Depressie, creatieve vermoeidheid, verslaving: de vijf van Deafheaven tonen zich van hun gevoeligste kant op hun vierde superintense maar hoopgevende plaat. Ordinary Corrupt Human Love kruipt dieper onder de huid dan zijn voorganger New Bermuda.
Net als Roads To Judah, Sunbather en New Bermuda is ook de vierde plaat van dit atypische metalgezelschap uit San Francisco een wervelwind van meeslepende melodieën, razende blastbeats, hels gekrijs en verschroeiend gitaarwerk. Maar Deafheaven slaagt er steeds beter in de grijze zones op te zoeken en klassieke genregrenzen te doen vervagen. De overgangen worden beter en subtieler uitgewerkt en de verschillende facetten van hun muziek worden steeds intenser.
Het begint al goed — wat zeggen we: zeer goed! — met “You Without End” waarin een zeemzoete piano, simpel gitaarlijntje en spoken word-verhaal door Nadia Kury (actrice en vriendin van gitarist Shiv Mehra) aanvankelijk de bovenhand nemen. Het geheel wordt vervolgens pompeus à la Queen of Mötley Crüe, maar bloeit waanzinnig mooi open.
De opener vormt de ideale voorbereiding voor de prachtige brok “Honeycomb”, een wonderbaarlijke mix van (black) metal, shoegaze, postrock en klassieke rock. Het blijft fascinerend om te horen hoe Mehra en zijn collega-gitarist Kerry McCoy moeiteloos switchen tussen bloedmooie, hypnotiserende en verschroeiende passages. Wie doet hen dat na in het zwaardere genre?
Nog meeslepender is “Canary Yellow”. Dat nummer voelt aan als een emotionele draaikolk die steeds intenser wordt op commando van drummer Daniel Tracy (wat een muzikant!). Maar dit is nog niet alles: een geweldig rockende solo en koorgezangen (!) maken het nummer nog specialer. “Wow!” is dan ook het enige dat we kunnen uitbrengen na dik twaalf minuten.
Om die reden komt het zachtaardige “Near” op het perfecte moment. De rust is echter van vrij korte duur, want ook het meer dan tien minuten durende “Glint” (wat een opbouw weer) barst los in donderend drumwerk en withete gitaren. Toch lijkt het alsof er ook in dit nummer meerdere songs en stijlen verscholen zitten. Dit is het vierde meesterwerkje op de plaat.
De twee laatste nummers van het album kunnen niet tippen aan het torenhoge niveau van de rest. Niettemin passen “Night People” (droompop met een vocale gastbijdrage van Chelsea Wolfe) en afsluiter “Worthless Animal” (niets nieuws onder de zon) perfect op de meest epische én tegelijk gecontroleerde plaat die de band al heeft uitgebracht.
In het verleden vergeleken we Deafheaven maar al te graag met uiteenlopende bands als Darkthrone, Emperor, Explosions In The Sky en My Bloody Valentine, nu passen ongetwijfeld ook Slowdive en The Smiths in dat rijtje. Maar bovenal weet Deafheaven meer dan ooit indruk te maken met een eigen muzikale stijl die haast niet te evenaren is. Ordinary Corrupt Human Love is zonder twijfel een briljante release van een van de relevantste metalbands van het moment.
Deafheaven speelt op 25 september in Trix in Antwerpen.
