en als het even kan een zo commercieel mogelijke break om het publiek helemaal te doen ontploffen. Als de percussie in de laatste minuut van “Heart Of Hearts” op zijn hoogtepunt is, gaan zelfs de armpjes van de meest doorgewinterde rocker de lucht in.
“Bend Over Beethoven” is echter het absolute prijsbeest van Myth Takes; een song zo afwisselend en boeiend, dat hij zonder blozen naast “Me And Guiliani…” kan staan. Het nummer draait en keert van riff over break in andere genres. Er gebeurt zoveel in, dat het een beluistering of tien duurt voor je er je weg weer uit vindt. Er zijn minder aangename manieren om te verdwalen.
Maar ook Myth Takes verdwijnt in het niets bij de !!! live-ervaring. Wat op plaat relatief vlak klinkt, zet live gegarandeerd de zaal of de weide in brand. Een !!!-album is dus eigenlijk iets voor those in the know. Wie de groep al live zag, weet er een geweldige luisterervaring uit te puren; anderen zullen soms fronsen bij al die drukdoenerij. Maar ons mogen ze wakker blijven maken voor !!!: live of op album, laat dat duidelijk zijn.
