Als er een hardcoreband is die het cliché dat muziekgroepen moeten blijven evolueren op overtuigende wijze met geweld doorbreekt, dan is het Cancer Bats wel.
Net zoals Cancer Bats met “R.A.T.S.” — een opener om u tegen te zeggen — de toon zet voor zijn vierde plaat, vliegen we ook meteen in deze recensie: Dead Set On Living is een compromisloze beukplaat geworden. Lompe hardcore, uptempo punk en sludge metal zijn de basisfundamenten waarmee de nummers van de Canadezen sinds 2004 als een huis staan. Zoals Refused vijftien jaar geleden met verve bewees, slaagt Cancer Bats er vandaag zoals Trash Talk in om hardcore punk een onweerstaanbare groove mee te geven.
Van zodra je de loodzware albumopener geïncasseerd hebt, besef je meteen dat de Canadezen graag de mosterd halen bij Pantera. De gitaren van Scott Middleton scheuren als voorbijrazende raceauto’s. Het nummer zit als een gemiddelde compositie van Dimebag Darrell boordevol besmettelijke riffs. Als een jonge Phil Anselmo schreeuwt Liam Cormier minutenlang zijn stembanden aan flarden om zijn vijandige demonen te verjagen. Vooral in het allerminst subtiele refrein (‘There’s a special place in hell for people like you!’) scheert zijn manisch gekrijs hoge toppen.
Dead Set On Living is als een oerdegelijke actieprent met Sylvester Stallone in de hoofdrol. Het is hondsbrutaal en in-your-face, en het plot bevat maar heel subtiele wendingen. In “Rally The Wicked”, “Road Sick” en “Drunken Physics” werkt Cormier de dreigende vocale monotonie weg door tussen zijn oerschreeuwen haast sprekende zang te zwieren. In het anthemische “New World Alliance” horen we meer “cleane” (echt clean zal Cormier nooit klinken) zang die wederom het grove geschreeuw aflossen.
Net als alle andere nummers is “Brick And Mortar” als baksteen in de maag. Toch torent het nummer boven de rest van het album uit dankzij verleidelijke hooks en een supercatchy refrein. Voor wie goed luistert naar het post-hardcoregeweld, zijn ook “The Void” en “New World Alliance” naar Cancer Bats-normen opvallende nummers. Het eerste nummer neigt naar Down en Black Sabbath, een overblijfsel van tribute band Bat Sabbath waarmee de band vorig jaar de Engelse heavy metallegende coverde. In “New World Alliance” word je vooral meegezogen door sfeervolle en bij momenten sludgy gitaren.
Om nog een paar kopstoten te noemen: in het meer punkgedreven refrein “Road Sick” en het stampvoetende “Breathe Armageddon” bouwt Cancer Bats op zijn beproefde wijze op naar een agressieve climax die recht uit het hart komt. Maar onze favoriet is “Old Blood” dat net als het titelnummer overduidelijk meer uptempo is. Beiden zijn dan ook het meest “hardcore” van de plaat. Dankzij de opzwepende drums en heerlijk dissonante gitaarlijnen, die als adrenaline in je aders gespoten worden, kunnen alle remmen nogmaals los gegooid worden.
Cancer Bats zal dan nooit even inventief als Refused indertijd worden, maar aan deze vlijtig toerende Canadezen zullen fans van het hardere werk nog vele jaren liveplezier beleven, in tegenstelling tot een eenmalige reünie. Net als met zijn voorgangers trakteert Cancer Bats ons met Dead Set On Living weer op een stevige portie headbangbare partymetal. Warm aanbevolen voor fans van Hatebreed tot Slipknot!
Cancer Bats spelen op zondag 24 juni op Graspop Metal Meeting.
