Elf maanden oude single “Venice Bitch” is een onverwacht hoogtepunt op Lana Del Reys nieuwe plaat Norman Fucking Rockwell!.
Drie nummers diep in de nieuwe van Lana Del Rey, de ex-biker chick die nu al zes platen lang de Amerikaanse nostalgie in pacht heeft, zit een song die bijna tien minuten lang uitwaaiert. Er is een elektrische gitaar die gedempt droedelt, hier en daar stippen toetsen en achtergrondstemmen iets aan. Centraal staat een gitaarlijntje dat het hele nummer lang nauwelijks uitzwenkt. Het is een traag, sober Americana-gevalletje, eigenlijk helemaal niet zo speciaal. Het risico op verveling is net geen 100 procent. Toch heeft deze song iets onweerstaanbaars, precies door die voortdurend herhalende melodie. Ze doet voor het nummer wat tienduizenden handen jaarlijks doen voor de bronzen borst van het Juliabeeld in Verona. De doffe glamour van Lana Del Rey vindt hier een zeldzame glans.
