Voor finesse hoeft u nog altijd niet bij Left Lane Cruiser te zijn. Maar wie zijn blues graag rammelend, energiek en zonder franjes heeft is er nog altijd aan het juiste adres.
Op Claw Machine Wizard keert de band uit Fort Wayne, Indiana terug naar de duoformule van het voorbije decennium. Het vorige album, Dirty Spliff Blues, was in meerdere opzichten een breuk met het verleden. Drummer Brent Beck, die de band in 2004 samen oprichtte met zanger-gitarist Freddy J. IV, hield het voor bekeken en werd vervangen door Pete Dio. Daarnaast werd de band plots een trio met de komst van bassist Joe Bent. Al was dat niet echt een primeur, want in 2013 brachten ze samen met James Leg van de Black Diamond Heavies al het album Painkillers uit als drietal. Joe Bent verliet de band echter alweer, waardoor Left Lane Cruiser opnieuw een duo is geworden.
Dat Left Lane Cruiser maar uit twee leden bestaat, weerhoudt hen er niet van om ook op Claw Machine Wizard een ontketende bluesstorm op te wekken. Met de energie van een punkband en de volumeknop opengedraaid vliegen ze er meteen in. Het titelnummer dat het album opent, drijft op een gitaar-riff waar menig sterveling zijn ziel voor aan de duivel zou verpatsen. De overgave die in de rauwe zang van Freddy J. heerst, doet de rest. Al even goed is “The Point Is Overflowing” dat op hetzelfde stramien verder bouwt. Het is overigens niet enkel de blues die een invloed heeft op het geluid van Left Lane Cruiser. Ook het geluid van proto-punkbands uit de vroege jaren zeventig is duidelijk hoorbaar. Het is ongetwijfeld geen toeval dat de hoes refereert aan Back In The USA van MC5.
Ook nummers als “Booga Chacka” en het ronduit fantastische “Burn ‘Em Brew” zijn vuile, schuimbekkende, voetstampende lappen bluesrock. Van uitgepuurde, akoestische Delta blues is hier geen sprake, in de traditie van Hound Dog Taylor is alles hier ondergeschikt aan de energie en de inleving. “Lay Down” is even een rustpunt op de eerste plaathelft, blues met een flinke scheut soul doorheen gedraaid.
Het tweede deel van het album haalt dan misschien net niet het torenhoge niveau van de A-kant, maar dat neemt niet weg dat ook daar nog heel wat lekkers op te vinden is. “Still Rollin” rockt een flink eind weg, terwijl de gitaar van Freddy J. op “Lately” hakt en kerft. “High Maintenance” is primitieve Hill country blues, waarop Left Lane Cruiser zich een waardige erfgenaam van Junior Kimbrough en consoorten toont. De groovy instrumental “Smoke Break” zorgt voor wat variatie op het album, want ook slotsong “Indigenous” is lange, slepende stampvoetende blues.
Left Lane Cruiser leunt nog altijd dichter aan bij de Immortal Lee County Singers dan bij The Black Keys. Hoewel ze nog steeds in hun eigen kleine hoekje blijven zitten — voor vernieuwing of een fundamentele koerswijziging ben je bij Left Lane Cruiser aan het verkeerde adres — is Claw Machine Wizard een van hun meest geïnspireerde albums tot op heden. Voor wie zijn blues graag ruw en schurend heeft, is Left Lane Cruiser nog steeds een huis van vertrouwen.
