Bij het aanhoren van de stem van Maria Holm-Mortensen, zullen er zich meteen indrukwekkende referenties aftekenen. Het kwartet muzikale Denen waarmee ze samen Scarlet Chives vormt, smeerde er een reeks enigmatische composities onder die samen een atmosferisch debuut vormen.
This Is Protection steekt ijzersterk van wal met “Hunting”, een intrigerende tour de force waarin triphop en dark wave elkaars pad kruisen. Holm-Mortensen stelt zich voor als een kruising van Elizabeth Fraser en Beth Gibbons. De brede synth-lagen, de roestige gitaarriff en het bezwerende percussietempo maken de song tot een knipoog richting perky goth. Dit is de aftrap van een plaat waar de connaisseur een hele hoop referentielijnen bij zal kunnen trekken, en niet de minste. Het amalgaam van folk en elektronica “Timber Will Fall” had niet misstaan op het debuut van iamamiwhoami. Het hoge timbre van “Others Are The Force” en “Some Days Stay” voert je terug naar de vroege Kate Bush; de nostalgische artrocknummers hadden niet misstaan op The Dreamers. In “Show The Rest” valt een echo van Roisin Murphy te ontwaren, meer bepaald van de hoekige weirdo pop die Moloko in zijn begindagen bracht.
Dit is nog maar een van de trips down memory lane waarop This Is Protection je meeneemt. De industriële druïdendans “The Rooms Are Too Small” doet mijmerend terugdenken aan de mid-nineties golf van etherische electrogothprojecten als Switchblade Symphony, Razor Skyline en Rhea’s Obsession. Het instrumentale “Sohn” lijkt een mash-up van verschillende tijdsvakken van The Gathering-instrumentals. Het minimalistische begin lonkt naar de — bij momenten goedkope — synth-effecten die een duister fantasielandschap proberen te tekenen; de tweede helft helt over naar de progrocksound van How To Measure A Planet.
Scarlet Chives probeert zich duidelijk vast te haken aan een kluwen van obscure zijstromingen die de underground scene van eind jaren tachtig tot begin dit millennium dooraderden. De liefhebbers van deze niches zullen zich likkebaardend laven aan de zoete herinneringen die dit met zich meebrengt. Voor wie deze artiesten destijds links liet liggen, zullen meerdere effecten ongetwijfeld gedateerd klinken.
De luchtigere toon van de tweede helft van de plaat minimaliseert deze nostalgiefactor en zet de hekkens open voor een breder publiek. De charmante, aanstekelijke droompopsong “Lift” profileert zich als dusdanig als beste keuze voor een radiogevoelige single. Desalniettemin zal de avant-gardistische wavepop van Scarlet Chives niet ieders kopje thee zijn. Voor de liefhebbers staan hier een aantal te koesteren aandachtstrekkers op uit een genre dat al enkele jaren ten ziele gegaan leek. Of en hoe dit geluid echter een verlengstuk zal vinden wanneer de charme van de nostalgie vervaagt, zal een duchtige uitdaging voor de toekomst zijn.
