Als ninetiesindie, posthardcore en/of punk helemaal uw ding zijn, kruis dan 7 april in de agenda aan, want dan verschijnt Supergenius’ debuut Supertired via Hypertension en 9000 Records. Maak kennis met een superband-uit-de-underground wiens leden al een indrukwekkend palmares bij elkaar gespeeld hebben.
Rise and Fall, Hitch, Oathbreaker, Blind To Faith, Wiegedood, The Rott Childs, Beecher en ga zo maar door. Bij diegene die thuis zijn in de hardcore-, noise rock- en metalscene zullen deze bands en hun leden zeker bekend voorkomen. We hebben afgesproken met Wim Coppers (drums), Vincent Maes (bas), Edward Godby (gitaar en vocalen) en Mich Decruyenaere (gitaar) tijdens hun repetitie op maandag. Die vindt plaats op het podium van de Kreun-zaal waar dinsdag Gorgoroth (de tourbus staat al geparkeerd) en donderdag Blonde Redhead zullen aantreden. Coppers stond er afgelopen maanden met Wiegedood en Oathbreaker.
Noem een repetitie van Supergenius eerder een uitzondering dan een wekelijkse gewoonte. De uit Manchester afkomstige Godby verhuisde voor de liefde naar Hoei, Coppers woont in het Limburgse Ransberg. Goed voor ritjes van respectievelijk bijna twee uur en 180 kilometer, en anderhalf uur en 150 kilometer. Bovendien is Coppers bijna voortdurend op tour als nieuwe vaste drummer van Oathbreaker. “We repeteren maar een keer om de maand, soms zelfs maanden niet. Nadat we de plaat in de zomer opgenomen hadden, hebben we zelfs drie maanden niet gerepeteerd.”
Voor de start van het interview wil het viertal eerst nog twee nummers spelen. Alles klinkt strak en fris, en de heerlijk dynamische sound van Supergenius komt volledig tot zijn recht. Zelfs in een lege zaal. Ik herken “Their Designs”, het meest ingetogen en traagste nummer van de plaat. Het is minder rock-gericht dan sommige andere songs, werp ik op als openingsvraag. “Dat nummer is spontaan tot stand gekomen. Het was zeker niet gepland. Tot ik tijdens een repetitie iets minimalistisch wilde doen. Het liep goed af, dus ik zou zoiets graag wat meer proberen”, legt de goedlachse Godby uit.
enola: Edward, je cleane zangstem is een van de troeven van Supergenius. Toch opvallend voor iemand uit de hardcore- en metalscene die vooral de longen uit zijn lijf schreeuwde. Waar of hoe heb je leren zingen?
Godby: “Ik heb dat nooit echt geleerd, maar altijd gedaan. Waarschijnlijk wel passief opgepikt op school, maar ik heb eigenlijk altijd van muziek gehouden. Echt zingen deed ik al in beperkte mate bij mijn vorige bands Beecher en Castles. Bij die laatste deed ik iets tussen roepen en zingen, een beetje à la Melvins en The Bronx.”
enola: Niet alleen in “Their Designs” gaat het tempo wat lager, ook in “Drifting Tonight”. Beide nummers laten duidelijk een nieuw geluid horen. Een groot verschil met de debuut-e.p., die zeer straightforward klonk.
Decruyenaere: “Daar staan dan ook de eerste vier nummers op die we ooit gemaakt hebben, na amper vijf of zes repetities. Eigenlijk wilden we enkel een demo uitbrengen, maar een label (Golden Antenna Records, nvdr) was meteen geïnteresseerd in een echte release. Zo hadden we ons eerste visitekaartje.”
Maes: “De e.p. kwam uit in juli 2015, minder dan een jaar na onze eerste repetitie. Bij de eerste repetitie klikte het eigenlijk meteen. Als ik mij niet vergis, hebben we toen ons eerste nummer, “Rumours”, geschreven.”
Godby: “Bij de tweede repetitie was die song helemaal afgewerkt met teksten en al. En zo is het eigenlijk altijd snel gegaan.”
enola: Aangezien jullie niet elke week kunnen spelen, moet elke repetitie wel productief en amusant zijn?
Godby: “Klopt. We repeteren enkel als het echt mogelijk is. Heel soms jammen Wim en ik wel met ons tweeën. Ik woon relatief dicht bij Limburg; het is maar 50 kilometer. (lacht) Maar dit is nog uitzonderlijker. We moeten echt met vier zijn.”
Maes: “In tegenstelling tot andere bands waar ik vroeger bij speelde, heb ik bij Supergenius nog nooit het gevoel gehad dat het een nutteloze maandagavond was. Dat is soms wel het geval als je elke week gaat repeteren.”
Decruyenaere: “We hebben ook het voordeel dat Edward snel nummers schrijft. Hij komt altijd met een quasi afgewerkt idee dat dan gedurende een repetitie verder uitgewerkt wordt.”
enola: Dat jullie tonnen ervaring hebben, zal ook in jullie voordeel spelen?
Godby: “I guess so. Als je in je allereerste band zit, heb je meestal geen concreet idee over een muzikale richting. Nu zijn we ouder, en professioneler. En we komen allemaal apart met de auto, dus we moeten wel nuchter blijven. Geen joints voor ons. (lacht)
Decruyenaere: “Lang voor Supergenius bestond, hadden we een framework in gedachten. We wilden een band met een sound die wortelde in de nineties, iets à la Quicksand, Texas Is The Reason en Fugazi. Allemaal bands waarmee we opgegroeid zijn.”
