T E Morris :: And You Were The Hunter

82798035

Verschroeiend sentimenteel of innemend melancholisch, beide definities zijn gangbaar voor het soloproject van Her Name is Calla-frontman Tom Morris. Onder het niet bepaald originele pseudoniem T E Morris nam hij reeds We Are Animals op in het voorjaar van 2012. And You Were The Hunter is daarvan de getormenteerde opvolger: een tearjerker aangelengd met veel peper en zout.

Op het moment van schrijven schalt een livestream vanuit ’s mans woonkamer door de geluidsboxen, hetgeen Morris zelf verwoordt als “my way of saying thank you” aan alle fans die hem de voorbije jaren (nog) niet hebben kunnen bereiken via optredens. Ruim een uur lang akoestisch het beste van jezelf geven in een webcam met verder enkel een kat in de buurt – de dronken kameraad die aan het einde van het schouwspel kwam binnenstrompelen niet meegerekend – om de trouwe schare fans in de watten te leggen: je moet het maar kunnen.

And You Were The Hunter is een al even pure vertolking van Morris’ minzame persoonlijkheid. Opener “Bright Spark” neemt je alvast mee in een mistroostige roes waarin de zang het voortouw neemt. De Brit lijkt quasi a capella te zingen: zijn stem bereikt een zodanig hoge toonladder, dat het zachte getokkel dat de song dient te begeleiden voor het merendeel van het nummer volledig naar de achtergrond verbannen wordt. Puur en weemoedig, zes uitgesponnen minuten lang. Hoewel dit album reeds deze zomer uitgebracht werd, is “Bright Spark” zo’n nummer waardoor je je terneergeslagen in de sneeuw zou willen ploffen.

Genoeg getreurd. De strijkers en gitaar in “The Long Distance Runner” vrijwaren het album – al was het maar voor even – van zijn zwarte noten. Lijnen als “Don’t blame yourself” en “You lost yourself, I need a savior” leggen Morris’ hoopvolle intenties bloot. “Provenance” lijkt op datzelfde elan verder te bouwen. De drum is echter te gejaagd, de zang te versplinterd. “Provenance” is op drift, al kan Morris dit gevoel genoeg temperen om de overgang naar het minder onstuimige “Cellar Door” naadloos te laten verlopen. Acteur van het eerste plan wordt hier opnieuw de muze van de melancholie, en hoe. Morris’ stem in “Cellar Door” kabbelt, mompelt, en enkel de snaren van zijn gitaar weten de volumeknop naar het einde toe op te drijven.

Woede en wanhoop prevelen opnieuw synchroon in het twee-en-een-halve minuut durende “Haven”. De daarop volgende titelsong wordt geleverd in ongeveer dezelfde tijdsspanne, maar vanuit exact de omgekeerde gemoedstoestand. Op die manier meandert het album verder, met slechts één absolute uitspringer. “After The War Ends” vormt zonder twijfel het meest krachtdadige nummer van And You Were The Hunter. Momenteel is Morris – zo vertelt hij razend enthousiast tijdens de livestream – aan het werken aan een album gelinkt aan British War Poetry, een poëtische stroming die de wanhoop van de loopgraven onder woorden trachtte te brengen ten tijde van Den Grooten Oorlog. “After The War Ends” doet alvast aan als een voorloper van deze problematiek, hoewel Morris zelf beweert dat dit nummer niets te zien heeft met WO I. Lyrics als “It’s like a winter; a winter that never ends/And it grows in me like a disease” lijken het tegendeel te bewijzen. Hetgeen wél vaststaat, is dat “After The War Ends” de onomwonden climax van het album vormt.

Het solowerk van T E Morris bezit te weinig strijkers en mokerslagen om de vergelijking met zijn band te doorstaan. Nummers als “Pour More Oil” of het oudere “New England” van Her Name is Calla hebben slechts een luisterbeurt nodig om vriend en vijand hiervan te overtuigen. De sublieme ingetogen manier waarop Morris’ band hun muziek weet op te bouwen en de bombastische geluidsmuur die daar maar al te vaak op volgt, heeft hij als soloartiest nog niet in de vingers. Voor wie de naam Her Name is Calla echter allesbehalve een belletje doet rinkelen en wie daarenboven steevast licht ontvlambaar is voor de betere singer-songwriter, hoeft de komende weken niet noodzakelijk naar het advies van Lisa Smolders te luisteren om zichzelf een nieuw idool aan te meten. Het wordt alvast reikhalzend uitkijken naar die volgende livestream.

Release:
2013

verwant

Dunk!festival komt met eerste namen

De organisatoren van Dunk!festival kijken tevreden terug op de...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in