Een Gentse supergroep? Jawel! En wat voor één. De muziek van Elefant wordt naar eigen zeggen omschreven als ‘Neu! meets Slacktone meets Diamanda Galas meets Mykki Blanco meets Morbid Angel’. Live houden Wolf Vanwymeersch (The Van Jets, Gung Ho), Mario Govaert (Rye Jehu Arquettes, Gung Ho), Maarten Flamand (The Antler King, Ian Clement) en Stijn Vanmarsenille (Future Old People Are Wizards) zich verscholen achter witte overals en wit gekalkte gezichten. Dat vraagt om een interview!
Elefant, dat is een stevige brok muzikale waanzin. De vier olifanten hebben sinds vorig jaar een in de Gentse Charlatan opgenomen debuut-EP uit: Nordic Tanzen Am Sonntag, met daarop een ruim gamma aan gestoorde muziek. Van weirde psychedelica over loodzware sludge metal tot synth-gedreven filmmuziek: de vijf nummers beluisteren is niet zonder risico. Hetzelfde geldt voor een interview met Vanwymeersch — bas, songschrijver, zwijgzaam, veel muzikale bagage — en Vanmarsenille, keyboardspeler met een gevoel voor droge humor.
enola: Ik schreef in maart 2015 over de geboorte van Elefant, maar iemand wees mij erop dat de groep al langer bestond. De geschiedenis van de band gaat dus al verder terug?
Vanwymeersch: “Mario en ik speelden al een tijdje in Gung Ho waarmee we vooral klassieke surfmuziek brengen. Toen we die band even on hold zetten, deden we twee of drie optredens onder de naam Elefant, maar mijn demo’s waren eigenlijk veel toffer. Met twee surfgitaren klonken die nummers snel te gewoon. We vonden dus dat er iets moest veranderen aan de bezetting. We wilden iets nieuws. Iets vreemd. En als je aan weird denkt, denk je aan Stijn Vanmarsenille en Maarten Flamand. Zo is de band in zijn huidige bezetting eind 2014 ontstaan.”
enola: Op de EP merk ik een duidelijk keyboardgedreven sound. Het beste voorbeeld is daarvan “Smithers”. Is dat hét Elefant-geluid of is het einddoel nog niet bereikt?
Vanwymeersch: (stilte) “Wat als we ja zeggen? Het doel is bereikt, dus we kunnen sterven.”
Vanmarsenille: “We kunnen dan een surfclub oprichten… Nee, serieus. Wolf had mij in het begin wat demo’s laten horen en ik vond dat die plastiekerige keyboardsounds er wel bij pasten. Die maakten het geluid nog wat specialer.”
Vanmarsenille: “Op de EP zijn eigenlijk wel de felste nummers beland…”
enola: Een tweede kenmerk van Elefant is dat jullie nummers kop noch staart hebben. Maar anderzijds blijven sommige melodietjes wel als een mantra in het hoofd rondspoken. Opnieuw verwijs ik naar “Smithers”.
Vanwymeersch: “Ja, het is niet de bedoeling om popmuziek te maken. Elefant is eigenlijk vooral mijn feestje. Het is muziek waarop ik kan dansen en ik probeer daarbij het publiek te betrekken. Voor de meeste mensen die ons horen, klinken we echter vooral vreemd. Enkel onze wildere fans durven al eens met het hoofd schudden…”
enola: Iemand die mee is met Goat en consorten zou anders wel vlot kunnen dansen op jullie muziek.
Vanmarsenille: “Het probleem is dat Belgen niet bepaald dansers zijn tijdens optredens. Je moet hier eerst aanvaard zijn voor het publiek volledig los gaat. Bij Drums Are For Parades heb ik dat al eens meegemaakt. Bij Elefant smijten we ons natuurlijk zodanig hard dat het misschien wat afschrikwekkend is…”
enola: Is er tijdens optredens van Elefant ruimte voor improvisatie of is alles strak geregisseerd?
