Ze omschrijven zichzelf het liefst als ‘trance noise’ en komen uit Bergen: maak kennis met het duo La Jungle, dat een van de meest geschifte platen van het jaar uitbracht. Op 1 december wordt II in de Brusselse club Atelier 210 voorgesteld. Allez y!
Mathieu Flasse (stem, keys, gitaar) en Rémy Venant (drums) begonnen samen te spelen in juni 2013. Ze zaten in een collectief dat concerten in Bergen organiseerde. Flasse was toen al actief in Petula Clarck, tevens een ADHD’end duo, maar wilde iets anders doen. Venant ook. Zes maanden nadat ze voor de eerste keer repeteerden, werd de eerste plaat al geschreven en opgenomen; dat titelloze debuut verscheen in januari 2015. “Bergen is zo’n kleine stad dat ik Mathieu al zeker vijf keer gezien had tijdens een optreden voor we elkaar echt leerden kennen. En kijk, niet veel later zitten we in dezelfde concertorganisatie… en in La Jungle.”
enola: Wanneer vond jullie eerste concert plaats, en hoe was dat?
Flasse: “Ons eerste optreden was samen met onze vrienden van Totorro. Ook Petula Clarck speelde toen; dat was op 22 februari 2014 in Moeskroen. Het was eigenlijk een verrassingsoptreden, maar het volk bleef gelukkig plakken voor ons. Het was wel vermoeiend om voor de eerste keer onze nummers live te brengen.”
Venant: “Ik vond het verschrikkelijk. Maar dankzij het publiek dat ons zo hartelijk wist te ontvangen, hebben we er zeker geen slechte herinneringen aan. Maar ik heb wel een slecht concert gespeeld.”
enola: La Jungle is een duo. Zo’n intense muziek moet live echt wel een fysieke uitdaging zijn. Zijn er ook voordelen aan met twee zijn?
Flasse: “We hebben er nooit bewust voor gekozen om met twee te zijn. Dat is spontaan gekomen. We konden het zodanig goed met elkaar vinden dat we nooit echt andere leden gezocht hebben. “Doordat we maar met twee zijn, kunnen we zeer efficiënt te werk gaan. Om die reden denken we dat we géén math rock maken. Wij houden meer van het etiket ‘trance noise’. En de energie komt zeer natuurlijk vrij.
“Anderzijds moet je live zeer aandachtig en geconcentreerd blijven. De loops hebben geen medelijden. Als er iets mis loopt, is dat meteen merkbaar, en moet je alles opnieuw beginnen. Maar na een aantal optredens ging dat beter en beter. Tot slot is het bij tournees ook makkelijker om met twee te zijn. Er moet minder compromis gesloten worden dan met vijf leden.”
Venant: “Met twee zijn, vergemakkelijkt veel zaken. Vanuit een zuiver creatief oogpunt, is het soms leuk, maar ook soms saai. Fysiek is het soms zwaar. Dat gold vooral in onze beginperiode en meer bepaald tijdens onze eerste concerten. Ik had veel moeite om de nummers live te brengen bij gebrek aan uithoudingsvermogen. Maar zoals Mathieu al zei: dat verbetert er alleen maar op na een reeks optredens.”
enola: Dankzij jullie tweede plaat II worden jullie wel eens vergeleken met Battles, Suuns and Lightning Bolt? Wat vinden jullie daarvan?
Flasse: “We houden allebei van deze groepen. Maar persoonlijk heb ik het liefst Lightning Bolt. We zitten meer in de noise gebakken dan in math- of postrock. Van Battles ken ik vooral het album Mirrored (uit 2007, nvdr). Vorig jaar zag ik met Rémy Suuns aan het werk op Sonic City in Kortrijk, samen met Jerusalem In My Heart. We hebben er enorm van genoten. Lightning Bolt was er ook trouwens!”
“Maar we voelen ons ook verwant met groepen als Follakzoïd of Nissenenondai. En daarnaast zijn er nog andere invloeden die we bewust of onbewust opnemen.”
Venant: “Ik geef ook de voorkeur aan intensere en meer gewelddadige — in de positieve zin, natuurlijk — bands. Ik hou ook wel van gecompliceerde muziek. Ik vind wel dat de math-rockbands zichzelf soms parodiëren, maar muzikaal gezien blijven ze meestal interessant. Ik ben het eens met Mathieu dat het onbewuste een grote rol speelt. We luisteren niet alleen naar math-, noise- of postrock. We pikken ook verdrietige, ambetante of grappige dingen uit het dagelijkse leven op. Veel van die elementen beïnvloeden ons, zonder dat we het echt beseffen.”
