Toert dezer dagen doorheen Europa, met een Gentse band in zijn rug: Brat Farrar. Brat wié? Farrar. Een Australiër die eigenlijk Sam Agostino heet, bij Digger and the Pussycat speelde, en nu onder dit pseudoniem zijn Wipers-complex in drie loeiers van platen omzette. Even down under bellen.
enola: Laten we beginnen bij het begin: u bent Brat? Brat is de band? Bestaat Brat wel?
Sam Agostino: “Brat Farrer is, voor mij althans, een studioproject. Ik heb een tijdlang in reguliere bands gespeeld, maar rond 2010 heb ik de beslissing genomen om thuis zelf muziek op te nemen en uit dat idee is Brat Farrar voortgekomen. Thuis in Melbourne heb ik een liveband waarmee ik optreed, maar nu ik op Europese tournee trek, ga ik met een plaatselijke band spelen: Blackup.”
enola: Die uit Gent komen. Dus eigenlijk wordt Brat Farrar tijdelijk een voornamelijk Belgische band.
Agostino: “Klopt. Het is de eerste keer dat ik op deze manier tour. Bij de vorige trip door Europa speelde ik ook met gasten die daar woonden, maar toen was het meer een mix: iemand uit Valencia, iemand anders kwam uit Gratz. Dat constant wisselen maakt dat ik het gewoon ben om met verschillende line-ups te spelen. Ditmaal deed de kans zich voor een volledige tour af te werken met Blackup, dus vormen wij nu Brat Farrar.”
enola: Is het moeilijk om met telkens andere mensen hetzelfde bandgeluid te creëren?
Agostino: “Ik heb altijd het idee gehuldigd dat de platen die een band maakt één ding zijn en wat er op het podium gebeurt een ander. Ik verwacht dat het anders zal zijn met andere mensen. Meer zelfs, het is leuk dat anderen hun kijk meebrengen, de songs kneden met hun smaak en voorkeuren. Het idee is om niet te omzichtig met de nummers om te springen.”
“Trouwens, de band waarmee ik in Melbourne speel, durft ook al eens van samenstelling veranderen. Het is een beetje zoals in de jazz, waar een roterende ensemble-line-up tot de gewoonste zaken behoort. Andere mensen zorgen voor een andere dynamiek.”
enola: Dat geldt ook voor de platen: het nieuwe album klinkt breder dan zijn voorgangers.
Agostino: “Ik heb niet getracht om een bepaald soort album te maken, maar bleef gewoon songs schrijven en opnemen. Na afloop heb ik de tien nummers opgepikt waar ik het meest tevreden over was. In het verleden zou ik misschien meer naar een rode draad gezocht hebben. Bij mijn label waren ze niet erg blij met die nieuwe aanpak: III is te weinig rechttoe rechtaan punk, dus wilden ze de plaat niet uitbrengen. Wat me natuurlijk ontgoochelde, maar anderzijds was ik ook blij met die kritiek: het toont aan dat ik niet stilsta en blijf evolueren, het is niet altijd hetzelfde trucje.”
enola: Wat vindt u van de opmerking dat Brat Farrar klinkt als Wipers?
Agostino: “Dat maakt me heel blij. Ik hou enorm van Wipers, niet alleen van hun beginperiode, maar ook van de latere platen. Greg Sage is een van mijn favoriete gitaristen en hij heeft, ook nu nog, een enorme invloed op bands in Australië en Melbourne.”
enola: Los van de muziek: wie Brat Farrar googelt, komt voornamelijk bij boekbesprekingen terecht.
Agostino: “Ten tijde van het begin van dit project, botste ik in een tweedehandsboekenwinkel op “Brat Farrar” van Josephine Tey. Het boek staarde me letterijk aan. Ik heb het gelezen, een fantastisch goed boek is het niet. Maar het idee sprak me wel aan: het hoofdpersonage doet alsof hij iemand anders is. Dat was wat ik op dat moment aan het doen was: er is een persoon, ik, en dan is er een muzikant, die eigenlijk niet dezelfde persoon is. Het gevolg is wel dat als je de naam googelt, je inderdaad vooral bij het boek terechtkomt.”
enola: Het houdt het mysterie intact.
Agostino: “Ik hou wel van de rocktradities waarbij je bijvoorbeeld platen geen titels, maar nummers geeft: I, II en nu III. Het idee dat zoiets verwarrend werkt, ligt me. Plus, het artwork van de verschillende platen is in dezelfde stijl. Al heb ik nu het gevoel dat ik op een keerpunt gekomen ben. De eerste drie platen voelen enigszins als een trilogie. Ik vraag me nu af wat de volgende stap zal zijn. Werken met een reguliere band? In een echte studio? Ik voel dat ik klaar ben met iets en na de tournee ga ik nadenken over wat het volgende wordt.”
Sam Agostino is momenteel op Europese tournee, waarbij het Gentse Blackup deel uitmaakt van Brat Farrar. Gaat dat zien, bijvoorbeeld op 7 september in het Patronaat (Haarlem), 8 september in The Pits of vier op 9 september mee het einde van de tour in Het Zevende Zegel in Ottenburg.
