Amenra last een pauze in — op twee uitzonderlijke shows op Roadburn en Resurrection Fest in Spanje na —, maar niet getreurd. Frontman Colin H. Van Eeckhout brengt onder de naam CHVE een soloplaat uit met hulp van een Parijse connectie, Dehn Sora. Geen zware gitaren, gekrijs en donderende drums deze keer, maar wel bezwerende stemmen, een draailier, drones en primitieve percussie. Enola had een uitgebreide babbel over dat en veel meer. “Ik wou mezelf heruitvinden.”
Nu Amenra het iets rustiger aan doet, zou je denken dat Van Eeckhout meer ademruimte heeft. Bijlange niet. “Ik moet morgen (woensdag 18 november, n.v.d.r.) spelen in Leuven en eerst nog repeteren met de tekenares Ephameron (pseudoniem van Eva Cardon, die tijdens zijn optredens live-illustraties maakt, n.v.d.r.). Daarna beginnen de voorbereidingen voor de releaseshow in de AB en nieuwe opnames. Ondertussen moet er ook nog voor merch, ontwerpen en de videoclip gezorgd worden. Vooral in het artwork kruipt er veel tijd. En tussendoor moet ik nog interviews afwerken, communicatie met promotoren en bookers doen én de nieuwe tour regelen. Het is dus allesbehalve rustig”, klinkt het. “En als het dan eens rustiger gaat met één band stampen we onze agenda vol met andere projecten. Zo gaat dat nu eenmaal bij Amenra”, zegt Van Eeckhout. Dat het interview moet plaatsvinden tijdens zijn middagpauze op het werk in Gent, kunnen we dus volledig begrijpen.
Van Eeckhout: “Bij Amenra zeggen we niet graag neen. Maar als we veel shows spelen, kunnen we geen nieuwe muziek schrijven. Dan moeten we repeteren voor dat optreden en vergaderen hoe we het praktisch gaan aanpakken. Voor iedere show verlies je een bepaald aantal weken en repetities. We spelen nu al vier jaar aan een stuk elke maand bijna vier shows. Als we een heel weekend in Engeland hebben gezeten en maandagochtend om zes uur terug zijn, hebben we geen zin om dinsdagavond weer te repeteren. Ook dit jaar bleven de nieuwe kansen maar komen”, gaat Van Eeckhout verder.
“Die show op Pukkelpop was zo’n momentum: ‘de kans zal kleiner worden om een goeie indruk na te laten’, dachten we. Omdat we altijd daar zo goed onthaald zijn geweest, was het moment aangebroken om te stoppen op een hoogtepunt. Maar ondertussen doen we nog een benefietshow (voor café Fatima in Gent, n.v.d.r.) en hebben we op een kerkhof akoestisch gespeeld. Met Amenra willen we nu wel twee platen schrijven: een akoestische en een normale heavy plaat. We hebben al een paar nieuwe nummers, maar we staan nog niet ver genoeg om meteen in de studio te trekken. We zijn er bijlange nog niet. Sembler Deah, Wiegedood, Syndrome en Oathbreaker staan ondertussen wel al verder met een nieuwe plaat, en allen gaan dan weer opnieuw touren.”
enola: Het is moeilijk om de muziek op je soloplaat in een hoekje te steken. Hoe zou jij zelf de plaat omschrijven?
Van Eeckhout: “Op de website van de AB hebben ze het over drones en rituele folk. Ik begrijp die omschrijving wel, want wat ik speel, kan niet samengevat worden in één genre. Ik noem het vooral belevingsmuziek, in plaats van luistermuziek. Ook live worden geen nummers zomaar op je afgevuurd. Het is eerder een soort lang uitgesponnen golf van 40 minuten, een auditieve monoloog waarin je kan verdrinken. Het is dus geen singer-songwritermuziek. Vijf jaar geleden heb ik zo een paar nummers opgenomen, maar dat was het voor dan. Veel mensen dachten dat ik zo’n plaat ging uitbrengen. Ik denk dat er nooit een genre op mijn solomateriaal zal kunnen gekleefd worden. De volgende plaat zal wel weer iets anders zijn dan wat ik nu doe.”
enola: Amenra bestaat nu 16 jaar en dit is pas je eerste soloplaat. Voor een buitenstaander lijkt dat vrij laat. De vraag is dus: waarom breng je nu een soloplaat uit?
