Het blijft moeilijk om de postrockhaters van vandaag — je zou het genre niet meer durven uitspreken — te overtuigen met nieuwe beloften. Sky Architects doet een poging om de sceptici lik op stuk te geven en slaagt daar vrij goed in.
Het Deense Sky Architects is zo’n typisch geval dat zich live niet meteen kan onderscheiden van andere genregenoten, zoals op de laatste editie van het Zottegemse Dunk!festival het geval was. Jammer, want The Promise Of Tomorrow herbergt meer dan alleen alles verzengende crescendo’s en heldere melodietjes die wel “The Promise”, “Fade Out” en “Endzeit” domineren.
Denk niet dat deze epische nummers niet fraai zijn: ze zitten niet alleen boordevol energie, maar zijn nog eens enorm gelaagd en melodieus ook. Bovendien zorgt de loepzuivere productie van Jacob Bredahl — de ex-zanger van metalband Hatesphere begot! — dat de emotionele uitbarstingen lekker in het gehoor liggen. Wat wil een mens meer tijdens de eerste luisterbeurt?
Gelukkig valt nog meer rusteloosheid te beleven dan de zware akkoorden en heftige versnelling in het meest heavy nummer op de plaat (“We Will Never Forget This”). “Waves Of Light” laveert heerlijk tussen behoorlijk technische riffjes en woeste crescendo’s — alsof we ons met volle overgave in het oog van een orkaan riskeren.
Wat de nummers echt ten goede komen, zijn de stemmen die de subtiele melancholische kracht verder bevorderen. Akkoord, het trucje kennen we al van bij het Zweedse EF en de klagerige zang zal voor sommigen wat zagerig klinken, de vocale aanwinst past wonderwel in “We Will Never Forget This”, “All Free Must Fly” en “Waves Of Light”. Het niveau van “Ignite” wordt erdoor zelfs de hoogte ingestuwd. Het nummer kort samengevat? Dromerig en fabuleus mooi.
Maar de Denen verbazen vooral met zweverige post-dubstep in “Breach These Walls”. De repetitieve, gonzende beats doen meteen denken aan Burial en James Blake. Gecombineerd met mooie gitaararrangementen, die dan weer een voorliefde voor Explosions In The Sky verraden, leveren ze een verslavend nummer op.
De door de band zelf verzonnen omschrijving “Doom Pop” blijft wel nog te ambitieus. Als de band zijn belofte wil waar maken, dan moet hij misschien iets minder teren op woeste erupties (de “doom”-component) en meer op poppy structuren? Op het terrein van songschrijverij hebben Sky Architects zeker nog groeipotentieel, dat bewijzen alvast “Waves Of Light” en “Breach These Walls”. Maar, het moet gezegd, wat de Denen op jonge leeftijd op hun debuutplaat brengen, is zeker en vast al de aanschaf waard.