“Maar esthetiek is ook belangrijk voor ons. Noteer dat ook maar. Met La Jungle proberen we telkens werk te maken van goeie covers, door bijvoorbeeld voor goede foto’s te zorgen.”
enola: Het absurde artwork past inderdaad zeer mooi bij de muziek.
Flasse: “Daarvoor klopten we aan bij Gideon Chase uit San Francisco. We wilden een eenheid tussen de twee covers. Wij houden van wat hij doet. Het was een evidentie om hem terug te bellen.”
Venant: “We vinden het makkelijker om goede beelden te vinden dan woorden. Dat is ook de reden waarom onze songtitels niet zo veel voorstellen. Aan het visuele daarentegen hechten we bijzonder veel belang.”
enola: Jullie speelden al meerdere keren in Botanique en in Reflektor, in december volgt opnieuw de AB. Hebben jullie speciale verwachtingen? In wat voor zalen spelen jullie het liefst?
Flasse: “Het belangrijkste is dat we het publiek kunnen raken. We kicken niet op een publiek van 1.000 mensen. We hebben in de AB al meerdere malen gespeeld en ze hebben een supercool team. We zijn altijd blij om er te kunnen spelen. Het optreden met Kate Tempest in Reflektor was tof en raar tegelijkertijd. We speelden er op 11 november, de dag waarop bekend werd dat Leonard Cohen overleden was. Hij betekende muzikaal zeer veel voor mij.”
Venant: “We zijn enorm vereerd dat we in het verleden ook al in de Beursschouwburg, de 210, Eden en op festivals zoals Micro, Absolutely Free, Les 3 Eléphants (in Laval in West-Frankrijk) en Dour festival mochten spelen. Allemaal te gekke ervaringen.”
“Voor mij persoonlijk zijn de zeer intieme concerten, dicht bij het publiek en op hetzelfde niveau, het meest waardevol. Ik vind het tof om het publiek bijna fysiek te voelen. Maar we hebben in het verleden quasi alle soorten zalen geaccepteerd: een slecht uitgerust café, commerciële panden, een terras, en een schuur… We zijn met alles gelukkig.”
enola: Kunnen jullie iets vertellen over de muziekscene in Bergen?
Flasse: “Er is metal, hardcore, postrock én pop. Maar je kan niet echt van een scène spreken. Maar het is zéér gevarieerd. Er zijn nogal veel nieuwe kleine projecten en we vinden dat op zich al cool.”
Venant: “Er is niet alleen geen echte scene, maar daarnaast mist de stad musici die echt vooruit willen met hun groepen, cd’s uitbrengen, op tournee gaan en concerten organiseren. Op cultureel vlak gaat de stad door een mindere periode. Maar ik veronderstel dat alles cyclisch is, en dat vroeg of laat Bergen nog eens zal ontwaken. Misschien binnen dertig jaar?”
enola: Hoe goed kennen jullie de Vlaamse muziekscene?
Flasse: “We houden van de Vlaamse muziekscene, en dan vooral van Maze, The Glücks, Raketkanon en Stuff. We zijn ook altijd goed ontvangen geweest in Antwerpen, Genk en vooral Gent, daar hebben we ook al een paar keer gespeeld.”
Venant: Je bent nog Mind Rays en The Tubs vergeten. En niets dan goede herinneringen aan ons eerste optreden in Trix, met Yellow Straps.”
enola: Jammer genoeg zijn veel uitstekende Waalse bands nog niet bekend over de taalgrens.
Venant: “Telkens wanneer we in Vlaanderen spelen, voel ik dat we een grens oversteken. De sfeer is anders dan in Wallonië. Het is alsof we al bijna in Nederland zijn. Het is iets dat ik nog steeds niet kan begrijpen. Het kan ook gewoon een teken zijn dat België cultureel gezien een rijk land is. Mijn enige zorg is de beweging van de groepen. Iedereen lijkt samen te komen in Brussel, maar te weinig muzikanten durven van het noorden naar het zuiden, en omgekeerd. Maar gelukkig wordt steeds meer die sprong gewaagd. We spelen veel in Wallonië en Brussel, maar nog altijd te weinig in Vlaanderen, ondanks het feit dat we er zeer graag komen.”
enola: Boodschap begrepen!
La Jungle speelt op 1 december in Atelier 210 met Totorro en Rince-Doigt. Een paar dagen later, op 6 december, staan ze met Moaning Cities en The K. in de AB Club.
