Maandelijks selecteert enola.be op vraag van Poppunt een aanstormend talent uit de grote vi.be-pool. Deze keer: Korinthians.
Je kan er, tenzij je de laatste tijd onder een steen gewoond hebt, niet naast kijken: Gent is de voorbije jaren een kweekvijver van Belgisch talent geworden, zeker voor wie het graag in de meer duistere regionen van de muziek gaat zoeken. Daar kan je tegenwoordig ook Korinthians aantreffen, een band die gretig teruggrijpt naar de donkere jaren ’80. Tussen de invloeden die ze zelf aanhalen staan echter evengoed hedendaagse groepen als Mogwai. En de groep is inderdaad zeker geen cliché kopieband van de sound van pakweg Joy Division of Bauhaus. Ja, de bas pompt stevig door en zanger-gitarist Mattias De Backer doet met zijn krachtige, lage stem niet echt moeite om de vrolijke frans uit te hangen, maar dat is dan ook het voornaamste. Voor de rest hebben ze vooral een eigen geluid, dat graag puntige hoektanden aan de luisteraar laat zien. ‘Keep That In Mind’ leunt bijvoorbeeld evenzeer op een meeslepende gitaarpartij. ‘The Joke’ en ‘A Short Tale Of Letting Go’, waarin opvalt hoe de band er goed in slaagt toegankelijk te zijn zonder aan scherpte en donkerte in te boeten, zijn dan weer inventief opgebouwd en bieden een dodendans van synths en gitaar. Synths die opnieuw vooral eigentijds klinken (‘Rave Tapes’ is inderdaad een goede referentie). In ‘Casino’ houden de hamerende drums je bij de les. Korinthians biedt zo voldoende afwisseling en ether-gevoelig materiaal zonder hun eigen smoel te verliezen en zonder de randjes van hun sound af te veilen. Op de radio en in de concertzalen hiermee, en snel!