Maes: “Iets met veel energie, maar zonder heavy te zijn; Mich en ik hadden het er al jaren over. De volgende stap was een mail naar Edward. En als je een drummer zoekt, aan wie anders denk je dan? (kijkt naar Wim)
enola: De muziek van Supergenius straalt positieve energie uit. “Charmer” is daarvan een van de beste bewijzen.
Godby: “Ha, dat nummer gaat over mijn dochter. Maar het kan gaan over eender wiens kind. We worden oud, man. Vijftien jaar geleden had ik zo’n song niet kunnen schrijven. Ik voel mij gewoon gezond, en goed in m’n vel. Er zijn al genoeg bands die angstig klinken.”
Decruyenaere: “We zijn het beu om depressief te zijn.”
Maes: “Voor mij is het ook belangrijk dat de sound consistentie heeft. Ik hou niet zo van bands die eerst een metalplaat uitbrengen, dan een punksong en vervolgens weer iets helemaal anders. De sound van Supergenius is de grootste gemene deler tussen alle leden.”
enola: Ook de albumtitel Supertired ligt in de lijn van de bandnaam. Een bewuste keuze?
Maes: “Eigenlijk niet. Ik klaag wel eens over het feit dat ik moe ben na een lange dag. Tijdens een repetitie stond ik aan mijn speakers en zuchtte: “Ik ben supermoe.” We vonden dat wel een catchy titel.”
Godby: “Het is het zoveelste ‘super’-prefix dat voor Supergenius gebruikt wordt, maar het werkt gewoon.
Maes: “Dat klinkt misschien grappig maar hoewel deze band fun is om te doen, zijn we zeker niet ‘funny’. We hebben geen ambitie om een funny band te zijn.”
enola: Dat brengt mij bij de videoclip van “A Serious Case of Imposter Syndrome”; grappig en origineel tegelijk.
Maes: “Dat is de verdienste van Frederic Van Zandycke en regisseur Willy Crank. Ondanks hun drukke agenda’s wilden ze met ons een video opnemen. We hadden het idee opgeworpen om het bij Wim thuis te doen, in één shot. Zij kwamen met extra ideeën. Zo wilde Frederic er ook een shotgun (in de video opgepoetst door Oathbreakers Gilles Demolder, nvdr) in verwerken. Het ziet er allemaal zeer professioneel uit. We waren dan ook superexcited om het resultaat te zien. Het is vreemd, kleurrijk en er zit veel humor in.”
Godby: “Ik was zo ziek van die sigaret, omdat we het filmpje 30 keer opnieuw moesten doen.” (algemene hilariteit)
Coppers: “En het nummer is nu het meest gespeelde op mijn iPod…”
enola: Wat zijn jullie ambities voor de volgende maanden?
Maes: “Onze agenda’s zo veel mogelijk samen krijgen?”
Decruyenaere: “Zot dat we al zoveel coole dingen konden doen. Er is nooit echt een ambitie geweest.
Maes: “Eigenlijk wilden we oorspronkelijk een stuk of drie nummers in één repetitie schrijven, een paar leuke shows spelen en ermee kappen…”
Coppers: “En nu is een tweede plaat al behoorlijk realistisch… (verbetert zich) Dat staat toch al vast? We doen het gewoon.” (kijkt naar de rest)
enola: Zijn Rise And Fall en Hitch trouwens einde verhaal?
Maes: (was bassist bij Rise And Fall) “Ja, we spelen een show als iedereen in de band zijn huur of hypotheek voor drie maanden kan betalen. Nee serieus, het is echt gedaan. Rise And Fall is niet gestopt omdat we elkaar haten of omdat we een bepaald doel niet hebben bereikt. De band heeft zijn momentum gehad. Er is nu een hele nieuwe generatie die ons niet meer kent. En iedereen doet zijn eigen ding ondertussen; Cedric (Goetgebuer) heeft Partisan, en Bjorn (Dossche) Chain Reaction. Ik heb zo veel nationale en internationale bands gezien die maar blijven spelen. Maar dat lijkt zo frustrerend. Ten eerste willen de meeste fans songs van de eerste platen horen. Ten tweede zijn de recentere platen meestal niet zo inspirerend meer. En hardcore heeft net jeugdige energie en kwaadheid nodig.”
Decruyenaere: (was gitarist bij Hitch) “Het enige spijtige is dat Hitch misschien te vroeg gestopt is. Nu is er precies weer meer interesse in het genre dat we toen speelden. Toen we stopten in 2009, hadden we evenmin grote ruzie. Onze laatste plaat (Clair.Obscur) is volgens mij nog altijd onze beste. Alleen jammer dat we daar niet meer mee gedaan hebben. Maar zoals gezegd: er was zoals bij Rise And Fall altijd meer interesse voor ons in het buitenland dan in België. En om te antwoorden op de vraag of er ooit nog een reünie komt: waarschijnlijk niet.”
Supergenius stelt Supertired voor op 14 april in De Kreun en 15 april in de Muziekodroom. De plaat pre-orderen via Consouling.