Van Eeckhout: “Omdat we met Amenra nu pas een pauze konden inlassen. En tot vijf jaar geleden zat ik nog in zes bands; ik had Amenra, Harlowe, Kingdom, Sembler Deah, Blind To Faith en Caan. Er was dus gewoonweg geen tijd. Twee jaar geleden hebben Lennart (Bossu, gitarist van Amenra, n.v.d.r.) en ik een draailier gekocht om te integreren in nieuwe nummers van Amenra. Ik heb die dan eens meegenomen naar huis en begon te zoeken naar mogelijkheden. Tot Mathieu (Vandekerckhove, ook gitarist van Amenra) opmerkte dat ik eigenlijk al een halve plaat geschreven had. Hij motiveerde mij om dat af te werken. Zo is die plaat eigenlijk spontaan ontstaan. Als we nieuwe dingen maken, willen we er ook niet te hard mee wachten. Anders vervangt de techniek het buikgevoel. Bij Kingdom jaren geleden had ik ook dat gevoel: soms moet er iets heel snel uit mijn systeem. Ik heb iets te zeggen, dus ik ga het geen tien jaar in de kast steken. Het gaat zo veel oprechter en directer aankomen. Maar er zijn ook andere personen zoals Mike (Keirsbilck, de man achter Consouling Sounds en Consouling Store, n.v.dr.) die mij gesteund hebben om mijn solomateriaal te releasen. Het is niet zo obvious om je eerste soloplaat uit te brengen. Het is ook niet meteen van het niveau van Amenra, dus chapeau dat hij meteen zijn schouders er wilde onder zetten.”
enola: Nu sta je er alleen voor terwijl bij Amenra een heel democratische band is. Muzikaal moet je nu ook alles alleen dragen. Is dat niet serieus wennen, en vooral op een podium dan?
Van Eeckhout: “Het schrijfproces is wel makkelijker, want er is geen dialoog met andere bandleden. Op het podium is dat wel angstwekkend hoor. Bij Amenra heb ik gewoon mijn micro en de muzikanten dragen het geluid. Nu moet ik de draailier onder controle houden, de pedalen bedienen en met percussie werken. Dat is niet altijd makkelijk, zeker omdat ik niet de meest zen persoon ben. Tijdens de eerste shows speelde ik veel sneller of merkte ik dat ik er iets verkeerd in mijn looppedaal schoot. Voor het publiek komt zo’n optreden gelukkig meestal anders over. Er zijn shows waarvan ik denk dat ik ze helemaal verkloot heb, maar ze hadden wel blijkbaar impact op de aanwezigen.”
enola: Meer naar het einde van de plaat toe valt de drum in op het perfecte moment. Hetzelfde geldt voor de drones halverwege. De muziek klinkt zeer gelaagd en evenwichtig. Hoe komt zo’n plaat eigenlijk tot stand?
Van Eeckhout: “Dat doe je gewoon op het gevoel. Ik doe dingen die een geoefende draailierspeler nooit zou durven omdat ze te simpel zijn. Bovendien is een draailier een eerder beperkt instrument. Je hebt maar een heel klein klavier, dus op den duur zit je aan je limieten. Dan voeg je er een extra lagen aan toe met vocalen en effecten. Op het einde staan die standaarddrums voor de ontlading, ze geven een openbarend gevoel. Eigenlijk is de schrijfwijze voor de soloplaat dezelfde als bij Amenra: wij tellen nooit. We rekken het langer dan de gemiddelde muzikant. Het belangrijkste is dat je je ding hebt gezegd met de muziek. Een single maken zou voor ons moeilijker zijn. We laten onze gevoelens boven alles spreken.”
enola: Kan je nog iets meer kwijt over Dehn Sora, de Parijzenaar die hielp bij het opname- en productieproces. Hoe heb je hem leren kennen en maakt hij deel uit van de Church of Ra?
Van Eeckhout: “Dehn Sora heeft in de totstandkoming en productie van de plaat geholpen. Hij is gewoon om solo te werken en de gelaagdheid op de plaat is vooral aan hem te danken. Ik denk dat we hem voor het eerst ontmoet hebben in 2009, toen Amenra in de Schouwburg van Kortrijk een show speelde. Hij had op dat moment met Treha Sektori zijn debuutplaat uit en de muziek had meteen impact op mij. In mijn ogen was hij aan het doen wij in Gent deden. Hij is dus die avond in oktober speciaal voor ons naar Kortrijk afgezakt, en daar konden we elkaar voor de eerste keer in de ogen kijken. In één weekend hebben we dan samen met Mathieu de eerste Sembler Deah-plaat geschreven. Net als iedereen bij Amenra is hij echt een ongelooflijk harde werker. Hij heeft ook een morele ethiek die aansluit bij ons; weinig rock-’n-roll dus. Om de zoveel tijd ligt er iemand van de Church of Ra (COR) te slapen op zijn zetel in Parijs. Hij is in mijn ogen één van de boeiendste personen die ons pad gekruist heeft. Je kan zeker zeggen dat hij een groot onderdeel van COR is. Maar er staat sowieso geen nationaliteit of regio op de COR. Het is gewoon moeilijker om met iemand in contact te staan die veel verder woont. Je ziet die minder, de ontmoetingen zijn ook vluchtiger.”
enola: Nog iemand over wie ik het wil hebben, is Scott Kelly, met wie je volgend jaar in januari op tour gaat. Heb je met hem ook zo’n sterke band?
