Een van de hardst tourende Belgische bands van deze zomer is ongetwijfeld The Black Heart Rebellion. Zanger Pieter Uyttenhove houdt voor enola een dagboek bij over het drieluik van optredens in juli. Vandaag: Dour Festival – La Peniche, Lille – The Underworld, London. Vanavond spelen de Gentenaars op Boomtown.
Na een geslaagde passage in 2013 spelen we voor de tweede maal op Dour festival. 2013 was voor ons één van de eerste grote festivals, maar ondertussen zijn we reeds vertrouwd met de gang van zaken: naar de artist village om bandjes, vervolgens de stage parking zoeken, verkeerd rijden, opnieuw verkeerd rijden, aankomen en podium checken, shuttlebus naar backstage en terug, etc… Er is slechts heel weinig tijd voor de change over, dus we zorgen dat we ruim op tijd zijn om ons materiaal op te stellen. Met de hulp van de stage crew slagen we erin om slechts 5 minuten te laat te beginnen aan onze set. We spelen om 16 uur op de Cannibal stage, in een grote, gelukkig gesloten, festivaltent. Er bestaan betere locaties voor onze muziek, maar we slagen er wonderwel in ons aan te passen aan de omstandigheden. De tent zit aardig vol en we stappen voldaan van het podium.
De volgende dag staat La Peniche in Lille op de agenda. Op zich geen bijzonder verre verplaatsing, ware het niet dat we ’s ochtends vernemen dat er een aanslag in Nice gebeurd is en er twee uur file aan de grens staat. Het doet mij (helaas) denken aan vorig jaar, toen we in Parijs een klein weekje na de aanslagen speelden. We spelen tweemaal in een half jaar in Frankrijk, telkens gaat er een aanslag aan vooraf. Illuminati!
We passeren vrij vlot de grens en komen aan in La Peniche: een concertboot! We zijn er de enige band die spelen die avond, hebben dus ruim de tijd om te soundchecken en vervolgens de stad in te gaan om te eten. Het is heel compact spelen op het kleine podium — het verschil met de dag eerder op Dour kan niet groter zijn–, maar alles krijgt zijn plaats en klinkt bovendien erg goed. Enkel in de laatste nummers wordt het een beetje worstelen met één van de gitaarpedalen, die er vandaag geen zin in heeft. Technische problemen, altijd een bitch, maar we zijn er gelukkig van gespaard gebleven de afgelopen maanden. Na het optreden blijven we nog even hangen bij de crew, probeert onze sound guy te scoren bij hun sound girl, maar gaan uiteindelijk toch maar allemaal naar het hotel. Jelle, onze lichtman, is er vandaag en morgen helaas niet bij!
BAM! De wekker komt hard aan de volgende ochtend. Vlug koffie halen en in sleep mode de bus in richting de tunnel naar Engeland! We hebben beslist om met de trein te gaan en eenmaal onze wagon binnengereden staan we snel aan de overkant van het water. Aaaah, Engeland, waar je om half elf zonder gène aan de Mc Donalds kan aanschuiven voor een “ontbijt”. We hebben, zeker toen we jonger waren, bijna heel Europa doorkruist, maar Engeland eigenlijk altijd links laten liggen. Het is dan ook nog maar onze tweede keer hier, zelfs de eerste keer in Londen. We spelen in The Underworld in Camden, een plaats waar de laatste jaren veel Belgische bands geprogrammeerd stonden. Een fijne club: een goeie mix van een Britse pub en een underground punkhol.
We spelen er samen met een aantal lokale bands, en met Rosetta, een band uit de States die hier wel wat aanhang heeft. Ik hoorde van collega-muzikanten dat Engeland, en voornamelijk Londen, een moeilijke plaats is om te spelen of om respect te krijgen van het publiek, als er zelfs al publiek is… De plaats zit echter tjokvol wanneer wij het podium opkomen, dat is al een zorg minder. Het is een erg “hardcore gerichte” avond, dus ik ben benieuwd hoe onze set onthaald zal worden. Geen singalongs en breakdowns bij ons, maar wel minstens even veel intensiteit en een zekere vorm van “hardcore” in onze set. De sfeer zit goed: dat merken we snel na de eerste nummers. We razen door de set, hebben geen last meer van technische problemen en spelen ons beste optreden van de afgelopen dagen. Patrice, de heel coole maar licht geflipte bookster van deze avond, is duidelijk tevreden. We sluiten af met haar en wat buddies is een club om de hoek, genaamd The Black Heart. Het moest zo zijn!
Up next: Boomtown – Chaos Descends (DE) – Fluff fest (CZ).