Vanwymeersch: “We repeteren wel veel voor optredens. Alle nummers worden er goed ingestampt. Het is wel degelijk gecomponeerde muziek hoor, vandaar dat de soundtracks van Ennio Morricone en John Barry een belangrijke invloed zijn. Maar ook de klassieke muziek van Stravinsky en Schubert en weirdo’s zoals Krzysztof Penderecki, wiens muziek gebruikt wordt in The Shining. Wij maken dus zeker geen pure jammuziek, al is er wel plaats voor de inspiratie van het moment.”
enola: Zijn er recentere bands die jullie op vlak van muziek of attitude geïnspireerd hebben om met Elefant die weg in te slaan?
Vanmarsenille: “Death Grips maakte toch wel indruk op mij. Ze tekenen eerst bij een major label en gooien dan vervolgens hun muziek online te grabbel. Dat spreekt mij vooral aan: gewoon je goesting doen. Wij willen ook niet per se op de radio komen of zo.”
Vanwymeersch: “We proberen ook vooral in sferen te denken in plaats van in genres. Ik kan niet zeggen welke muziek goed of slecht is. Ik maak bijvoorbeeld voor elk optreden een soort intro. Zo kan ik zelf de sfeer op voorhand bepalen. Dat kan gaan van de betere soundtrackmuziek tot iets totaal anders. Ik vond het leuk om met alle soorten muziek te spelen. Ook met slechte muziek.”
enola: Wat is dan het beste voorbeeld van slechte muziek?
Vanwymeersch: “Jo Vally. Of bijvoorbeeld ook Death Grips: ik vind die zo goed omdat ik de hele tijd twijfel of dat nu het beste of het slechtste ooit is. Nog een voorbeeld: ik heb onlangs de film Frank met Michael Fassbender gezien. Over een zanger die zich verstopt achter een gigantisch masker. Bij de muziek in de film vraag ik mij ook de hele tijd af of die geniaal dan wel rotslecht is. De grens is dun en dat vind ik super wijs. Elefant zal ook mensen verdelen. Er zijn nu al mensen het geen muziek vinden. Die proberen dan uit te leggen waarom: dat er geen deftig refrein in zit, enzovoort. Och, opinions are like arseholes, everyone has one.”
enola: Jullie spelen live in witte overals en daarnaast zijn jullie gezichten in het wit gekalkt. Verklaar jullie nader.
Vanwymeersch: “Ik wou sowieso niet optreden als de guys next door. Eerst wilde ik een kostuum met veel te dik vel, een soort dik olifantenvel. Maar we hebben geen geld, dus het zijn gewoon overalls uit de Gamma geworden. Maar zo worden we ook wel andere creaturen. Uitgezonderd Stijn: hij is door zijn baard nog veel te herkenbaar.”
Vanmarsenille: “Maar er zijn ook tegenstanders van die overalls. Sommigen vinden dat onnozel en zo. We vinden het dan weer leuk dat er van in het begin over gezeverd wordt. Gelukkig duurt de maquillage niet te lang, het ontschminken duurt echter wel twee dagen. Allez, bij mij toch.”
enola: Kunnen jullie al een tipje van de sluier oplichten over jullie debuutplaat?
Vanwymeersch: “Wij hebben twee enthousiaste Nederlanders gevonden, die ons twee dagen studiotijd gegeven hebben in Studio Moskou in Utrecht. Het klinkt allemaal dieper en trager, maar is wel een logisch vervolg op de huidige sound. Misschien wel een beetje stoner. Het is dan ook Nederland, hé.”
Vanmarsenille: “Noem het een valiumplaat met een LSD-injectie. Het is niet heavy in de letterlijke betekenis, maar de heaviness kan van overal komen. Van de synths, maar ook van de combinatie tussen synths en bas.”
Elefant speelt 29 januari in JH Comma in Brugge, op 30 januari op Ghost/ Winterfeest in Gent, op 20 februari in het kader van In Utero Concerts in Mechelen en op 14 maart opnieuw in Gent; in café Krawietel. Op 1 april trekt de band ook nog naar Club Solo in Breda.
