Harde, snelle uppercuts worden ons rauw geserveerd op Heavy Heavy, de nieuwe van het Schotse indietronica/hiphopcollectief Young Fathers. Veel minder richting r&b dan de vorige plaat Cocoa Sugar; slogans die met de megafoon in onze oren gebruld worden. Een totaalervaring van amper een dik halfuur die ons van de wijs brengt, al voelen we het zeer al een stuk minder na een Dafalgan of twee. Benieuwd of deze worp dan ook zal blijven hangen of niet.
Als we ‘Schotse oproerkraaiers’ zeggen, schreeuwt Mel Gibson waarschijnlijk voor ieders geestesoog om vrijheid voor het Schotse volk. Maar het is 2023, de wereld is wat complexer geworden en die kilt gaat niet zo goed samen met onze hippe sneakers. Politieke kwesties worden aangekaart door aanstekelijke muziek; Young Fathers have the floor! Al gaat het daarbij niet over de Schotse onafhankelijkheidsstrijd, maar eerder over raciale spanningen en het leven met een immigratieachtergrond. Hoeft ook niet te verbazen; twee derde van de band heeft namelijk Afrikaanse roots. En dat hoor je ook in hun muziek. Het drietal vuurt reeds sinds 2012 een krachtige blend van Afrikaanse ritmes, zwarte blues, r&b en soul op ons af. Gebalde vuisten, het vuur in de ogen, maar ook in de heupen.
Twee succesvolle mixtapes en drie albums later is het nu tijd voor nummer vier, Heavy Heavy. Daar hebben we toch even op mogen wachten, want het was al sinds 2018 stil na de release van hun schot in de roos, Cocoa Sugar. Zo mochten ze reeds de award van “Scottish Album Of The Year” in ontvangst nemen voor dat laatste album, komen ze maar liefst zeven keer voor op de soundtrack van de film Trainspotting T2 en mogen ze onder hun fans onder anderen Noel Gallagher en David Byrne – waar is die mens géén fan van – rekenen. Nu, succes of niet, op hetzelfde paard blijven wedden is gevaarlijk. Bovendien kleurt de realiteit ook de muziek die gemaakt wordt; en deze realiteit is op zijn zachtst wel wat veranderd sinds 2018. Oorlog, riskante hoestjes, dure chauffages. Krijgen we dus een nieuw geluid te horen, of betreft het hier toch eerder een doorstart?
Het blijkt al snel dat Heavy Heavy minder afgeborsteld is dan zijn voorganger. Nummers komen en gaan in hoog tempo, zonder adempauzes. Opdoffers met blote knokkels van een boxer die duidelijk al meer in de ring gestaan heeft dan wij. Muzikaal zijn de songs ook vrij kaal – ze bestaan meestal enkel uit een jachtige beat met sneren van vocale en synthy samples. Enkel het hoogstnoodzakelijke wordt gebruikt om het vuur diep vanbinnen over te brengen. Jonge Vaders met een stevige punkattitude.
Enkele seconden na het opzetten van het album worden we op sleeptouw genomen door de aanstekelijke rootsblues van “Rice”, dat klinkt alsof het opgenomen is met een ouwe cassetterecorder op een of andere porch begin vorige eeuw. Het lijkt dat ook “Holy Moly” uit dezelfde samplebak gegraaid heeft. Verder vooral veel pompende, plompe beats met zenuwachtig heen en weer schietende zanglijnen, als de chaos in het hoofd van opgejaagd wild. Vaak ontaardt deze opvolging van staccato samples in een alles overkoepelende elektronische waas, alsof ons brein het finaal opgeeft: “I Saw” (waarin we wat Sleaford Mods menen te herkennen), “Drum”, “Shoot Me Down” en “Sink Or Swim” hebben duidelijk voorgenoemde blauwdruk. Hier en daar wordt ook wat tijd genomen om de soep eens met wat anders te kruiden. De bombast van het slow motion gedreun van “Tell Somebody”, het Afrikaans klinkende sampletje gemixt met de honky tonk piano op “Ululation” en afsluiter “Be Your Lady” met de zoete zang en mooie spoken word: het zijn welkome afwisselingen.
Heavy Heavy is een plaat die geen blad voor de mond neemt. Alles wat verteld en gespeeld dient te worden, komt snel binnen en is even snel weer buiten. De harde en kale nummers weten ons te verwarren in het salvo van samples en lijnen tekst. Een muzikaal pamflet, een gebald geheel, maar mogelijk toch wat te weinig nummers die er genoeg uitspringen als ankerpunt om dit album over enkele maanden nog on repeat te hebben staan. De tijd zal het ons weten te zeggen. Zo, nu eerst even die beurse plekken in ons gezicht verzorgen. Bedankt hoor, heren.
