Bijna was-ie onder onze Enolaradar gebleven, maar we zagen ’m nog net op tijd overvliegen: Pomrads tweede EP This Day, waarop Adriaan Van De Velde zich alweer een ruwe diamant tjokvol talent toont. Wie Pomrad al eens live zag – een goed jaar terug was hij in de AB met verve publieksopwarmer voor Liars, en op Pukkelpop pakte hij deze zomer nog de Wablief? helemaal in – weet dat de Antwerpenaar niet veel nodig heeft om wat knetterend vuurwerk uit zijn mouw te schudden.
Op de This Day EP doet hij het allemaal met hetzelfde vanzelfsprekende gemak – al is het niveau nog iets te wisselvallig en hoor je hier en daar dat Pomrad nog op zoek is naar zijn muzikale sweet zone. Met “Pomslap” (hoorden wij daar nu een uitgepuurde, ontmantelde versie van vroege Daft Punk?) weet je meteen waar Pomrad voor staat: geinige funk, speelse R&B, en dat alles in een schijnbaar voortdurend geïmproviseerde mengelmoes die zich middenin Flying Lotus en Hudson Mohawke nestelt – ’t is daar goed vertoeven. Niettemin is het nummer met momenten iets te veel electronicageneuzel, een kwaaltje dat ook “Bofhaun” niet helemaal weet te omzeilen.
Dan liever de tweede track op de schijf: het op dezelfde leest geschoeide, maar snediger “Smooth & Silke”. Funk en R&B gaan aan het stoeien met raspende, knisperende beats en elektronica – Jamie Lidell op z’n funkiest meets Moderat. Ook niet te versmaden: “Dwang”; stuurs en wispelturig als Olivier Maingain op z’n best, maar wel in z’n geheel een heerlijke luistertrip. Mogen we ondertussen ook de wereldtitel keytar-weer-cool-maken op Van De Veldes naam schrijven?
Als Pomrad uiteindelijk die internationale doorbraak maakt – we twijfelen er geen seconde aan – hebben we nog een kleine suggestie: neem titelsong “This Day” eens onder handen met Frank Ocean achter de knoppen en de microfoon. Het Is een geweldig heen en weer zwierende funktrack, maar met zijn smoothe flows is het ook ideaal materiaal voor iemand als Ocean om er nog drie keer meer uit te puren. De royalty’s bespreken we nog wel, Adriaan.
Ook het laatste nummer “Summerscent” is een staaltje improv-vernuft dat Pomrad in verkorte vorm als perfecte elevator pitch kan inzetten. In de tussentijd kan hij op beide oren slapen: als Pomrad zich blijft ontwikkelen aan dit tempo – amper 2 EP’s heeft-ie op zijn conto! – kloppen de grote namen vanzelf wel bij hem aan.
