Julien Firmin is een naam die je misschien eerder associeert met een Franse charmezanger, maar achter het wat vreemde alter ego schuilt de Gentse muzikant Michael De Busscher, die zich bedient van een palet van hoofdzakelijk ingetogen folk.
Michael De Busscher is geen nieuwkomer in de Gentse muziekscene. Zo maakte hij een aantal jaren geleden met het kwartet Rosetta Stone uit de kluiten gewassen stonerrock in de traditie van Queens Of The Stone Age. Als Julien Firmin gooit hij het echter over een radicaal andere boeg. De voorbije maanden trok hij zich terug om aan muziek te werken met als resultaat dit debuutalbum dat zich situeert midden in de hedendaagse folkscene. Met acht nummers uitgespreid over 45 minuten is het ook meteen duidelijk dat De Busscher de man is van het werk van lange adem. Het zijn geen korte kleinoodjes die hij serveert, maar vrijuit meanderende liedjes. Overigens is Julien Firmin grotendeels het werk van een eenmansband want op de percussie en de occasionele contrabas na neemt De Busscher alle instrumenten voor zijn rekening.
Het album opent met de dromerige folk van “Satellite” met zijn licht hypnotisch, repetitief ritme. Het gevoel dat het nummer oproept wordt nog versterkt in “Display” dat vage herinneringen oproept aan Radioheads “Street Spirit”. In “Paradise” krijgen we dan weer rustig getokkel voorgeschoteld, terwijl De Busscher langzaam een zekere dreiging in het nummer laat sluipen. Invloeden van Nick Drake zijn dan weer merkbaar in het knappe “Spanish Melodies”, dream folk maar dan wel met een rauwer randje.
Die rauwere zang komt het sterkst naar voren op “Soon”, waar die knap contrasteert met de hemelse achtergrondzang, terwijl het nummer speels voort dartelt. “Noon” begint kwetsbaar om daarna langzaam open te plooien. Mooi, al mist het net wat weerhaakjes om echt te blijven hangen. De twee langste nummers sluiten het album af. Iets meer dan zeven minuten duurt “Nerves”, maar het dwaalt wat doelloos rond. Stukken beter is slotnummer “Here” — dat echter enkel op de vinylversie staat van het album — dat in tegenstelling tot de rest van de plaat schuurt en krast. De Busscher laat zien dat hij al rockend ook best stevig uit de hoek weet te komen. Het nummer zorgt ook voor wat welgekomen tegengewicht op het album.
Met Julien Firmin levert De Busscher een veelbelovend debuut af. Een eersteling ook van een artiest die duidelijk lijkt te weten waar hij heen wil. Er zijn gerust een paar aanmerkingen te maken op het album (net iets te monotoon en te braaf, bijvoorbeeld) maar het is ook en vooral het visitekaartje van een jonge artiest die we vanaf nu best in het oog kunnen houden.
Op 1 juni stelt Julien Firmin het album voor in DOK Gent.
