Weinig bands belichamen hun genre zozeer als Sick Of It All. Nog nooit brachten de veteranen een echt slechte plaat uit en ook de nieuwste boreling, Last Act Of Defiance, is een mooi staaltje klassieke New York-hardcore.
Fans kunnen sowieso blindelings naar de platenwinkel rennen. Sick Of It All doet namelijk niets nieuws of radicaal anders dan vroeger. Wat wel gebleven is, zijn een ongebreideld enthousiasme en een neus voor goede riffs. Het zijn net die twee elementen die Last Act Of Defiance een aanstekelijk plaatje maken. Voor het overige staan op deze laatste plaat veertien hardcore anthems die er meer dan waarschijnlijk voor zorgen dat de armen de lucht in gaan.
Sick Of It All verliest zelden of nooit tijd aan een gedetailleerde opbouw en vliegt er ook hier snel en explosief in met opener “Sound the Alarm”. De hakkende drumlijnen gaan er vlot vandoor, de gitaarpartijen zijn relatief eenvoudig van opzet maar blijven effectief. Ook de zang van frontman Lou Koller is rechtdoorzee. Door de jaren heen heeft zijn schreeuw aan karakter gewonnen en die half brallerige toon geeft een duidelijk herkenningspunt. Die strakke combinatie is geen slechte zet binnen een genre dat het vooral moet hebben van aanstekelijkheid en minder van duidelijk afgebakende muzikale gezichten.
Het tempo gaat zelden of nooit naar beneden en het is de inzet die opnieuw maakt dat het album er vlot ingaat. Toch heeft de band ook deze keer een paar tracks die extra opvallen en uitnodigen tot meezingen of -roepen. Zo is er bijvoorbeeld het pompende “Get Bronx”, een haast verplichte ode aan de geboorteplaats van de heren. Ook “Never Back Down” en “Act Your Rage” zijn vlotte stampers met de nodige boosheid. Jazeker, de welhaast verplichte leuzes van gelijkheid, broederschap en nooit de eigen identiteit versagen komen aan bod, maar ondanks het clichématige karakter hiervan klinkt het nooit geforceerd.
Niettegenstaande de frisheid met overgave aanwezig is, heeft Last Act Of Defiance iets minder songs die blijven plakken dan een Built To Last of Based On A True Story. Het is bij momenten iets te vrijblijvend en een aantal nummers als “Facing The Abyss” of “Sidelined” zijn relatief makkelijk te vergeten. Ergens valt dat wel te begrijpen, want Sick Of It All is behoorlijk productief. Tegen het werktempo van deze heren kunnen weinig groepen op en dan zit er links en rechts wel eens een minder memorabel nummer tussen de collectie.
Sick Of It All presteert het keer na keer om energiek uit de hoek te komen. Dat leidt tot platen die ideaal zijn om luid in de auto te spelen en vervolgens uit volle borst mee te kwelen. Last Act Of Defiance is zeker de moeite waard en opnieuw een leuke toevoeging aan de imposante discografie. Toegegeven, het is niet de meest indrukwekkende schijf van deze hardcoreveteranen, maar er is aan de andere kant bijzonder weinig mis mee. De volumeknop mag worden opengedraaid en de keeltjes gesmeerd.
