Beenhard, instrumentaal gitaargeweld dat níét in een vakje te plaatsen is en blijft boeien? Het is eerder de uitzondering dan de regel, maar MANTIS weet de valkuilen vakkundig te vermijden.
In elk van de zeven nummers op Magnolia zit een weerhaakje, versnelling of sfeer- en riffvariatie verscholen. Dat maakt MANTIS zo interessant. Zo zijn alle songs op Magnolia explosief, groovy en ritmisch ijzersterk. Neem nu “Miasma” waarin eerst vrij rechtdoor wordt geramd — waardoor het nummer aan de swampy rock van Baroness doet denken — maar in het tweede deel donkere riffs gaan domineren. En dat alles wordt samengehouden door een betonnen ritmesectie.
Ook “Mono No Aware” is van bij de start een uitputtingsslag, maar net op tijd houden atmosferische gitaren het geheel interessant. Opnieuw mondt een doeltreffende ritmische versnelling uit in een melodie die je volledig meesleept. Zo lijkt MANTIS wel de perfecte mix van het melodieuze van Brutus, de ritmische kracht van Russian Circles en het meest energieke van And So I Watch You From Afar.
“Malpurajo” is het kortste nummer van de plaat, maar toch grijpt een gierende riff je razendsnel bij de lurven en schudt je meedogenloos door elkaar. Wat. Een. Kopstoot.
Tussen de muilperen door horen we plots een piano van het Limburgse pianotalent Wouter Dewit. Daardoor wordt de luisteraar in “-7” aardig misleid en verrast. Het nummer barst na een zachtaardige intro volledig open met een verzengende melodie, en Dewit biedt ook de perfecte outro. Zijn bijdrage maakt het nummer nóg intenser.
En daar komen meer bommen en granaten: “Monstro” (posthardcore met een eigen twist), “Must Put Horns On It” (in z’n geheel het meest sludgy nummer van de plaat) en “M.”, samen met “-7” de meest intense brok muziek die MANTIS gemaakt heeft. “M”, waarin de bijdrage van Dewit wat bescheidener is, heeft veel weg van een draaikolk die je meer dan tien minuten meezuigt.
Elk nummer op deze plaat is — zoek alvast dekking voor de woorden — een bominslag die een aardbeving kan veroorzaken. Net als Drums Are For Parades en Raketkanon, om twee voorbeelden te geven, straalt MANTIS een oerkracht uit die we in België al even niet meer gehoord hebben.