Van Eeckhout: “Eigenlijk wel. Ik moet daar eigenlijk niet alleen over oordelen, maar hij heeft ons in ieder geval goed vooruit geholpen in de rest van wereld. Hij heeft er met zijn radioshows voor gezorgd dat Amenra op de kaart werd gezet buiten de nabij gelegen buurlanden van België. We waren toen al tien jaar bezig hoor. We kruisten ondertussen ook elkaars pad als hij in Europa is. Ook de werkethiek en eigenzinnigheid van Neurosis passen bij ons. Het zijn ook heel rustige kerels zoals wij en dat klikte meteen.”
enola: We zijn aan het afdwalen van het verhaal achter de soloplaat. De albumtitel RASA, is dat een rechtstreekse verwijzing naar de Latijnse uitdrukking ‘tabula rasa’?
Van Eeckhout: “Het verwijst er voor een deel naar. Iemand van mijn nabije familie heeft een hersenbloeding gekregen en moest eigenlijk als het ware van nul beginnen. Je kan ook de titel ook projecteren op het leven in het algemeen. Je moest je bewust zijn van wat je hebt op het moment, want iedere seconde kan u je dat afgepakt worden en zo het leven veranderen. Je moet een dankbare en nederige houding aannemen tegenover alles in het leven. Maar de albumtitel kan ook verwijzen naar de muziek an sich: ik wou mezelf heruitvinden met nieuwe middelen. De albumtitel heeft dus een betekenis in alle mogelijke richtingen.”
enola: Is er in termen van gevoelsspectrum een verschil tussen Amenra en CHVE?
Van Eeckhout: “Amenra mikt meer op wanhoop en frustratie. Het is meer een gevecht met iets dat je naar beneden trekt. De akoestische Amenra is ook emotioneel en mikt op vooral tristesse. De muziek is gevoeliger en veel brozer. Afterlife ging ook over troost geven aan kinderen. De soloplaat gaat meer over dicht rond mezelf kijken, mensen die je graag ziet zien afzien en dat proberen in een gevoelsmatige taal om te zetten. De soloplaat ligt meer in de lijn van het akoestische dus, maar toch is nog iets anders omdat het louter op mezelf slaat. De akoestische plaat werd gemaakt met Amenra, dus dat is het verhaal van alle bandleden. Toen hadden Mathieu en Bjorn Lebon, onze drummer, al kinderen, maar ik nog niet. Nu heb ik ook kinderen en dat verandert eigenlijk je visie op alles. Als jonge ouder wil je het beste voor je kinderen. Ik ben minder nihilistisch omdat ik kinderen heb. Als ik dood ga, gaat mijn leven nu als het ware verder.”
enola: Waarom zou je dan nog zo’n agressieve en fatalistisch klinkende plaat met Amenra maken?
Van Eeckhout: “Omdat er nog veel donkers en slechts zal gebeuren met iedereen die ik graag zie. Het is simpel en universeel: in je leven heb je sowieso een aantal mokerslagen te incasseren. Bij de ene gebeurt dat vroeger dan bij anderen. Hopeloos en gepijnigd gaan we allemaal nog genoeg zijn in ons leven. De beste platen worden geschreven op de slechtste momenten. Dat geldt toch voor Amenra. Hoe beter we ons voelen, hoe minder de nood er is om een plaat te schrijven. We wachten tot we genoeg geïncasseerd hebben om een plaat uit te brengen. We zijn nu ook op de leeftijd gekomen dat onze generatie of vrienden gaat getroffen worden door ziekte. Ik denk ook dat iedereen na zo veel jaar een mokerslag moet krijgen om de dingen naar waarde te kunnen schatten. Eigenlijk telt vooral wie je graag ziet. Het is een cliché, maar het is waar. En soms vergeten we dat ook hoor, tussen de rush van alle tours en opnames door. Eigenlijk zou ik meer bij vrouw en kinderen moeten zijn, boven alles. Het leven is veel meer dan dit of dat optreden spelen.”
RASA verschijnt op 18 december via Consouling Sounds. Op 13 december stelt CHVE zijn plaat voor in de AB Club. Op 17 december speelt hij met Syndrome in de Leuvense KADOC-kapel. Volgend jaar speelt CHVE met Scott Kelly in Het Bos in Antwerpen. Op 7 april staat CHVE in De Kreun en een dikke maand later, in het weekend van 6 en 7 mei, op Dunk!festival.
