In 1992 releasete Peter Gabriel z’n zesde soloalbum Us. Het jaar daarop ondernam hij z’n meest theatrale en prestigieus opgezette wereldtour Secret World Tour. Nog een jaar later kwamen de live-cd en -dvdSecret World Live op de markt. De dvd annex film zou de Grammy voor de best muziekfilm winnen in 1996. Dit om maar te zeggen dat het niet om zomaar een registratie van een concert gaat. De film is wel degelijk, naast een lust voor het oor, een visueel spektakel dat twintig jaar later nog steeds als een huis overeind staat. Misschien net daarom dat deze nu heruitgegeven wordt.
De film opent met een klassieke rode Britse telefooncel die als een lift vanuit het vloerpodium omhoog geduwd wordt. Binnenin staat Gabriel met de telefoonhoorn aan het hoofd. “Come Talk To Me” wordt ingezet en Gabriel stapt voet voor voet het podium op. Ondertussen moet hij aan de hoorn sleuren en trekken. Hij onderneemt een tocht van het rechthoekige naar het ronde podium. Inderdaad! Twee podia, met elkaar verbonden door een transportband. Op het ronde podium staat de achtergrondzangeres van dienst, Paula Cole, die drie jaar later een monsterhit met “Where Have All The Cowboys Gone” zou scoren. Cole zal doorheen het concert prominent aanwezig zijn en serieus in het voetlicht treden wanneer ze met verve Kate Bush’ rol overneemt in “Don’t Give Up”.
Gabriel omringt zich trouwens enkel met rasmuzikanten. Tony Levin, David Rhodes én Manu Katché zijn ronkende namen, en gastmuzikanten als Papa Wemba en Molokai maken het plaatje alleen maar af. Doorheen de film zien we roterende videoschermen, een echte boom op het podium en een gek perspectief dankzij een hoofdcamera. We zien een heuse koepel die als een ufo over de band daalt en weer optrekt om de bisnummers te scheiden. En we zien een fenomenale manier van off stage gaan (maar dat verklappen we lekker niet). We zien echter ook de late jaren 80 in de oversized kledij en gestileerde muziekinstrumenten, maar dat kan in het spektakel dat “Secret World Live” is de pret al lang niet meer drukken.
Waar ligt het verschil met de originele uitgave dan? Remixed and remastered staat er op de hoes en dat lijkt in dit geval wel heel erg te kloppen. Waar de uitgave uit 1993 sterk te lijden had onder slecht beeld en een totaal scheefgetrokken beeld/audio-mix, is hier niets maar dan ook niets aan te merken op de audio- en videokwaliteit. Bonusfeatures zoals een uitvoering van “Red Rain”, mocht men voor ons part gewoon in het concert gelaten hebben. De interviews zijn kort en onderhoudend, net als de timelapsevideo over het opzetten van de podia. Een ‘stille’ versie van “Steam” is een fan must have, terwijl de uitvoering van “The Rhythm Of The Heat”, uit de New Blood-dvd geplukt, een aangename teaser is.
“Secret World Live” is zeker een aanrader voor al wie Gabriel goedgezind is. Wie daarbovenop nog graag een muziekshow — met nadruk op het woord ‘show’ — ziet, zal deze dvd met verwondering bekijken. Wie Gabriel maar een blaaskaak vindt, en ja, daar kunnen we zeker inkomen, laat uiteraard dit schijfje volledig aan zich voorbijgaan. De rest zet het maar op z’n verlanglijstje voor als de familie eens niet weet wat gekocht met verjaardagen of kerstmis!
