“Pass the kutchie pon the lef’ hand side, pass the kutchie pon the lef’ hand side. It a go bun, it a go dung, Jah know. It was a cool and lovely breezy afternoon. You could feel it ‘cause it was the month of June”, zongen The Mighty Diamonds ooit, en dit refrein verwoordt perfect het gevoel dat van Lucifer In Dub uitgaat.
Want dublegende King Tubby keek vanuit een parallelle wereld waakzaam toe hoe Aaron Coyes en Indra Dunis hun recente Lucifer opnieuw onder handen namen. Als op de version-kant van een Jamaicaanse dub- of reggaeplaat uit de jaren ’70 worden galm en echo rondgestrooid, ritmes geaccentueerd en spacy geluidjes toegevoegd.
En hoewel bovengenoemde Caribische muziekstijlen sowieso hun stempel drukten op 936 en Lucifer, dook het koppel voor het eerst écht met de intentie een dubplaat te maken de studio in. Net voor de opnamesessies bracht Night People-labelbaas Shawn Reed (die Peaking Lights’ eerste EP’s en cd-r’s uitbracht) Indra Dunis en Aaron Coyes in contact met Spacemen 3-legende Peter Kember (aka Sonic Boom). Met Spectrum en E.A.R. door de wol gewassen in sonische geluidsexperimenten én ervaren in het producen van zowel MGMT’s Congratulations en Panda Bears Tomboy, bleek Kember de ideale geluidstechnicus.
Zich vereenzelvigen met de emancipatorische strijd van de rasta’s doen de Californiërs niet, maar toch herwint Peaking Lights hier veel van zijn vroegere anarchistische feel. Zo muteert het op een gezapig ritme voort dobberende, shoegazeachtige “Beautiful Son” in “Beautiful Dub”, en maakt het zijn naam helemaal waar. We zijn er ook zeker van dat de DJ van wijlen Ethiopisch keizer Haile Selassie I het hakkelende ritme, de door een blender gehaalde zanglijnen en synths van “Live Dub“ zou verkozen hebben boven de originele grooves van “Live Love”. Verder zou dub poetry-voorman Linton Kwesi Johnson een vlammend pleidooi hebben gehouden om “Midnight (In The Valley Of Shadows)” met een extra portie psychedelica te injecteren, ware het niet dat Dunis en Coyes hem zijn voor geweest. En tijdens het beluisteren van het in delay verzuipende “My Heart Dubs 4 U” roken we de dampende pretsigaretten tot in onze woonkamer.
Iedereen verdient een tweede kans en deze dubpoppers hebben die met beide handen gegrepen. Met dit album bewijzen ze immers dat zich in het te gepolijste Lucifer ergens een surrealistisch soundsystemmonster verschool dat nu ontketend is. Dat we van dit duo nog veel fijne schijfjes mogen verwachten.
