En daar zijn die van Icarus Records & Vynilla Vinyl alweer, met een derde lp (en vierde co-release) die het daglicht schuwt. Drie jaar na hun Intagible States zijn de twee van Stray Dogs terug met een werkstuk waarop al het overbodige met een vlijmscherp fileermes werd weggesneden. Deze keer wordt resoluut de koers van het in grijstinten gehulde minimalisme ingeslagen, maar dat zonder in te boeten aan intensiteit.
We hadden het in onze recensie van Intangible States over een “(…) electro-akoestisch experiment of een mengvorm waarbij flarden dubstep, semi-abstracte avant-garde, krautrockgroove en verwrongen elektronica in de blender gezwierd worden.” Die beschrijving is met wat goede wil nog altijd toepasbaar op de muziek van het duo Koenraad Ecker (cello, gitaar, elektronica) en Frederik Meulyzer (percussie, elektronica), maar toch is Wasteland een heel andere plaat geworden. Monochroom en ongemakkelijk bezwerend, een onbehaaglijke elektro-akoestische droom die helemaal niet zo ver verwijderd is van de wereld van Ecila, die tekende voor de vorige release van het label.
Voor de opnames trok het duo naar een Antwerpse kerk, terwijl de opgenomen muziek achteraf in de studio in elkaar gepast werd. Die aparte sfeer lijkt wel merkbaar in het eindresultaat en je gaat het duo meteen ervan verdenken dat ze vooral aan de slag gingen in een onderaardse kerker waar een of andere sekte normaal z’n rites uitvoert. Het steekt immers vol kaal gerommel, spaarzaam geplaatste beats en gestapelde strijkers, met een sinistere belofte van onheil die enkel uit een kerk kan komen en hier en daar volledig omslaat in een mysterieus ritualisme (“Rite”).
Pieken doet Wasteland pas echt vanaf “Charon”, waarin de sobere aanpak bijna perverse proporties aanneemt en een door stemmenflarden opgeluisterd minimalisme regeert dat eigenlijk niet eens zo ver verwijderd is van de oude Swans of compleet ontbeende Neubauten. Hoewel niet echt schurend en snerpend, of inhakkend op je lijf en gemoed, is dit muziek met een verontrustende sfeer, vol geritsel, geruis en geknetter waarvan de herkomst onduidelijk is. In die omgeving van klagerige gitaarklanken en galmende percussie hoor je zo de hysterie van een Diamanda Galás opduiken.
Of misschien beland je met “Vultures” wel in een Lynchiaans universum, waarin de ideeën en manipulaties diverser zijn, maar nog steeds zorgen voor verschrikte visioenen vol delirische waanbeelden en uitvergroot gekmakend gedreun en gezoem, machinale grooves die bewijs zijn van ijzeren controle en halsstarrige discipline. Hoe het stuk halverwege even terugplooit in naakte percussie en van daaruit weer een broeierige trip op gang trekt: indrukwekkend.
Wasteland beweegt zich wel tussen gemanipuleerde dub, soundscapes en ijskoude verwarring, maar biedt eigenlijk een heel coherent verhaal. Verrassingen komen er weinig aan te pas eens je opgeslorpt wordt, maar plots sta je er versteld van hoe opzwepend “Ruins”, dat aanvankelijk Okkyung Lee aan Raime lijkt te willen naaien, toch geworden is. Wasteland is minder kleurrijk en gevarieerd dan Intangible States, maar z’n impact is dubbel zo efficiënt en indringend.
Het album verschijnt in een beperkte oplage van 250 stuks (vinyl), waarvan 100 zilverkleurige exemplaren, en wordt voorgesteld tijdens de volgende Icarus XL Night, op zaterdag 14 september (Dok Gent). De Zwitserse kunstenaar Legoman (Yannick Jacquet) zorgt opnieuw voor de visuals. Andere namen op het programma: Greg Haines, Poppy Ackroyd (van o.m. The Hidden Orchestra) en Sankt Otten. Meer info en tickets hier.
